1. Odliczenie z art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ należy rozpatrywać w aspekcie pozostałych wyszczególnień z tego punktu. Wynika z nich, że prawo do odliczeń ustawodawca wiązał z nowo powstałymi budynkami lub lokalami bądź z zakupem gruntów pod ich budowę. O takich odliczeniach mowa w pkt 5 lit. "a-d

Pomalowanie pomieszczeń, naprawa instalacji, wymiana zużytych elementów lokalu np. okien, drzwi to niewątpliwie nakłady, które nie zwiększają wartości użytkowej wynajmowanego pomieszczenia i nie zmieniają jego charakteru. Wydatki z tego tytułu należy zatem potraktować jako wydatki na remont, które w całości stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Z przepisu art. 86 Kpa wynika, że o ile nie zostały wyjaśnione fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy na organie administracji państwowej ciążą obowiązki związane z przesłuchaniem strony. Dopiero po zebraniu całego materiału należy dokonać oceny jego całokształtu zgodnie z wymogami art. 80 Kpa. O ile materiał sprawy prowadzi do wydania negatywnej decyzji dla strony, to na organach ciąży obowiązek

1. Do wydatku budzącego wątpliwości pod względem kosztowym nie w stosunku do wszystkich wspólników jako podatników podatku dochodowego ze wspólnego źródła przychodów, lecz jedynie niektórych z tych wspólników, należy zdecydować się na jedną z dwóch alternatyw: uznać ten wydatek za koszt uzyskania przychodów całego źródła przychodów lub nie uznać go za koszt uzyskania przychodów dla całego tego źródła

Spory z zakresu obowiązku ubezpieczenia społecznego, wymierzaniu i pobierania składek na ubezpieczenie społeczne /art. 68 pkt 1 lit. "a" i "c" oraz art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych - Dz.U. nr 137 poz. 887/ należą do właściwości sądów ubezpieczeń społecznych w rozumieniu art. 476 par. 2 pkt 1 Kpc.

1. Art. 17 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania krajowego drogowego przewozu osób /Dz.U. nr 141 poz. 942 ze zm./ stanowi, że właściwe rady gmin mogą określić na dany rok kalendarzowy limit wydawanych zezwoleń po zasięgnięciu opinii organizacji zrzeszających miejscowych taksówkarzy i organizacji, których statutowym celem jest ochrona praw konsumenta. Ustawodawca wyraźnie zatem zastrzegł

Przyznanie radnemu - przewodniczącemu rady gminy nagrody pieniężnej, czyli dodatkowego świadczenia ponad przyznane ustawą diety i zwrot kosztów podróży, jest przekroczeniem upoważnienia udzielonego radzie gminy w art. 25 ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./, a w konsekwencji, działanie to nie ma podstawy prawnej. Uprawnienie rady gminy określone

1. Uchwała rady gminy nie może regulować jeszcze raz tego, co jest już zawarte w obowiązującej ustawie. Taka uchwała, jako istotnie naruszająca prawo, jest nieważna. Trzeba bowiem liczyć się z tym, że powtórzony przepis będzie interpretowany w kontekście uchwały, w której go powtórzono, co może prowadzić do całkowitej lub częściowej zmiany intencji prawodawcy. 2. Zasady techniki prawodawczej, wynikające

Odmowa ogłoszenia uchwały organu gminy w wojewódzkim dzienniku urzędowym, która uzależnia swoje wejście w życie od publikacji w tym dzienniku, miałaby ten skutek że nie mogłaby ona wejść w życie, a nie wykonana reguła określająca sposób publikacji przepisu gminnego skutkowałaby jego nieważność. To natomiast dostatecznie świadczy o tym, że naruszenia par. 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia

Wydane w tej sprawie decyzje odmawiające zwrotu wyższej nadpłaty powołują się na art. art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, nie mogą więc być uznane za decyzje określające podatek dochodowy, w rozumieniu art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm

Pozwolenie na wznowienie robót budowlanych nie jest możliwe w przypadku, gdy wcześniejsze decyzje: ustalająca warunki zabudowy i zagospodarowania terenu i pozwalająca na budowę, zostały skasowane.

