1. Rejonowe i wojewódzkie komisje lekarskie oraz wojskowe komisje lekarskie, powołane na podstawie art. 26 ust. 1 i w związku z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16/ do określania zdolności poborowych do służby wojskowej, są, w rozumieniu tych przepisów oraz przepisów kodeksu postępowania administracyjnego

Wznowienie postępowania administracyjnego w sprawie zakończonej decyzją ostateczną może być dokonane przez właściwy organ tylko w drodze postanowienia wydanego na podstawie art. 149 par. 1 Kpa w przypadku zaistnienia jednej z przyczyn określonych w art. 145 par. 1 Kpa.

1. Wzruszenie ostatecznej decyzji, będącej wyjątkiem od określonej w art. 16 par. 1 Kpa zasady trwałości decyzji, powinno być poprzedzone przeprowadzeniem szczególnie wnikliwego postępowania, uwzględniającego w pełni przepisy art. 7, art. 8 i art. 77 par. 1 Kpa, a także - i wypełniającego zawarte w art. 1 Konstytucji wskazania o stosowaniu w praktyce zasad demokratycznego państwa prawnego. 2. Dla oceny

Rada Gminy nie może przenosić swojego uprawnienia do stanowienia przepisów gminnych /art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ na zarząd gminy.

Nabycie przez podatnika lokalu mieszkalnego od gminy w budynku wybudowanym dla celów komunalnych, którego przeznaczenie zostało następnie zmienione /sprzedaż lokalu dla indywidualnych nabywców/ nie uprawnia do korzystania z odliczenia od dochodu przewidzianego w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./. Przy interpretacji

1. Rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa zachodzi wtedy, gdy treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa i gdy charakter tego naruszenia powoduje, że owa decyzja nie może być akceptowana ,jako akt wydany przez organ praworządnego państwa. 2. Obowiązkiem organu stwierdzającego nieważność decyzji jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa

1. Przy ocenie, czy omyłka o której mowa w art. 113 par. 1 Kpa ma charakter oczywisty mają zastosowanie zasady przyjęte przy prostowaniu omyłek w orzeczeniach sądowych na podstawie art. 350 Kpc. 2. Błędnego oznaczenie w decyzji administracyjnej przedmiotu rozstrzygnięcia nie można zmienić na prawidłowe na podstawie art. 113 par. 1 Kpa w formie sprostowania oczywistej omyłki.

Warunek uprzedniego wezwania do usunięcia postanowień uchwały naruszających interes prawny skarżącego, zawarty w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95/ zostaje spełniony, jeżeli wezwanie takie zostanie zawarte w odwołaniu od decyzji burmistrza, który na podstawie kwestionowanej przez skarżącego uchwały rady odmawia ustalenia lokalizacji inwestycji

Nie jest dopuszczalna skarga komisji rady gminy na uchwałę tej rady.

Nieważna jest decyzja administracyjna nakazująca na podstawie art. 37 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ przymusową rozbiórkę obiektu budowlanego lub jego części bez jednoczesnego wskazania podmiotu /strony/, do którego nakaz ten jest skierowany. Decyzja taka rażąco narusza przepis art. 38 ust. 1 prawa budowlanego i art. 107 par. 1 Kpa oraz

1. Nie podlegają podatkowi od nieruchomości grunty opodatkowane podatkiem leśnym. 2. Grunty /las/ opodatkowany podatkiem leśnym obejmuje nie tylko las, ale także grunty związane z gospodarką leśną, zajęte pod wykorzystywane dla potrzeb gospodarki leśnej budynki i budowle oraz miejsca składowania drewna.

Powszechne stosowanie w sprawach wojskowych podporządkowanych Kodeksowi postępowania administracyjnego zasady informowania stron o przysługujących im uprawnieniach stanowi nie tylko wypełnienie nakazu art. 9 Kpa, ale jest zarazem gwarancją równego traktowania wszystkich poborowych, a tym samym urzeczywistnia zasadę równych praw i jednakowej ochrony prawnej /art. 67 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej

Sprawy wynikające z ordynacji wyborczej /ustawa z dnia 8 marca 1990 r. - Ordynacja wyborcza do rad gmin - Dz.U. nr 16 poz. 96 ze zm./ nie mogą być zaskarżone w trybie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ do sądu administracyjnego.

Istota administracyjnego postępowania odwoławczego polega na ponownym rozstrzygnięciu sprawy administracyjnej, która była przedmiotem rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji, nie zaś jedynie na kontroli zasadności zarzutów podniesionych w odwołaniu w stosunku do decyzji organu pierwszej instancji.

Jedną z fundamentalnych zasad państwa prawnego jest zasada, że prawo nie działa wstecz. Znalazła ona wyraz także w art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./. Dlatego sprzeczna z prawem jest uchwała rady gminy przewidująca wejście w życie stawek podatku w terminie wcześniejszym niż to przewiduje art. 42 wyżej wymienionej ustawy.

1. Brak jest podstaw prawnych do tego, by traktować jako kapitał zakładowy spółki cywilnej /art. 10 pkt 11 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej - Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ majątek spółki nie będący wkładem. 2. Zgodnie z art. 138 Kpa i z uwzględnieniem art. 139 Kpa organ odwoławczy może naprawić wady i błędy postępowania i decyzji organu I instancji, bez potrzeby polecania ich prostowania

1. Wykładnię celowościową, jako pomocniczą na gruncie prawa podatkowego metodę odkodowywania treści przepisów prawnych, można i należy stosować wyjątkowo wtenczas, gdy na tle dopuszczalnych reguł znaczeniowych języka etnicznego sens przepisów prawnych jest wieloznaczny. 2. Wykładnia celowościowa nie może być stosowana w oderwaniu od wykładni językowej i wbrew tej wykładni.

Niedopuszczalne jest w razie wątpliwości stosowanie przez organy podatkowe zasady "in dubio pro fiskus".

Warunkiem uprawniającym do wniesienia skargi przez organizację społeczną jest - w rozumieniu art. 197 pkt 2 Kpa - sam fakt jej uczestnictwa w postępowaniu administracyjnym, a nie okoliczność, czy uczestnictwo to było zgodne z prawem, czy nie.

1. Zaliczki na poczet podatku dochodowego z tytułu prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej podatnicy są obowiązani opłacać od rozpoczęcia prowadzenia działu specjalnego, a nie od daty uzyskania z tego działu dochodu /art. 46 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./. Podstawą do ustalania zaliczek jest "rozmiar zamierzonej

Sprzeczne z prawem jest postanowienie regulaminu Rady Miasta, wyłączające radnych, będących członkami zarządu, od udziału w głosowaniu w sprawie absolutorium dla zarządu /art. 24 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

1. Wynik egzaminu kwalifikacyjnego dla uzyskania prawa jazdy, nie jest w sensie prawnym odrębną decyzją /art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. Prawo o ruchu drogowym - t.j. Dz.U. 1992 nr 11 poz. 41/. 2. Podjęte oceny i samo ocenianie na egzaminie można kwestionować z punktu widzenia przestrzegania przy ich podejmowaniu właściwego trybu i określonych przesłanek materialnoprawnych, tylko przy

Z przepisów art. 18 i art. 40 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie da się wyprowadzić uprawnień gminy do ustanowienia rzecznika praw obywatelskich.