Orzeczenia
Wobec braku spełnienia przesłanek przewidzianych w art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ oraz par. 12 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 124 poz. 553 ze zm./, nie jest zatem możliwe opodatkowanie
Przepis art. 23 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ wskazuje, które należności podlegają zaspokojeniu w pierwszej kolejności. Nie zawiera on jednak wskazania kolejności w zaspokajaniu uprzywilejowanych należności.
Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy z dnia dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416/ nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym. Tym samym ustawodawca w sposób szczególny uzależnił
Organ odwoławczy w przypadku, gdy strona nie wniosła obowiązującej opłaty skarbowej należnej od odwołania zobowiązany jest do oceny, czy zwrot odwołania w trybie art. 261 par. 2 Kpa nie narusza ważnego interesu strony /art. 261 par. 4 pkt 1 Kpa/. Z uwagi na charakter pisma stanowiącego odwołanie, z reguły skorzystanie z instytucji zwrotu może doprowadzić do naruszenia takiego interesu.
1. Art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ odnosi się do dwóch sytuacji. Pierwszą z nich jest ta, w której podatnik wykorzystując swój związek gospodarczy z osobą, której przysługują szczególne ulgi w podatku dochodowym, przerzuca całość lub część swoich dochodów na osobę korzystającą z ulgi i wskutek tego nie wykazuje
Nienaganny wygląd jest obowiązkiem każdego, kto prowadzi działalność gospodarczą, wymagającą kontaktów z kontrahentami, ale nie oznacza to, wliczenie zakupu odzieży, bielizny i obuwia podatnika do kosztów uzyskania przychodu. Podatnik nie występuje w mundurze lub innym ściśle określonym stroju a zatem od jego stopy życiowej, czyli od wysokości dochodu zależy czy będzie ubierał się "nienagannie" i jaką
Organ celny jako płatnik - w rozumieniu art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ - nie jest organem podatkowym w znaczeniu określonym w art. 1 Kpa, a czynności przez niego dokonane w celu obliczenia i pobrania należności podatkowej mają charakter jedynie czynności techniczno-rachunkowych, które nie wszczynają postępowania podatkowego
Od 1 stycznia 1992 r. wynagrodzenia za pracownicze projekty wynalazcze i racjonalizatorskie nie korzystają z ustawowego zwolnienia od podatku dochodowego /art. 54 ust. 1 pkt 7 w zw. z pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Ograniczone uprawnienie do zwolnienia zawarte zostało w par. 9 ust. 1 pkt 1 lit. "a" rozporządzenia Ministra
1. Termin zakreślony, stronie do zapoznania się z zebranym w sprawie materiałem dowodowym musi być terminem realnym /uwzględniającym chociażby obszerność zebranego w sprawie materiału dowodowego/ umożliwiającym nie tylko zapoznanie się z tym materiałem, ale i danie stronie czasu do ustosunkowania się do tegoż materiału, zwłaszcza gdy jest kilka kwestii spornych i to skomplikowanych. 2. Organ mógłby
1. Zakres obowiązków organu administracji państwowej wynikający z treści art. 9 Kpa nie obejmuje wszelkiego rodzaju doradztwa prawnego, ani tym bardziej występowania w roli zastępcy procesowego uczestników postępowania. Organ podatkowy nie ma obowiązku faktycznego czy prawnego prowadzić podatnika "za rękę" w toku prowadzenia przez niego działalności gospodarczej, podlegającej obowiązkowi podatkowemu
Spadkobiercy, jako osoby trzecie, nie mają przymiotu strony w postępowaniu zmierzającym do wydania decyzji wymiarowej w sprawie zobowiązania podatkowego spadkodawcy. Stroną takiego postępowania jest wyłącznie podatnik, gdyż postępowanie to dotyczy jego obowiązku podatkowego /art. 28 Kpa/. Zdolność prawna osoby fizycznej ustaje z chwilą jej śmierci. Tym samym z tą datą nie można ani wszcząć, ani prowadzić
1. Nie można mówić o naruszeniu przepisu art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, gdy podatnik nie świadczył usług wymienionych w załączniku nr 2 do tej ustawy. 2. Z istoty odpowiedzialności solidarnej /art. 366 Kc i następne/ wynika, że organ podatkowy działający w imieniu Skarbu Państwa jako wierzyciela
1. Uzasadniony wniosek podatnika o zwrot nadpłaconej kwoty podatku od nieruchomości, uiszczonego w drodze tzw. samoobliczenia, organ podatkowy rozstrzyga na podstawie właściwych przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, określając wysokość zobowiązania podatkowego, natomiast w razie bezzasadności wniosku wydaje decyzję odmawiającą zwrotu
Przyjmując, iż decyzje wydane na podstawie art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ mają charakter konstytutywny, należałoby też uznać, że w interesie podatnika byłoby wręcz celowe zaniżanie przychodu, a tym samym należnego podatku, skoro konsekwencją takich działań byłoby jedynie w przypadku wydania decyzji /co z reguły
Wygaśnięcie zobowiązania /art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ w podatku dochodowym od osób fizycznych na skutek zapłaty przez podatnika zeznanego podatku, jako należnego jest nieodwracalne tak długo, jak długo organ podatkowy w trybie art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U
1. W odwołaniu od decyzji organu I instancji podatnik zakwestionował tylko część rozstrzygnięcia, zatem w skardze nie może poszerzać zarzutów o kwestie, które nie wywoływały jego zastrzeżeń, bowiem w tym zakresie decyzja I instancji nie została zaskarżona. 2. Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ nie wyłączały w art. 23 wydatków
Przedmioty o charakterze inwestycyjnym w myśl par. 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów /Dz.U. nr 125 poz. 559/ nie powinny być objęte spisem remanentowym, przyjmowanym do ustalenia kosztu własnego zużytych materiałów i towarów handlowych.
1. Wszystkie dowody przedstawione przez podatnika powinny być przedmiotem wszechstronnej i wnikliwej oceny na tle całokształtu materiału dowodowego. 2. Artykuł 20 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ nakazuje uwzględniać po stronie przychodów nie tylko wartość zgromadzonych zasobów finansowych w roku podatkowym, którego sprawa
1. Pod pojęciem gruntu pod budowę budynku mieszkalnego zawartym w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ mieści się grunt przeznaczony pod budownictwo mieszkaniowe, zgodnie z przepisami - obecnie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./, a przed wejściem
1. W stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 1992 r., a więc zanim określono ustawowo kryteria nieściągalności wierzytelności, do podatnika należało wykazanie, że na dzień utworzenia rezerw istniały możliwe do wykazania podstawy do uznania tworzonych rezerw za nieściągalne. Nie wystarczy w takim przypadku dysponowanie wiedzą o sytuacji finansowej dłużnika, wynikającą z wzajemnych stosunków, np.