W postępowaniu o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy, dowód dotyczący zdolności odróżniającej znaku musi odnosić się do warunków panujących w dacie zgłoszenia tego znaku do ochrony, a nie do momentu rozpatrywania wniosku, i powinien w sposób przekonujący wskazywać, że znak nie został postrzegany przez przeciętnych odbiorców jako zdolny do odróżniania towarów jednego przedsiębiorstwa od

W przypadku kwestionowania zdolności odróżniającej zarejestrowanego znaku towarowego na podstawie przepisów prawa własności przemysłowej, ocena ta musi bazować na dowodach z chwili zgłoszenia znaku do ochrony, a ciężar udowodnienia braku odróżniającego charakteru znaku spoczywa na wnioskodawcy.

Brak dostarczenia pełnomocnictwa przez pełnomocnika w wyznaczonym przez Urząd Patentowy terminie, mimo dokonanego wezwania, stanowi podstawę do umorzenia postępowania patentowego na mocy art. 237 ust. 5 Prawa własności przemysłowej, niezależnie od okoliczności poczynionych przez pełnomocnika działań po wyznaczonym terminie.

Do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym stanowi art. 24d ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm.), należy zaliczyć także należności wynikające z umowy licencyjnej w części obejmującej zapłatę za know-how, jako ściśle związane z patentami jako kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej

Zgodnie z art. 315 ust. 2 Prawa własności przemysłowej, do oceny zasadności roszczenia twórcy projektu wynalazczego o wynagrodzenie za okres po wejściu w życie ustawy Prawo własności przemysłowej, w sytuacji gdy prawo to powstało także po wejściu w życie ustawy Prawo własności przemysłowej, stosuje się przepisy tej nowej ustawy, a nie ustawy Prawa o wynalazczości. O dacie powstania stosunku prawnego

Powszechność udostępnienia wynalazku w rozumieniu art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz. U. z 2003 r., Nr 119 poz. 1117 ze zm.) nie oznacza powszechnej znajomości tego, co zostało udostępnione, ale możliwość zapoznania się z upublicznionym rozwiązaniem przez osoby trzecie, nawet gdyby w rzeczywistości nikt się z nim nie zapoznał. Bowiem decydujący jest