Zarówno przepis art. 151 par. 1 pkt 2 Kpa, jak i przepis art. 43 ust. 4 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. 1998 nr 120 poz. 787 ze zm./ nie dają podstawy do rozszerzenia kompetencji organu administracji, podejmującego decyzję administracyjną w trybie art. 151 par. 1 Kpa, o dodatkowe rozstrzygnięcie, zobowiązujące do zwrotu nienależnie pobranych

Samo podjęcie uchwały o obowiązku dopłat, nie stanowi zmiany umowy spółki.

Wniosek komisji rewizyjnej w sprawie udzielenia lub nieudzielenia absolutorium nie podlega głosowaniu, a jedynie ma służyć wzbogaceniu obrazu i poszerzeniu wiedzy rady gminy o stopniu wykonania własnego budżetu. Regionalna Izba Obrachunkowa błędnie wywodzi, iż przepis art. 18a ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ nakłada obowiązek poddania pod

Pojęcie "w celu osiągnięcia przychodów" oznacza bezpośredni związek pomiędzy kosztem a przychodem /bez danego kosztu nie byłoby przychodu/, przy czym ciężar dowodu co do wykazania istnienia związku przyczynowego między konkretnym wydatkiem a uzyskanym przychodem obciąża podatnika.

Zgodnie z dyrektywą zawartą w art. 2 Konstytucji RP /Dz.U. nr 78 poz. 483/ oraz wynikającymi z niej zasadami wyrażonymi w art. 120 i art. 121 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, wykluczone jest podanie w informacji, o której mowa w par. 4 art. 14 tej Ordynacji, interpretacji sprzecznej z zakazem ustanowionym w par. 6 art. 14.

Struktura art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wskazuje również na to, że "własność" lub "współwłasność" musi istnieć w roku podatkowym, w którym podatnik ponosi wydatki na cel, o którym mowa w tym przepisie.

Skoro zatem, jak wynika z przepisu art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, przychód otrzymany na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego nie zalicza się do przychodów, bowiem jego celem jest zapewnienie zgromadzenia środków niezbędnych dla funkcjonowania podatnika, nie można zaliczyć do kosztów uzyskania

Posługując się wykładnią dynamiczną przy interpretacji pojęcia "remontu" w odniesieniu do charakteru robót wykonanych przez stronę skarżącą należy brać pod uwagę zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, mające duży wpływ na sposób i środki realizowania robót tym pojęciem objętych.

Zawarte "z samym sobą" umowy - w tym cywilnoprawne - nie są ważnymi czynnościami prawnymi w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego. Ponieważ jedynie ważna czynność prawna w rozumieniu art. 58 Kc może stanowić podstawę prawną uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu i zaksięgowania w tym charakterze danego zdarzenia gospodarczego, stwierdzenie nieważności umowy stanowiącej podstawę poniesienia przez

Legitymacja wojewody do złożenia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego wypływa z ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./. Ograniczyła ona ją wyłącznie do zaskarżania uchwał. Nie jest zatem dopuszczalne złożenie skargi na bezczynność rady gminy w zakresie niepodjęcia uchwały. Szczególne rozwiązanie zawiera art. 101a ust. 1 ww. ustawy, dopuszczający

Uregulowania prawne przyznające dotacje muszą być interpretowane ściśle jako dające szczególne przywileje członkom spółdzielni mieszkaniowych, podobnie jak przepisy ustanawiające ulgi w zakresie podatków.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ odsetki pobiera się od zaległości podatkowych. Skoro zaś nie można ustalić i nie ustalono w odpowiednim czasie wielkości zaliczki nie wpłaconej w terminie, a tylko tak określona zaliczka w myśl art. 19 ust. 2 ustawy o zobowiązaniach podatkowych stanowi zaległość podatkową, to nie

Strona, chcąc wywodzić pozytywne dla siebie skutki prawne odnośnie okoliczności, które powinny wynikać z prawidłowo prowadzonej przez nią ewidencji księgowej, a z uwagi na występujące w niej uchybienia - nie będące udowodnionymi, chcąc ich dowieść w trakcie postępowania podatkowego, powinna sama przedstawić organowi podatkowemu korzystne dla swoich twierdzeń środki dowodowe, a nie żądać od organu przeprowadzenia

