Organ celny jako płatnik - w rozumieniu art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ - nie jest organem podatkowym w znaczeniu określonym w art. 1 Kpa, a czynności przez niego dokonane w celu obliczenia i pobrania należności podatkowej mają charakter jedynie czynności techniczno-rachunkowych, które nie wszczynają postępowania podatkowego

1. Zakres obowiązków organu administracji państwowej wynikający z treści art. 9 Kpa nie obejmuje wszelkiego rodzaju doradztwa prawnego, ani tym bardziej występowania w roli zastępcy procesowego uczestników postępowania. Organ podatkowy nie ma obowiązku faktycznego czy prawnego prowadzić podatnika "za rękę" w toku prowadzenia przez niego działalności gospodarczej, podlegającej obowiązkowi podatkowemu

Podjęcie czynności zmierzających do sprostowania błędów pisarskich czy rachunkowych lub innych oczywistych omyłek popełnionych w decyzji, w tym złożenie wniosku o takie sprostowanie w trybie art. 113 par. 2 Kpa, nie ma wpływu na bieg terminu do wniesienia skargi.

Bank, na rzecz którego wierzyciel przeniósł wierzytelność /art. 509 par. 1 Kc/, będącą przedmiotem postępowania egzekucyjnego - nie jest uprawniony do wniesienia zażalenia na postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego, wszczętego na wniosek wierzyciela /art. 5, art. 26 par. 1 i art. 59 par. 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - Dz.U. 1991 nr 36 poz

Przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./ nie przewidują możliwości żądania prowadzenia egzekucji przez bank będący cesjonariuszem w sytuacji, gdy egzekucja została wszczęta na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przez bank będący wierzycielem /cedentem/.

Przyjmowanie sprawozdania z wykonania budżetu, jak również udzielenie lub nieudzielenie absolutorium zarządowi gminy należą do zakresu pojęcia "gospodarka finansowa gminy" i przez to w myśl art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ są one jawne. Dlatego w świetle tego przepisu nie jest dopuszczalne by głosowanie nad przyjęciem sprawozdania

1. Każde żądanie zwrotu podatku, niezależnie od wysokości kwoty, obliguje organ podatkowy do dokładnego ustalenia formalnych i materialnych podstaw zasadności żądania, a więc argument "wykazania przez skarżącego dużych kwot podatku do zwrotu" i przez to konieczności "przeprowadzenia dokładnej kontroli zasadności tego żądania" nie uzasadnia zastosowania art. 166 Kpa. 2. Możliwość zawieszenia postępowania

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem przez "uwzględnienie skargi w całości" należy rozumieć uwzględnienie skargi co do istoty sprawy, chyba że skarżący wyraźnie wskazuje, że chodzi mu tylko o uchylenie zaskarżonego aktu i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania właściwemu organowi.

Decyzja Urzędu Skarbowego, któremu Izba Skarbowa zwróciła sprawę w trybie art. 174 Kpa, ustalająca wysokość zobowiązania podatkowego w kwocie niższej niż pierwotna decyzja tego samego Urzędu Skarbowego, jest wadliwa.

Uchwała rady gminy, wydana na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ oraz par. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 listopada 1986 r. w sprawie urządzeń zaopatrzenia w wodę i urządzeń kanalizacyjnych oraz opłat za wodę i wprowadzanie ścieków /Dz.U. nr 47 poz. 234 ze zm./ nie jest aktem wykonawczym do ustawy

Wprawdzie art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ stwierdza, że zabezpieczenie następuje w trybie przepisów ustawy o postępowaniu, egzekucyjnym w administracji, jednakże ustawowe odesłanie następuje z uwzględnieniem odrębnych uregulowań zawartych w ustawie o zobowiązaniach podatkowych, co w szczególności odnosi się do decyzyjnej

Twierdzenie, że jedynym dokumentem na podstawie którego kierownik rejonowego urzędu pracy może uwzględnić nieobecność bezrobotnego w wyznaczonym terminie jest zaświadczenie o niezdolności do pracy w rozumieniu przepisów o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa wystawione na druku MZ/L-4 nie znajduje uzasadnienia w ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu

