1. Wydatki na rozbudowę i modernizację stacji paliw, zwiększające wartość środków trwałych podlegają zgodnie z art. 22 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów jedynie w formie odpowiednich odpisów amortyzacyjnych. 2. Zgodnie z art. 22 ust. 5 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

1. Brak zapewnienia stronie czynnego udziału w postępowaniu administracyjnym jest naruszeniem art. 10 par. 1 Kpa. Wymogom tego przepisu nie odpowiada przypadkowa obecność strony w czasie oględzin przed organem I instancji. Ustawodawcy w przepisie tym bowiem chodziło nie tylko o udział, ale również o to, by zapewnić "czynny udział", który powinien umożliwić przygotowanie się do uczestnictwa w sprawie

Nie można postawić znaku równości między ustawowym pojęciem "doręczenia decyzji" według art. 146 par. 1 Kpa a pojęciem "wydania decyzji". Nie można także przyjąć, iż nastąpiło doręczenie decyzji, jeśli okoliczność ta nie została wykazana w postępowaniu wyjaśniającym, a faktu takiego się nie domniemywa.

1. Wyrok sądu karnego stwierdzający popełnienie przestępstwa /kradzież pieniędzy przez kasjera/ i wymierzający sprawcy karę, nie zawierający orzeczenia na temat przysługującej poszkodowanej firmie wierzytelności w stosunku do sprawcy nie może stanowić podstawy do uznania wierzytelności za nieściągalną w rozumieniu art. 23 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych

W sprawie, w której naczelny organ administracji państwowej wydaje decyzję w pierwszej instancji w postępowaniu określonym w Kodeksie postępowania administracyjnego, skargę można wnieść po wyczerpaniu trybu określonego w art. 127 par. 3 Kpa.

1. W sytuacji, kiedy dopiero na etapie postępowania odwoławczego zajdą okoliczności faktyczne czyniące postępowanie w sprawie bezprzedmiotowym /art. 105 par. 1 Kpa/ organ odwoławczy wydaje decyzję przewidzianą w zdaniu drugim art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa. Takiemu rozstrzygnięciu nie stoi na przeszkodzie sformułowanie "umarza postępowanie pierwszej instancji", w istocie bowiem znaczy ono tylko tyle, co

W razie zajęcia przez organ egzekucyjny wierzytelności upadłego dłużnika na zaspokojenie zobowiązań podatkowych wierzyciele innych zobowiązań dłużnika, którym przysługuje z mocy art. 23 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ pierwszeństwo szczególne, a także syndyk masy upadłości mogą wnieść skargę na czynność zajęcia przez organ egzekucyjny

Zaliczenie strażakowi Państwowej Straży Pożarnej okresu nauki w szkole pożarniczej do której uczęszczał przed dniem 1 stycznia 1992 r. tj. przed wejściem w życie ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej /Dz.U. nr 88 poz. 400 ze zm./ do ciągłości służby nie zostało uzależnione od warunku ukończenia tej szkoły /art. 129 ust. 2a pow. ustawy/.

Fakt iż słuchacz Krajowej Szkoły Administracji Publicznej nie może prowadzić działalności gospodarczej, ani też nie jest uprawniony do świadczeń socjalnych takich jak renta rodzinna czy alimenty nie może decydować o tym, że otrzymywane stypendium należy zaliczyć do stypendium socjalnego /art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych

Zgodnie z art. 84 par. 1 Kpa, jeżeli w sprawie są wymagane wiadomości specjalne, organ administracji państwowej może zwrócić się do biegłego o wydanie opinii. Fakultatywność działania oznacza wprawdzie pozostawienie organowi swobody w korzystaniu z tego środka dowodowego, jednakże granice tej swobody są wyznaczone przez zasadę prawdy obiektywnej, przez obowiązek podjęcia wszelkich czynności mających

Brak konieczności wykazania się uprawnieniem do lokalu, czy to samoistnym /najemca, właściciel/, czy o charakterze pochodnym /podnajemca, osoba bliska najemcy/, nie oznacza jednak, że przesłanką zameldowania na okres dwóch miesięcy jest wyłącznie fizyczna obecność w lokalu. Jest rzeczą oczywistą, że uprawniać do zameldowania może jedynie przebywanie na zasadach zgodnych z prawem. Wyłączone są sytuacje

Ratio legis art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ stanowi wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wartości wspólnej pracy obojga małżonków, wykonywanej w zakresie działalności gospodarczej jednego z nich, a wykładnia rozszerzająca tego przepisu, jak każdego innego przepisu podatkowego jest niedopuszczalna.

Jeżeli osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w Polsce uzyskuje dochody ze źródeł znajdujących się w Niemczech, dochody te podlegają opodatkowaniu w Niemczech, zaś wyłączone są z podstawy wymiaru dla podatku w Polsce. Wyłączone dochody skutkują w Polsce jedynie przy ustalaniu stawki podatkowej, to jest według zasady wynikającej z przepisów art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku

Skoro z umowy łączącej strony wynika, że w cenie towaru mieści się również cena transportu i taka umowa jest dopuszczalna, to wydatki na transport zawarte w cenie towaru stanowią koszty uzyskania przychodu.

1. Udzielanie preferencyjnych pożyczek własnym akcjonariuszom powoduje zmniejszenie zysku do podziału między akcjonariuszy i nie stanowi przerzucenia przez tę spółkę dochodu na akcjonariuszy. 2. Przepis art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ może mieć zastosowanie

Prowadzenie przez osobę bliską podatnikowi /ojca/ działalności nie zgłoszonej nie może skutkować automatycznie dla podatnika /syna/ pozbawieniem go prawa do korzystania z opodatkowania w formie karty podatkowej w sytuacji, gdy nie udowodniono faktu zatrudniania przez podatnika ojca jako członka rodziny.

W braku dowodów, że rolnik, który przy zrywaniu owoców spadł z drzewa, chorował na zaburzenia równowagi ze skłonnością do omdleń, nie można wyłączyć istnienia zewnętrznej przyczyny wypadku przy pracy w gospodarstwie rolnym.

Stosownie do wyrażonej w art. 9 Kpa zasady nakładającej na organ obowiązek należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków w postępowaniu administracyjnym, obowiązek czuwania nad tym aby strony i inne osoby uczestniczące w postępowaniu nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa i udzielania im niezbędnych