Wyrok SN z dnia 30 stycznia 2024 r., sygn. II PSKP 1/22
Czas przeznaczony na dojazd do miejsca wykonywania pracy transportem zapewnionym przez pracodawcę, w czasie którego pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy, może być zaliczony do czasu pracy i w przypadku przekroczenia normalnych godzin pracy, uprawnia do wynagrodzenia za godziny nadliczbowe.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Korzeniowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Leszek Bielecki
SSN Robert Stefanicki
w sprawie z powództwa M. W.
przeciwko P. S.A. w K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 30 stycznia 2024 r.,
skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w Koninie
z dnia 10 maja 2021 r., sygn. akt III Pa 6/21,
I. oddala skargę kasacyjną,
II. zasądza od P. S.A. w K. na rzecz powoda M. W. 1.350 (tysiąc trzysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w Koninie uwzględnił w części powództwo M. W. i wyrokiem z 18 grudnia 2022 r. zasądził od pozwanego pracodawcy P. S.A. w K. 23.868 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych z odsetkami za okres od października 2016 r. do grudnia 2018 r.
Sąd Rejonowy ustalił, iż powód pracował jako starszy operator koparki wielonaczyniowej jako przodowy oraz starszy przodowy. Dobowa norma czasu pracy wynosiła średnio 8 godzin dziennie w przeciętnie 40 godzinowym tygodniu pracy. Pozwana pracowała w ruchu ciągłym.
Powód pracował w czterobrygadowym systemie czasu pracy i obowiązywała go praca zmianowa tj. 6.00-14.00, 14.00-22.00, 22.00-6.00, przy czym o w/w godzinach rozpoczęcia powód musiał już być najpóźniej w kabinie maszyny. Powód przyjeżdżał do pracy z ok. 60 minutowym wyprzedzeniem, po czym udawał się do łaźni w celu przebrania się w odzież roboczą. Po tych czynnościach zabierał rzeczy osobiste i przechodził na plac parkingowy, gdzie znajdowały się pojazdy pracodawcy (osinobusy) zapewniające transport pracowników na teren odkrywki. Dojazd prywatnym pojazdem na teren odkrywki był niemożliwy. Wyjazd osinobusem w zależności od panujących warunków atmosferycznych i miejsca położenia odkrywki odbywał się zazwyczaj około 30-40 minut przed rozpoczęciem zmiany. Podczas podróży trwającej od około 10 do 20 minut pracownicy niekiedy naradzali się i dokonywali sprawdzenia sprzętu niezbędnego do pracy. Zwałowarki mogły znajdować się w różnych miejscach odkrywki przez co powód nie miał stałego stanowiska pracy. Osinobus podjeżdżał bezpośrednio pod zwałowarkę, powód wysiadał, a pracownik zmieniany przekazywał mu informację o przebiegu pracy. Trwało to około 5-10 minut. Na około 20 minut przed rozpoczęciem zmiany przełożeni sprawdzali obecność i zgłaszali telefonicznie stan kadry do biura sztygara. Zgodnie z obowiązującą u pracodawcy procedurą nie można było pozostawić zwałowarki bez dozoru. Powód po przybyciu zmiennika opuszczał stanowisko pracy i wsiadał do osinobusu, który dowoził go na plac parkingowy na około 30-45 minut przed zakończeniem zmiany. Następnie udawał się do łaźni, gdzie przebierał się. Zgodnie z zasadami panującymi u pracodawcy nie mógł on jednak opuścić zakładu pracy przed upływem 8 godzin licząc od chwili rozpoczęcia zmiany, a gdyby to zrobił to byłoby to traktowane jako samowolne opuszczenie miejsca pracy. Pozwana nie ewidencjonowana czasu pracy poprzez dokładne określenie o której pracownik przychodził do zakładu pracy i o której go opuszczał. Przez jakiś czas testowane były karty magnetyczne służące do ewidencjonowania czasu pracy, ale zostały one zlikwidowane. (…). Powód otrzymywał stałe dodatki za pracę na odkrywce oraz za pracę w systemie 4 brygadowej organizacji czasu pracy. Dodatki te nie były jednak związane z tzw. „podmianami” albowiem zostały one wprowadzone dopiero od 1.01.2019 r. na skutek porozumienia pozwanej ze związkami zawodowymi (protokół dodatkowy nr 1 do Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy z 31.10.2018 r.) Organizacja pracy w czterobrygadowym systemie pracy nie uległa jednak zmianie i wyglądała w sposób identyczny jak przed 1.01.2019 r.
Sąd Rejonowy nie uwzględnił powództwa za okres - od wprowadzenia - od stycznia 2019 r. wynagrodzenia za tzw. „podmiany”. Zasadne było żądanie za okres wcześniejszy na podstawie art. 128 § 1 k.p. i art. 151 § 1 k.p.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
