Sprostowaniem fałszywych zeznań, w rozumieniu art. 247 § 4 pkt 2 k.k., są też zgodne z prawdą wyjaśnienia oskarżonego, które złożył on, gdy zostało wszczęte przeciwko niemu postępowanie karne o fałszywe zeznania.
Nie narusza określonego w art. 408 k.p.k. zakazu reformationis in peius orzeczenie wobec oskarżonego surowszej kary dodatkowej zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych przy równoczesnym wymierzeniu niższej od poprzednio orzeczonej kary pozbawienia wolności, jeśli w ten sposób globalny wymiar kary będzie dla oskarżonego oczywiście łagodniejszy, a w każdym razie z pewnością nie będzie dla niego bardziej
1. Pracownikowi odwołanemu ze stanowiska na podstawie art. 70 § 1 i 2 kodeksu pracy i art. 44 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (j.t. Dz.U. z 1991 r. nr 18, poz. 80 ze zm.), którego stosunek pracy w okresie wypowiedzenia ustał z mocy prawa (art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych Dz.U. nr 51, poz. 298 ze zm.), przysługuje
Uchwała rady gminy, ustalająca odpłatność za korzystanie z przedszkoli, nie ustanawia przepisów powszechnie obowiązujących.
Kierownik urzędu Rejonowego może powierzyć, na zasadach i w trybie określonych w art. 40 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej /Dz.U. nr 21 poz. 123 ze zm./, wydanie decyzji administracyjnych wójtowi lub burmistrzowi /prezydentowi miasta/
Kary pieniężne, przewidziane w art. 40 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./ za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia, ustala się przez wydanie decyzji administracyjnej.
Pobieranie świadczenia rehabilitacyjnego nie stoi na przeszkodzie przywróceniu pracownika do pracy.
Pracownik przywrócony do pracy na poprzednich warunkach ma prawo domagać się zatrudnienia na tym samym stanowisku pracy, jakie zajmował uprzednio, nie wystarcza zaś zapewnienie mu pracy na stanowisku równorzędnym.
Główny Inspektorat Pracy i okręgowe inspektoraty pracy przewidziane w art. 3 ustawy z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz.U. z 1985 r. nr 54, poz. 276) są zakładami pracy w rozumieniu art. 3 k.p.
Zarząd gminy, do czasu sprzedaży wszystkich lokali w domu stanowiącym własność gminy, decyduje o przebudowie, nadbudowie lub rozbudowie domu przez osoby fizyczne, polegającej na powiększeniu liczby lokali /art. 21 ust. 3 zdanie pierwsze ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127/ przez wydanie decyzji administracyjnej /art.
Nawiązkę określoną w art. 213 § 2 k.k. orzeka się jedynie w razie skazania za wyrąb w lesie albo za kradzież z lasu drzewa wyrąbanego lub powalonego.
Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa przejmująca majątek oraz wierzytelności i zobowiązania zlikwidowanego przedsiębiorstwa gospodarki rolnej na podstawie art. 13 ust. 2, art. 14 ust. 3 w zw. z art. 19 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. nr 107, poz. 464) odpowiada za zobowiązania związane z przekazywanym
1. Ukaranie za sprawstwo pochłania odpowiedzialność za czynności tzw. uprzednie i następcze. 2. Ustalenie, że sprawca przechowuje przyrządy służące do wyrobu spirytusu, wyrabia spirytus i wytworzony spirytus przechowuje, nie daje podstaw do uznania, że w opisanej sytuacji występuje rzeczywisty zbieg przepisów uzasadniający stosowanie kumulatywnej kwalifikacji prawnej.
Fundamentalną zasadą prawa podatkowego w demokratycznym państwie prawnym jest to, że zakres przedmiotu opodatkowania musi być precyzyjnie określony w ustawie podatkowej, a interpretacja jej przepisów nie może być rozszerzająca. W razie wątpliwości co do czasu obowiązywania ustawy należy przyjąć, że każdy przepis normuje przyszłość, a nie przeszłość.
Ograniczenie produkcji wywołane zmniejszeniem popytu na wyroby nie stanowi przestoju w rozumieniu art. 81 kodeksu pracy.
1. Przepis art. 199 § 3 k.p.a. nie zawiera zakazu jednoczesnego wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz podania o wznowienie postępowania lub żądania stwierdzenia nieważności decyzji. 2. Wszczęcie postępowania o stwierdzenie nieważności lub o wznowienie postępowania (art. 199 § 3 k.p.a.) przed wniesieniem skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego nie stanowi przesłanki odrzucenia
Uchwała rady gminy o odwołaniu członka zarządu gminy nie może być przez niego zaskarżona do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz.U. nr 16, poz. 95 ze zm.).
I. Członkowi spółdzielni, którego członkostwo związane jest z posiadanym spółdzielczym prawem do lokalu mieszkalnego i który jest najemcą lokalu użytkowego w tejże spółdzielni oraz spełnia wszystkie wymagania określone w art. 238 § 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (Dz.U. nr 30, poz. 210 z późn. zm.) i statucie spółdzielni, przysługuje roszczenie o przydział tego lokalu użytkowego
1. Wójt gminy, burmistrz lub prezydent miasta nie może wydać decyzji administracyjnej, do której podjęcia właściwy jest zarząd gminy lub miasta. 2. Decyzja zarządu gminy lub miasta powinna być podpisana przez wszystkich członków zarządu, biorących udział w podjęciu decyzji.
Przydział mieszkania docelowego powoduje wygaśnięcie prawa do mieszkanie rotacyjnego i obowiązek jego zwrotu na rzecz spółdzielni, która od spełnienie tego warunku uzależnia tzw. zasiedlenie mieszkania docelowego.
Ogłoszenie upadłości państwowego przedsiębiorstwa gospodarki rolnej możliwe jest do czasu podjęcia przez organ założycielski decyzji o likwidacji takiego przedsiębiorstwa na podstawie art. 14 i 15 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. nr 107, poz. 464).
Za sprzeczne z zakazem reformationis in peius należy uznać orzeczenie kary przy ponownym rozpoznaniu sprawy w sytuacji, gdy poprzedni wyrok, zaskarżony wyłącznie na korzyść oskarżonego i uchylony w postępowaniu odwoławczym, w ogóle orzeczenia o karze nie zawierał.
Nienależyta obsada sądu, o której mowa w art. 388 pkt 2 k.p.k., zachodzi również wtedy, gdy sąd pierwszej instancji rozpozna w składzie jednego sędziego i dwóch ławników sprawę przekazaną mu do ponownego rozpoznania przez sąd odwoławczy ze wskazaniem na potrzebę rozważenia przyjęcia kwalifikacji prawnej czynu, za który ustawa przewiduje karę śmierci (art. 19 § 2 k.p.k.).
Kierownik oddziału przedsiębiorstwa państwowego przekształconego w zakład budżetowy stanowiący gminną jednostkę organizacyjną nie staje się, w wyniku tego przekształcenia, pracownikiem samorządowym w rozumieniu art. 1 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz.U. nr 21, poz. 124 ze zm.).