Zgodnie z art. 54 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ z dniem 1 stycznia 1992 r. utraciły moc przepisy ustaw szczególnych, w części zawierającej przedmiotowe lub podmiotowe zwolnienia osób fizycznych od podatków, o których mowa w punktach 1-5, albo obniżki tych podatków. Ponieważ w art. 54 ust. 1 pkt 1 ustawodawca stwierdził

Rozstrzygnięcie zagadnienia prejudycjalnego w trybie art. 100 par. 3 Kpa z powodu niewystąpienia przez stronę na podstawie art. 100 par. 1 Kpa o rozstrzygnięcie zagadnienia wstępnego nie jest możliwe, gdy zagadnienie to jest już przedmiotem rozpoznania w postępowaniu toczącym się przed właściwym dla jego rozstrzygnięcia organem lub sądem, co czyni zbędnym wystąpienie strony o wszczęcie postępowania

Renta w rozumieniu art. 903 Kodeksu cywilnego jest trwałym ciężarem, podlegającym odliczeniu od dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Unormowanie zawarte w art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /t.j. Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./ stanowi lex specialis, w stosunku do zasady wynikającej z art. 6 ust. 1 i 2 tej ustawy i jako uregulowanie wyjątkowe dla ustalenia podstawy obliczania podatku rolnego, nie może być - bez jednoznacznego do niego odesłania w przepisach ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach

Materiał dowodowy, którym dysponowały organy celne wydając zaskarżoną decyzję nie dawały podstaw do przyjęcia, że w rozpoznawanej sprawie występowały łącznie przesłanki z art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa. Takimi nowymi dowodami czy też okolicznościami faktycznymi nie może być fakt, że z części sprowadzonych przez dwóch oddzielnych importerów, po dopuszczeniu tego towaru do obrotu na polski obszar celny i

Reguła 2/a/ ORINS nie może być stosowana łącznie wobec dwóch lub więcej podmiotów dokonujących obrotu towarowego z zagranicą, odrębnie na własny rachunek i we własnym imieniu, towarem stanowiącym jedynie element całości, choćby części, którymi dysponuje każdy z tych podmiotów, miały razem charakter komplementarny, pozwalający pod względem technicznym zmontować cały wyrób, bowiem część całości, z istoty

1. W sytuacji, gdy organ podatkowy kwestionuje zobowiązanie podatkowe wynikające z deklaracji podatkowej, podatnik otrzymując decyzję w sprawie wymiaru podatku od towarów i usług rozliczającą ten podatek za dany miesiąc obliczeniowy ma prawo domniemywać, że okres ten został przez organ podatkowy rozliczony w sposób prawidłowy i ostateczny, również w zakresie zobowiązań wynikających z zastosowania art

Skoro - zgodnie z art. 58 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną /Dz.U. nr 133 poz. 872/ - mianowani pracownicy dotychczasowych urzędów państwowych, stający się pracownikami wskazanych jednostek samorządowych, zachowują w okresie przejściowym uprawnienia pracownicze wynikające z nominacji, nie wyłączając uprawnień procesowych,

1. Przepis art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ wymaga, aby skarga na rozstrzygnięcie nadzorcze dotyczące gminy została wniesiona do sądu administracyjnego w terminie 30 dni od daty doręczenia tego rozstrzygnięcia. Skoro zaś według art. 98 ust. 3 ww. ustawy podstawą wniesienia skargi jest uchwała organu gminy, to powinna być ona podjęta

Kryterium kwalifikującym akt organu administracji publicznej do kategorii decyzji administracyjnej jest zewnętrzne, władcze i jednostronne rozstrzygnięcie o prawach lub obowiązkach jednostki spełniające wymaganie posiadania tego minimum elementów przewidzianych przez przepisy prawa procesowego, które pozwalają zaliczyć ów akt do decyzji istniejących w obrocie prawnym.

Wynagrodzenia członków rady nadzorczej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, realizującej ustawowe zadania organu nadzorczego, mającego zapewnić prawidłowość funkcjonowania spółki jako źródła przychodów, stanowią na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ koszty uzyskania przychodów mimo braku bezpośredniego

1. Obciążenie, w związku z umową o odpowiedzialności materialnej, pracowników winnych powstania straty, nie ma charakteru odszkodowania z tytułu ubezpieczenia. Zatem wystąpienie do pracowników z roszczeniem o wyrównanie straty, czy też nawet wyegzekwowanie takiej kwoty, nie stanowi ujemnej przesłanki zaliczenia straty do kosztów uzyskania przychodów. Nie jest przy tym istotne, że w związku z nabyciem

W przypadku straty w środkach obrotowych jedynie otrzymanie odszkodowania z tytułu ubezpieczenia /pokrycie straty odpisami amortyzacyjnymi odnosi się tylko do środków trwałych/ skutkować będzie brakiem możliwości zaliczenia tej straty do kosztów uzyskania przychodów. Istotnym jest w tym przypadku aby podstawą otrzymania odszkodowania była umowa ubezpieczenia, gdyż przepis art. 23 ust. 1 pkt 5 ustawy