Za dzień powstania nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych należy zatem uznać dzień złożenia zeznania rocznego wtedy, gdy nadpłata z zeznania tego wynika. Jeśli nie, dopiero dzień złożenia zeznania korygującego, wskazującego nadpłatę lub datę wydania w tej sprawie decyzji z urzędu, gdy organ podatkowy powziąwszy wątpliwości co do rzetelności złożonego zeznania koryguje je, albo też datę decyzji

Odmowa lub zwolnienie od uiszczenia opłaty za zajęcia dydaktyczne na studiach zaocznych jest decyzją administracyjną w rozumieniu kodeksu postępowania administracyjnego. Na decyzję w sprawie odmowy zwolnienia od opłat za zajęcia dydaktyczne na studiach zaocznych przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Stosownie do art. 17 pkt 3 Kpa organem wyższego stopnia w stosunku do rektora uniwersytetu

Skoro w myśl art. 21 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa wiąże powstanie takiego zobowiązania, to dniem powstania zobowiązania w podatku od spadków jest sądowe postanowienie stwierdzenia nabycia spadku.

Treścią zaświadczenia musi być jedynie pozytywne załatwienie wniosku osoby ubiegającej się o jego wydanie, jeśli posiadana przez organ dokumentacja pozwala na potwierdzenie faktu lub stanu prawnego. W sytuacji gdy dowody posiadane przez organ nie pozwalają na uwzględnienie wniosku, organ ten może wydać jedynie orzeczenie odmawiające wydania zaświadczenia.

Jeżeli w toku dokonywanych ustaleń organ prowadzący postępowanie rozpoznawcze ustali, iż okoliczności sprawy nie uzasadniają stwierdzenia nieważności, to wówczas powinien odmówić stwierdzenia nieważności decyzji, której to postępowanie dotyczy, nie zaś umarzać postępowanie jako bezprzedmiotowe.

1. Odliczenie z art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ należy rozpatrywać w aspekcie pozostałych wyszczególnień z tego punktu. Wynika z nich, że prawo do odliczeń ustawodawca wiązał z nowo powstałymi budynkami lub lokalami bądź z zakupem gruntów pod ich budowę. O takich odliczeniach mowa w pkt 5 lit. "a-d

Pomalowanie pomieszczeń, naprawa instalacji, wymiana zużytych elementów lokalu np. okien, drzwi to niewątpliwie nakłady, które nie zwiększają wartości użytkowej wynajmowanego pomieszczenia i nie zmieniają jego charakteru. Wydatki z tego tytułu należy zatem potraktować jako wydatki na remont, które w całości stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Z przepisu art. 86 Kpa wynika, że o ile nie zostały wyjaśnione fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy na organie administracji państwowej ciążą obowiązki związane z przesłuchaniem strony. Dopiero po zebraniu całego materiału należy dokonać oceny jego całokształtu zgodnie z wymogami art. 80 Kpa. O ile materiał sprawy prowadzi do wydania negatywnej decyzji dla strony, to na organach ciąży obowiązek

1. Do wydatku budzącego wątpliwości pod względem kosztowym nie w stosunku do wszystkich wspólników jako podatników podatku dochodowego ze wspólnego źródła przychodów, lecz jedynie niektórych z tych wspólników, należy zdecydować się na jedną z dwóch alternatyw: uznać ten wydatek za koszt uzyskania przychodów całego źródła przychodów lub nie uznać go za koszt uzyskania przychodów dla całego tego źródła

Spory z zakresu obowiązku ubezpieczenia społecznego, wymierzaniu i pobierania składek na ubezpieczenie społeczne /art. 68 pkt 1 lit. "a" i "c" oraz art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych - Dz.U. nr 137 poz. 887/ należą do właściwości sądów ubezpieczeń społecznych w rozumieniu art. 476 par. 2 pkt 1 Kpc.

1. Art. 17 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania krajowego drogowego przewozu osób /Dz.U. nr 141 poz. 942 ze zm./ stanowi, że właściwe rady gmin mogą określić na dany rok kalendarzowy limit wydawanych zezwoleń po zasięgnięciu opinii organizacji zrzeszających miejscowych taksówkarzy i organizacji, których statutowym celem jest ochrona praw konsumenta. Ustawodawca wyraźnie zatem zastrzegł