Kodeks postępowania administracyjnego nie wprowadza żadnej legalnej hierarchii ważności dowodów. Oznacza to, że dla usprawiedliwienia niestawiennictwa w rejonowym urzędzie pracy posłużyć może każdy dowód, który pozwala uznać, że niestawiennictwo było usprawiedliwione. Dowodem takim może być także stosowne oświadczenie bezrobotnego znajdujące potwierdzenie w okolicznościach faktycznych uniemożliwiających

Sąd w obecnym składzie nie podziela poglądu wyrażonego m.in. w wyroku z dnia 7 czerwca 1991 r. SA/Wr 302/91 /ONSA 1991 nr 3-4 poz. 65/, w myśl którego organ prowadzący postępowanie o wymeldowanie z lokalu powinien powstrzymać się od rozstrzygnięcia sprawy do czasu zakończenia postępowania sądowego lub przygotowawczego podczas którego może nastąpić ustalenie charakteru i przyczyn opuszczenia lokalu.

Zasadnie organy podatkowe przyjęły, iż skuteczne doręczenie wyników kontroli skarbowej, nastąpiło w momencie odmowy ich przyjęcia za pośrednictwem Naczelnika Aresztu Śledczego i od tej daty biegł 14-dniowy termin, któremu skarżący uchybił, co w konsekwencji uzasadnia wniosek o jego przywrócenie. Jako okoliczność uniemożliwiającą terminowe dokonanie czynności skarżący wskazuje fakt pozbawienia wolności

Uzasadnienie decyzji organu administracji publicznej jest w świetle art. 107 Kpa integralną częścią decyzji administracyjnej i powinny być w nim zawarte wszystkie te elementy, które pozwalają na pełne i wszechstronne wyjaśnienie stanu faktycznego i prawnego związanego z podejmowaną decyzją. Uzasadnione jest wniesienie skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na uzasadnienie decyzji, które wprawdzie

Odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych będzie kosztem uzyskania przychodu, jeżeli odpis ten zostanie dokonany zgodnie z przepisami ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych Dz.U. nr 43 poz. 163 ze zm./.

Częściowa rozbiórka górnych części żelbetonowych fundamentów i ścian podpiwniczenia, sąsiadujących z innym budynkiem i nie wychodzących ponad poziom gruntów połączona z całkowitym zasypaniem pozostałej części spełnia wymóg zrealizowania rozbiórki wybudowanej części obiektu budowlanego. Wymóg rozbiórki został spełniony jeżeli odpadną przyczyny ze względu na które konieczne jest otrzymanie pozwolenia

O ile przepisy kodeksu postępowania administracyjnego nie stanowią inaczej organ administracji jest związany wydaną przez siebie decyzją, także wtedy gdy decyzja nie stała się jeszcze ostateczną. Stan związania organu administracji publicznej własną decyzją trwa do czasu ustania jej mocy obowiązującej, nawet wtedy gdy organ dostrzega jej wadliwość. Nie jest dopuszczalne takie sprostowanie decyzji,

Paragraf 330 pkt 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /Dz.U. 1995 nr 10 poz. 46 ze zm./ nie może ustalać innych terminów obowiązywania przepisów techniczno-budowlanych od tych które zostały określone w art. 107 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane

Z kontekstu, w którym ustawodawca użył w art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wyrazu "norma", wynika, w sposób nie budzący wątpliwości, że określenie to rozumieć należy w jego potocznym sensie jako "ustaloną, ogólnie przyjętą zasadę", a nie jako "regułę postępowania uznaną przez prawo za obowiązującą". Sankcji podatkowej

Okoliczność, że firma nie prowadziła w 1995 r. przedsiębiorstwa pod wskazanym adresem i nie figurowała wówczas w ewidencji Urzędu Skarbowego, nie przesądza, że w 1992 r. działalności gospodarczej nie prowadziła i że faktury na zakup przez skarżącego towarów w tej firmie nie stanowią dowodu transakcji nimi poświadczonych. Dla oceny takiej niezbędnym było dokonanie ustaleń faktycznych wskazujących, iż

Okoliczność, że skarżąca nie dokonywała odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego, nie stanowi podstawy do uznania, iż koszty uboczne związane z jego zakupem, a zwiększające wartość środka trwałego podlegającego amortyzacji, mogłyby być uznane za koszt uzyskania przychodu.