1. Ustawodawca pozostawił sądowi orzekającemu w przedmiocie wniosku państwa obcego o wydanie osoby ściganej swobodę orzekania w tym sensie, że jest on władny stwierdzić, czy z obowiązujących przepisów prawa, w tym wiążących Polskę dwu- i wielostronnych traktatów międzynarodowych, wynika in concreto dopuszczalność, czy niedopuszczalność wydania tej osoby państwu wnioskującemu. 2. Wydanie osoby ściganej

1. Skoro przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych są efekty ich działalności gospodarczej /dochód/, to na kwestię uprawdopodobnienia nieściagalności wierzytelności patrzeć trzeba według reguł rządzących racjonalna gospodarką. Nie można wykluczyć, że mogą mieć miejsce przypadki, kiedy niecelowe będzie nie tylko skierowanie wierzytelności na drogę postępowania egzekucyjnego, ale

Nie stanowią dorobku wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za usługi osobiste świadczone przez jednego z małżonków w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Wynik kontroli, który nie określa zobowiązania podatkowego, nie staje się sam z siebie /wobec braku stosownych zapisów w ustawie z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej - Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./ władczym przejawem woli organu administracyjnego, o którym mowa w art. 104 par. 2 Kpa.

Ocena dowodów należy do organów orzekających w sprawie / art. 80 Kpa/. Jedynie w przypadku stwierdzenia, iż narusza ona zasady logicznego rozumowania bądź sprzeczna jest z zasadami doświadczenia życiowego, można ją zakwestionować. Subiektywne odczucia, iż istniała możliwość odmiennej oceny materiału dowodowego, nie jest wystarczającą podstawą do jej podważenia.

W świetle art. 64 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./ - opłaty za czynności egzekucyjne oraz wydatki związane z postępowaniem egzekucyjnym w administracji obciążają zobowiązanego. Podlegają one przymusowemu ściągnięciu w trybie egzekucji administracyjnej. Przepisu tego nie stosuje się, gdy koszty egzekucyjne zostały

W przypadku wydatków poniesionych na swoistą postać reklamy, jaką stanowi udział w targach nie jest możliwe ustalenie, że udział w targach wiązał się ze ściśle zidentyfikowanym przychodem. Stosownie do art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ koszty uzyskania przychodu są potrącalne w tym roku, którego dotyczą. Zasada ta

Należy uznać jako koszty uzyskania przychodów wydatki na zakup gruntu w tej części, która została w tymże roku sprzedana wraz z ruchomościami jako udziały we własności działki. Nie można uznać za koszt uzyskania przychodów wydatków na zakup materiałów budowlanych, których zużycia nie udokumentowano i nie wykazano jego związku z przychodami ze sprzedaży.

W procesie, w którym powód dochodzi roszczenia na podstawie art. 298 § 1 kh przedstawiając prawomocny wyrok, będący źródłem zobowiązania spółki z o.o. wobec powoda, sąd nie ma możliwości badania, czy określone nim zobowiązanie istnieje, a jeśli tak, to w jakim rozmiarze. Okoliczności te mogą być przedmiotem badania jedynie w postępowaniu wszczętym wniesieniem powództwa przeciwegzekucyjnego.

Dla biegu terminów o których stanowi art. 18 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie ma znaczenia to, że art. 28 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./ posługuje się pojęciem "decyzja ustalająca", skoro przepisy podatkowego prawa materialnego /art. 27 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku

Art. 177 Kpa stanowi, że żądanie uchylenia, zmiany lub stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej ustalającej zobowiązanie podatkowe, wniesione po upływie roku od doręczenia tej decyzji nie podlega rozpoznaniu. Sformułowanie takie, wyłączające możliwość wszczęcia postępowania w trybie tzw. nadzoru z inicjatywy podatnika wskazuje, że jest to termin prawa materialnego.

Każde wymierzenie opłaty skarbowej od czynności cywilnoprawnej, która w świetle ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ opłacie tej nie podlega, stanowi rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

Zgodnie z regulacją, wynikającą z art. 169 par. 1 Kpa księgi prowadzone przez podatnika są dowodem w postępowaniu podatkowym. Zawarte w nich dane winny być zgodne ze wszystkimi dokumentami źródłowymi stanowiącymi podstawę zapisów w księdze. Podatkowa księga przychodów i rozchodów winna być prowadzona prawidłowo pod względem formalnym /niewadliwie/, jak i materialnym /rzetelnie/. O rzetelności księgi

Obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych powstaje nie z chwilą wydatkowania osiągniętego dochodu, lecz z chwilą jego uzyskania, wobec czego 5-letni okres przedawnienia ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w przypadku opodatkowania dochodu nie znajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów biegnie od końca roku podatkowego, w którym obowiązek podatkowy powstał, a

Wypłata zachowku stanowi przychód z innych źródeł, o którym w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

Decyzja Urzędu Skarbowego, któremu Izba Skarbowa zwróciła sprawę w trybie art. 174 Kpa, ustalająca wysokość zobowiązania podatkowego w kwocie niższej niż pierwotna decyzja tego samego Urzędu Skarbowego, jest wadliwa.

Nie może istnieć w obiegu prawnym decyzja, którą w sposób dowolny ustala się wartość udziałów w nieruchomości, nie zważając na jednoznaczne i nie wymagające jakiejkolwiek wykładni brzmienie przepisu.

1. W 1992 r. obowiązujące wówczas brzmienie art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./, przewidywało, że kosztami uzyskania przychodu są także inne rezerwy, jeżeli obowiązek ich tworzenia w ciężar kosztów wynika z innych przepisów. Wynika stąd, że przedmiotowe rezerwy na naprawy gwarancyjne byłyby kosztami uzyskania przychodów

Nie może być pracownikiem Spółki z o.o. osoba, która jest jedynym udziałowcem i dyrektorem Zarządu, bowiem nie powstał w związku z zawartą umową, nazwaną umową o pracę stosunek podporządkowania, będący immanentną cechą stosunku pracy.

W interesie ewentualnego podatnika jest przedstawienie materiału dowodowego, z którego wynikałoby, że jego wydatki znajdują pokrycie w źródłach przychodu już opodatkowanych lub wolnych od podatku.

Podatnik nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadku gdy zakup danego towaru nie stanowi kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

Zakup prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego budynkiem mieszkalnym nie podlega odliczeniu w rozumieniu art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.