Za koszty uzyskania przychodu ustawodawca uznał tylko te koszty, które mają bezpośredni związek z działalnością gospodarczą i wpływają na wielkość przychodu. Wydatki poniesione na likwidację Spółki służyły zakończeniu jej bytu prawnego, a nie poniesiono ich w celu uzyskania przychodu.

Organ uchylający decyzję w wyniku wznowionego postępowania administracyjnego nie może wydać nowej decyzji rozstrzygającej co do istoty. Stwierdzenie przez organ administracji państwowej wystąpienia przesłanki do wznowienia postępowania administracyjnego skutkować powinno, o ile nie zaistnieją przesłanki negatywne uchylania decyzji administracyjnej wymienione w art. 146 Kpa, decyzją zawierającą rozstrzygnięcie

Konieczność realizowania zasady zaufania do organów Państwa nakłada na organy administracji, o ile przepisy prawne nie wprowadzają w tym zakresie ograniczeń, obowiązek takiego określenia terminów wykonania obowiązków, które umożliwiają ich wypełnienie. Obowiązek organu administracji wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego w konkretnej sprawie dotyczy nie tylko środków dowodowych

Treść art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie daje, w przypadku wybudowania obiektu budowlanego bez wymaganego pozwolenia na budowę albo zgłoszenia, możliwości podjęcia innej decyzji niż tej, która nakazywałaby rozbiórkę obiektu lub jego części będącej w budowie, nawet jeżeli inwestor z dużym prawdopodobieństwem mógł przypuszczać, że pozwolenie na budowę

W sytuacji gdy uprawnienie podatnika wynika wprost z ustawy, brak jest podstaw prawnych do ustalania takiego uprawnienia w drodze decyzji administracyjnej. Organy podatkowe nie były zatem władne do rozstrzygania w drodze decyzji o prawie do ulgi mieszkaniowej, albowiem prawo do tej ulgi podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych nabywają z mocy samego prawa /ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku

1. Prawidłowe zakwalifikowanie usługi i nadanie symbolu, a przez to zastosowanie właściwej stawki podatku od towarów i usług należy do świadczącego usługę. W przypadku więc, gdy podatnik ma wątpliwości, czy prawidłowo zakwalifikuje dokonywane przez siebie usługi, powinien wystąpić do Wojewódzkiego Urzędu Statystycznego z wnioskiem o zakwalifikowanie usługi do odpowiedniej podbranży SWW, KOB lub KWiU

Przepis art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ odnosi się do określonego stanu cywilnego danej osoby, a nie do stanu faktycznego w jakim się ona znajduje.

1. Zwrot "przychody z poszczególnego źródła" użyty w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ należy interpretować w związku z przepisem art. 10 tej ustawy, który określa co jest "źródłem przychodów" w rozumieniu ustawy. 2. Działalność gospodarcza prowadzona przez podatnika mimo, iż składa się z kilku rodzajów działalności może

Organy podatkowe uznały, iż przyjęcie w umowie pożyczki znacznie wyższej /prawie dwukrotnie/ stopy oprocentowania, niż stosowana w tym okresie przez inne podmioty świadczące na rynku tego rodzaju usługi, wynikało z istniejącego między kontrahentami umowy związku kapitałowego i związek ten miał bezpośredni wpływ na tak ukształtowane warunki umowy. Ocenie tej, w świetle treści art. 11 ust. 3 i 4 ustawy

1. Podatnik ma prawo współdziałania z organem celem wyjaśnienia prawdy obiektywnej. Jeżeli podatnik nie korzysta z tego prawa i nie zgłasza się mimo wezwań organu podatkowego celem złożenia wyjaśnień i przedłożenia dowodów lub posługuje się w tym celu inną osobą, która nie ma dostatecznych wiadomości co do spornych między stronami faktów, nie może w późniejszym postępowaniu powoływać się na fakt naruszenia

1. Nie można mówić o podróży służbowej jeżeli pracownik wykonuje zadanie w miejscowości, w której znajduje się jego stałe miejsce pracy, a tym samym nie ma uzasadnienia w takim przypadku wydawać przez pracodawcę polecenia wyjazdu służbowego i dokumentować ewentualne koszty. 2. Przy wykonywaniu swoich uprawnień organy podatkowe nie mogą ingerować w treść umów o pracę, a zwłaszcza w sposób wynagradzania

1 Pominięcie księgi podatkowej jako dowodu w prowadzonym postępowaniu podatkowym nie stwarza "automatycznie" podstawy do szacunkowego obliczenia podstawy opodatkowania. Niezbędne jest jeszcze wykazanie braku lub podważenie wiarygodności źródłowej dokumentacji podatkowej. 2. Pominięcie księgi podatkowej jako dowodu w postępowaniu podatkowym na zasadzie art. 169 par. 2 Kpa musi być poprzedzone analizą

Wadliwą decyzję administracyjną można wzruszyć tylko w drodze nadzwyczajnych środków prawnych, a nie w drodze sprostowania na podstawie art. 113 par. 1 Kpa. Określenie wysokości zobowiązania podatkowego stanowiło przedmiot zaskarżonej decyzji, stąd błędne /z pominięciem denominacji złotego/ oznaczenie wysokości tego zobowiązania nie mogło być zmienione w formie sprostowania oczywistej omyłki.

Przepis par. 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./ nie wyłącza ogólnych reguł obowiązujących w postępowaniu administracyjnym. Te nakładają na organy administracji obowiązek podejmowania wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego /art. 7 Kpa/, jak też zebrania i rozpatrzenia w sposób

Fakt, że maszynę drukarską przekazano podmiotowi gospodarczemu, z którym spółka pozostaje w ścisłym związku kapitałowym i gospodarczym, dowodzi, że nastąpiło przerzucenie przychodów uzyskiwanych z tytułu wykorzystywania tej maszyny /art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./. W skarżącej spółce pozostawiono natomiast wydatki związane

Zaskarżona decyzja nie narusza zarzucanych skargą przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie narusza także przepisów postępowania administracyjnego w sposób uzasadniający zastosowanie przez Sąd przepisów art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa.

Podatnik pozostający w związku gospodarczym z podmiotem mającym siedzibę za granicą może w pewnych przypadkach tak układać bieg swoich interesów, że nie będzie wykazywał dochodów lub też wykaże je w mniejszej wysokości niż powinien faktycznie osiągnąć. Może to czynić w szczególności poprzez zawieranie umów, które są dla niego niekorzystne z ekonomicznego punktu widzenia. Korzyści, jakie odnosi z tego

Naruszenie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o denominacji złotego /Dz.U. nr 84 poz. 386/ należy traktować jako rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.