Wyrok SN z dnia 14 grudnia 2022 r., sygn. II PSKP 121/21
Pracodawca nie może wykorzystać klauzul generalnych zawartych w art. 45 § 2 k.p. w celu potęgowania zasadności wypowiedzenia na podstawie przyczyn, których nie podał w wypowiedzeniu.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Iwulski (przewodniczący)
SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)
SSN Maciej Pacuda
w sprawie z powództwa B.J. przeciwko Urzędowi Miejskiemu w O. o przywrócenie do pracy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 14 grudnia 2022 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w Suwałkach z dnia 25 czerwca 2020 r., sygn. akt III Pa 4/20,
I. oddala skargę kasacyjną,
II. zasądza od pozwanego Urzędu Miejskiego w O. na rzecz powódki B.J. 240 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w Suwałkach wyrokiem z 25 czerwca 2020 r. oddalił apelację pozwanego pracodawcy Urzędu Miejskiego w O. od wyroku Sądu Rejonowego w Ełku z 30 grudnia 2019 r., który uwzględnił powództwo B.J. i przywrócił ją do pracy na warunkach pracy i płacy sprzed wypowiedzenia umowy o pracę z 17 lipca 2019 r. oraz nałożył na pozwanego obowiązek dalszego zatrudniania powódki do czasu prawomocnego zakończenia postępowania.
Sąd Rejonowy ustalił, że powódka pracowała w pozwanym Urzędzie od 1 lutego 1991 r. Powódka ma bardzo dobre oceny okresowe pracownika samorządowego. W 2017 r. awansowała na stanowisko […]. W 2019 r. nastąpiła zmiana na stanowisku burmistrza. Powódka 17 lipca 2019 r. otrzymała wypowiedzenie umowy o pracę z powodu: utraty zaufania w związku z negatywnym stosunkiem do zmian organizacyjnych wprowadzonych w urzędzie; ze względu na niemożność porozumienia się i współpracy wynikającej z odmiennej wizji prowadzenia urzędu i braku gwarancji właściwej realizacji zadań wynikających z przydzielonych kompetencji. Wypowiedzenie poprzedzone było nieformalną propozycją objęcia dwóch innych stanowisk nie kierowniczych w urzędzie.
Sąd Rejonowy stwierdził, że przyczyna wypowiedzenia nie była obiektywnie uzasadniona i dlatego wypowiedzenie było nieuzasadnione. Pracodawca próbował rozszerzyć przyczyny wypowiedzenia o decyzje podejmowane w wydziale finansowym, o których nie napisał w wypowiedzeniu. Takie działanie jest niezgodne z przepisami i nie skutkuje koniecznością analizowania tych przyczyn w kontekście wypowiedzenia. To, iż pracodawca kładzie na nie nacisk pokazuje, że inne są przyczyny wpisane w wypowiedzeniu a inne rzeczywiste przyczyny wypowiedzenia o których nie napisano. Przyczyny podane w uzasadnieniu wypowiedzenia są niekonkretne a próba ich konkretyzacji nie znalazła potwierdzenia w konfrontacji ze zgromadzonym materiałem. Zarzuty opisane w wypowiedzeniu nie znalazły potwierdzenia w zgromadzonych dokumentach ani w zeznaniach świadków, chociaż część z obecnego kierownictwa urzędu ma krytyczny stosunek do powódki. W sprawie sądowej pracodawca – dowodząc zasadności wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony – może powoływać się jedynie na okoliczności wskazane w pisemnym oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy (wyrok Sądu Najwyższego z 19 kwietnia 2010 r., II PK 306/09). W zakresie żądania powództwa Sąd był związany żądaniem przywrócenia do pracy i żądanie to było zasadne (art. 45 k.p.). Pracodawca uzasadniając niecelowość przywrócenia powódki do pracy wskazał jednocześnie na podstawy podobne, jak przy wypowiedzeniu umowy o pracę, tj. zupełnie inną wizję pracy, inne cele i inne metody pracy burmistrza i powódki. Sposobem na zanegowanie bardzo dobrych ocen okresowych powódki jako pracownika było zawarte w odpowiedzi na pozew stwierdzenie pozwanego „…dobra ocena okresowa nie ma żadnego znaczenia dla sprawy skoro dokonywał jej poprzednio urzędujący burmistrz…”. Tak niekonkretne zarzuty kierowane bez należytego uzasadnienia do długoletniego i przez lata bardzo dobrze ocenianego urzędnika, deprecjonujące jednocześnie jego pracę poprzez jej ocenę przez pryzmat osoby sporządzającej opinię okresową a nie przez pryzmat rzeczywiście wykonywanej pracy są dyskryminujące i nie mogą być podstawą zarówno wypowiedzenia jak i tym bardziej przeszkodą do przywrócenia pracownika do pracy. Zatrudnienie nowego pracownika na miejsce powódki nie wystarcza do odmowy przywrócenia do pracy i przyznania odszkodowania na mocy art. 45 § 2 k.p. (wyrok Sądu Najwyższego z 17 lutego 1998 r., I PKN 572/97).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
