Żadne przepisy szczególne nie określają minimalnej odległości obiektów wysokościowych, do których zalicza się niewątpliwie inwestycja polegająca na budowie stacji bazowej na 40 metrowej wieży antenowej od sąsiednich obiektów. Wieża taka stanowi budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, nie jest natomiast budynkiem, nie spełnia bowiem

Art. 69 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie stanowi materialnoprawnej podstawy do wydania przez organ nadzoru budowlanego decyzji nakazującej zastosowanie środków zabezpieczających podjęcia działań mających na celu usunięcie niebezpieczeństwa dla ludzi lub minia. Stanowić może natomiast podstawę rozstrzygnięcia w drodze decyzji administracyjnej w przedmiocie

Jeżeli w uzasadnieniu postanowienia organu pierwszej instancji jako przyczynę sporządzenia ekspertyzy stanu technicznego budynku wskazano ponadto konieczność wyjaśnienia potrzebnych zabezpieczeń w celu uniknięcia katastrofy budowlanej oraz zagrożenia życia i mienia przechodniów, to tego rodzaju okoliczności nie mogą być przedmiotem ekspertyzy, o której mowa w art. 81c ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994

Nie może być wykazana dowodem z przesłuchania świadka okoliczność, która zgodnie z przepisami musi mieć odzwierciedlenie w księgach handlowych. Nawet jeśli nie uznano ksiąg rachunkowych podatnika za dowód w postępowaniu, to nie ma żadnych przeszkód, by stanowiły one dowód na zaistnienie okoliczności, które powinny być w nich odnotowane. Wręcz uznać należy, iż jeżeli takich zdarzeń nie odnotowano w

Zgodnie z art. 81c ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ organy administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego, w razie powstania uzasadnionych wątpliwości, co do jakości wyrobów budowlanych lub robót budowlanych, a także stanu technicznego obiektu budowlanego, mogą nałożyć, w drodze postanowienia od uczestników procesu budowlanego, właściciela

Ustanowienie po zakończeniu budowy odrębnej własności lokali nie sprawi, że mieszkanie przestanie być częścią budynku /art. 46 Kc/, a budynek współwłasnością właścicieli lokali /art. 195 Kc/. Ustanowienie odrębnej własności lokali nie powoduje zmiany przeznaczenia użytkowania lokali - odstąpienia od ich wynajmowania.

Zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej /Dz.U. nr 88 poz. 400 ze zm./, strażakowi mianowanemu na stałe przysługuje prawo do lokalu mieszkalnego /w miejscowości, w której pełni służbę lub w miejscowości pobliskiej, z uwzględnieniem liczby członków rodziny oraz ich uprawnień wynikających z przepisów szczególnych/ oraz zgodnie z art. 1 i art. 2 pkt 2 lit. "c" ustawy

Remont miejsc parkingowych należy uznać za roboty budowlane nie będące budową w rozumieniu art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./.

Jednoznaczna treść art. 35 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ nie pozostawia wątpliwości, że późniejsze - po złożeniu wniosku o wydanie pozwolenia na budowę - przedłużenie terminu ważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nie może sanować braku polegającego na tym, iż w chwili jego złożenia termin ważności tej decyzji

Wskazana w art. 26 ust 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ kwota ulgi przysługującej współwłaścicielowi budującemu mieszkanie na wynajem, gdy część współwłaścicieli buduje dla siebie, w ogólnej kwocie odliczeń, powinna być ustalana proporcjonalnie do udziału we współwłasności w odniesieniu jedynie do innych współwłaścicieli budujących

W postępowaniu egzekucyjnym w administracji istotną kwestią jest rozgraniczenie pomiędzy zarzutami w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego a zażaleniem na postanowienie o zastosowaniu określonego środka egzekucyjnego. Rozgraniczenie pomiędzy tymi środkami prawnymi jest istotne, gdyż błędne uznanie zarzutów za zażalenie powoduje, iż o zarzutach orzeka niewłaściwy organ, który nadto, działa

1. Stronami postępowania administracyjnego o zmianę decyzji w przedmiocie pozwolenia na przebudowę strychu są, oprócz inwestorów, współwłaściciele przedmiotowego budynku. 2. Zmiana pierwotnej decyzji o pozwoleniu na budowę wymaga zgodnie z art. 155 Kpa, zgody wszystkich stron postępowania. 3. Po dniu 1 stycznia 1995 r., zgodnie z art. 22 ust. 2 w związku z art. 22 ust. 3 pkt 5 ustawy o własności lokali

Nie jest dopuszczalne utożsamianie cofnięcia wniosku o pozwolenie na budowę z bezprzedmiotowością postępowania w tym przedmiocie, skoro cofnięcie wniosku jest objęte odrębnym unormowaniem.

