1. Stronami postępowania administracyjnego o zmianę decyzji w przedmiocie pozwolenia na przebudowę strychu są, oprócz inwestorów, współwłaściciele przedmiotowego budynku. 2. Zmiana pierwotnej decyzji o pozwoleniu na budowę wymaga zgodnie z art. 155 Kpa, zgody wszystkich stron postępowania. 3. Po dniu 1 stycznia 1995 r., zgodnie z art. 22 ust. 2 w związku z art. 22 ust. 3 pkt 5 ustawy o własności lokali
Nie jest dopuszczalne utożsamianie cofnięcia wniosku o pozwolenie na budowę z bezprzedmiotowością postępowania w tym przedmiocie, skoro cofnięcie wniosku jest objęte odrębnym unormowaniem.
Kwestię właściwości organów do stosowania przepisu art. 71 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ należy rozpatrywać według zasady ogólnej wynikającej z art. 82 tej ustawy, który stanowi że do właściwości organów administracji architektoniczno-budowlanej należą sprawy określone w ustawie i nie zastrzeżone do właściwości innych organów. Ponieważ art. 71
Jeżeli w trakcie rozpoznawania wniosku o rozłożenie pożyczki na raty okaże się, iż stanowisko organu /wierzyciela/ i dłużnika odnośnie kwoty pozostałej do zapłaty, są sprzeczne, to wówczas postępowanie administracyjne w sprawie rozłożenia pożyczki na raty winno być zawieszone do czasu rozstrzygnięcia tego zagadnienia przez sąd powszechny. Rozstrzygnięcie sporu pomiędzy organem administracyjnym a dłużnikiem
Skoro wspólnota mieszkaniowa może być stroną postępowania administracyjnego, to w sytuacji, w której sprawuje zarząd nieruchomością wspólną, może być adresatem postanowienia wydanego na podstawie art. 62 ust. 3 i art. 81c ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./.
Osoby zainteresowane nabyciem mienia komunalnego nie są stronami w rozumieniu art. 28 Kpa w postępowaniu administracyjnym o podział nieruchomości, stanowiącej wyłączną własność gminy, dokonywanego z urzędu na podstawie art. 97 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543 ze zm./.
Załatwiając żądanie wydania z akt odpisu decyzji organ administracyjny ma obowiązek wydania takiego odpisu lub podjęcia postanowienia o odmowie wydania odpisu. Wynika to z art. 74 par. 2 Kpa. Przepis ten jest wprawdzie tak sformułowany, jakby stanowić miał podstawę wydania postanowienia o odmowie wydania odpisu z akt jedynie stronie oraz w sytuacjach o których mowa w par. 1 tego artykułu, jednakże
Przepis art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ uznawał za wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych przychody uzyskane z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego. Zwolnienie to jednak nie dotyczyło przychodu uzyskanego ze sprzedaży gruntów, które w związku
Zezwolenie na niezwłoczne zajęcie nieruchomości, o jakim stanowi art. 122 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543/, jest szczególnym prawem do dysponowania nieruchomością na cele budowlane i ostateczna decyzja w przedmiocie zezwolenia spełnia funkcję dowodu wymaganego przez art. 33 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane
Prowadzenie przez organy ścigania postępowania karnego mającego na celu wykrycie sprawcy zaginięcia dokumentów z akt sprawy administracyjnej nie stanowi zagadnienia wstępnego uzasadniającego zawieszenie postępowania.
Nie można czynić organom administracji zarzutu, że nie zastosowały się do oceny prawnej dokonanej przez Naczelny Sąd Administracyjny, naruszając w ten sposób przepis art. 30 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. Ocena ta dotyczyła bowiem stanu faktycznego i prawnego z daty wydania zaskarżonej decyzji. Jeśli natomiast od tego czasu doszło do
Rozwiązanie umowy dzierżawy ma ten skutek, że dotychczasowego dzierżawcy nie można uznać za "zarządcę obiektu budowlanego" /art. 81c ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./.