Jeżeli w trakcie rozpoznawania wniosku o rozłożenie pożyczki na raty okaże się, iż stanowisko organu /wierzyciela/ i dłużnika odnośnie kwoty pozostałej do zapłaty, są sprzeczne, to wówczas postępowanie administracyjne w sprawie rozłożenia pożyczki na raty winno być zawieszone do czasu rozstrzygnięcia tego zagadnienia przez sąd powszechny. Rozstrzygnięcie sporu pomiędzy organem administracyjnym a dłużnikiem

Skoro wspólnota mieszkaniowa może być stroną postępowania administracyjnego, to w sytuacji, w której sprawuje zarząd nieruchomością wspólną, może być adresatem postanowienia wydanego na podstawie art. 62 ust. 3 i art. 81c ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./.

Osoby zainteresowane nabyciem mienia komunalnego nie są stronami w rozumieniu art. 28 Kpa w postępowaniu administracyjnym o podział nieruchomości, stanowiącej wyłączną własność gminy, dokonywanego z urzędu na podstawie art. 97 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543 ze zm./.

Załatwiając żądanie wydania z akt odpisu decyzji organ administracyjny ma obowiązek wydania takiego odpisu lub podjęcia postanowienia o odmowie wydania odpisu. Wynika to z art. 74 par. 2 Kpa. Przepis ten jest wprawdzie tak sformułowany, jakby stanowić miał podstawę wydania postanowienia o odmowie wydania odpisu z akt jedynie stronie oraz w sytuacjach o których mowa w par. 1 tego artykułu, jednakże

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ uznawał za wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych przychody uzyskane z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego. Zwolnienie to jednak nie dotyczyło przychodu uzyskanego ze sprzedaży gruntów, które w związku

Prowadzenie przez organy ścigania postępowania karnego mającego na celu wykrycie sprawcy zaginięcia dokumentów z akt sprawy administracyjnej nie stanowi zagadnienia wstępnego uzasadniającego zawieszenie postępowania.

Związki pomiędzy ustawą z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1998 nr 64 poz. 414 ze zm./ a ustawą z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu - Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ - a w szczególności geneza i cel powołania instytucji gwarantowanego zasiłku okresowego /art. 4 pkt 8 ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu

Decyzja o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji może być skierowana do podmiotu, który był uprawniony do żądania wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji. Decyzja taka nie może być natomiast skierowana do podmiotu, który nie jest stroną w sprawie. Wówczas bowiem organ jest zobowiązany podjąć decyzję o odmowie wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji. Decyzję o odmowie

Właściwy sposób dokumentowania poniesionych wydatków ma istotne znaczenie przy ustaleniu rzeczywistych kosztów uzyskania przychodów, poniesionych przez podatnika.

Ugoda zawarta na posiedzeniu pojednawczym w sprawie z oskarżenia prywatnego w przedmiocie wykonania obowiązku orzeczonego ostateczną decyzją administracyjną, nie może prowadzić ani do wzruszenia takiej decyzji lub jej zmiany, ani też do tego, że właściwym organem egzekucyjnym stanie się sądowy organ egzekucyjny. Skutki ugody sądowej /art. 494 Kpk/ mogą się rozciągać wyłącznie na prawa i obowiązki jakimi

Przepis art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ stanowił, że: "stratę ze źródła przychodów poniesioną w roku podatkowym, a także /i/ straty ze źródeł przychodów, z których dochody były wolne od podatku dochodowego, pokrywa się w równych częściach z dochodu uzyskanego z tego źródła w najbliższych, kolejno po sobie następujących