Związki pomiędzy ustawą z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1998 nr 64 poz. 414 ze zm./ a ustawą z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu - Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ - a w szczególności geneza i cel powołania instytucji gwarantowanego zasiłku okresowego /art. 4 pkt 8 ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu
Decyzja o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji może być skierowana do podmiotu, który był uprawniony do żądania wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji. Decyzja taka nie może być natomiast skierowana do podmiotu, który nie jest stroną w sprawie. Wówczas bowiem organ jest zobowiązany podjąć decyzję o odmowie wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji. Decyzję o odmowie
Właściwy sposób dokumentowania poniesionych wydatków ma istotne znaczenie przy ustaleniu rzeczywistych kosztów uzyskania przychodów, poniesionych przez podatnika.
Ugoda zawarta na posiedzeniu pojednawczym w sprawie z oskarżenia prywatnego w przedmiocie wykonania obowiązku orzeczonego ostateczną decyzją administracyjną, nie może prowadzić ani do wzruszenia takiej decyzji lub jej zmiany, ani też do tego, że właściwym organem egzekucyjnym stanie się sądowy organ egzekucyjny. Skutki ugody sądowej /art. 494 Kpk/ mogą się rozciągać wyłącznie na prawa i obowiązki jakimi
Przepis art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ stanowił, że: "stratę ze źródła przychodów poniesioną w roku podatkowym, a także /i/ straty ze źródeł przychodów, z których dochody były wolne od podatku dochodowego, pokrywa się w równych częściach z dochodu uzyskanego z tego źródła w najbliższych, kolejno po sobie następujących
Wzniesienie regałów metalowych posadowionych na trylinkach służących do składowania zderzaków i innych części samochodowych bez wymaganego pozwolenia na budowę, narusza art. 28 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ i powoduje, zgodnie z treścią art. 48 cyt. ustawy, sankcję w postaci nakazu rozbiórki.
Jeżeli skarżący złożył zawiadomienie o zakończeniu budowy w sposób przewidziany prawem i zgodnie ze swoim obowiązkiem, obowiązek uzyskania pozwolenia na użytkowanie mógł powstać jedynie wtedy, gdy właściwy organ administracyjny zgłosił w terminie 14 dni od doręczenia tego zawiadomienia, sprzeciw w związku ze stwierdzeniem, iż zgłoszony przez inwestora obiekt budowlany, został wykonany z naruszeniem
Zasadny jest zarzut sprowadzający się do kwestionowania legalności prowadzenia postępowania w sprawie udzielenia pozwolenia na użytkowanie mimo nieostateczności decyzji o pozwoleniu na budowę.
1. Sporządzenie opinii w formie pisemnej wyklucza udział strony w "wypowiadaniu" opinii przez biegłego, gdyż czyni on to sporządzając dokument pisemny. Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego nie nakładają też na organ administracyjny obowiązku przeprowadzania rozprawy, której przedmiotem byłaby wcześniej złożona opinia biegłego. 2. Jeżeli biegły sporządził opinię w formie pisemnej, należy
W świetle ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska /Dz.U. nr 77 poz. 335 ze zm./ zagrożenie wystąpienia katastrofy ekologicznej bądź innych nadzwyczajnych zagrożeń środowiska zobowiązuje organy tej inspekcji do samodzielnego przeprowadzenia właściwych badań oraz dokonania oceny, czy należy wydać stosowne nakazy lub ograniczenia w korzystaniu ze środowiska. Jest to tryb niezależny
Rozstrzygnięcie sądu powszechnego w przedmiocie wydania wstępnego oświadczenia woli współwłaścicieli nieruchomości wyrażającego zgodę na remont nie może zalegalizować samowoli budowlanej i nie jest rozstrzygnięciem zagadnienia wstępnego w rozumieniu art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa. Zatem brak jest podstaw do zawieszenia postępowania administracyjnego.
Ochrony uzasadnianych interesów osób trzecich o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, a którą odnieść należy również do użytkowania obiektów budowlanych, nie można pojmować w ten sposób, że obejmuje ona każdą niedogodność, którą właściciel sąsiedniej nieruchomości dostrzega w korzystaniu /a więc wykazywaniu prawa własności/