1. Przedmiotem referendum może być "każda sprawa ważna dla gminy" /art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm. i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 11 października 1991 r. o referendum gminnym - Dz.U. nr 110 poz. 473/ ale mieszcząca się w zakresie zadań i kompetencji gminy, która nadaje się do "rozstrzygnięcia" w drodze referendum. 2. Związanie rady

1. Jeżeli podczas wznowionego postępowania okaże się, że poprzednio wydana decyzja była wadliwa materialnie, a nie tylko formalnie /przez wadę procesową powodującą wznowienie/, to organ prowadzący postępowanie wznowione nie może zastosować trybu z art. 146 par. 2 Kpa. 2. Zwrotu "decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej" nie można interpretować niezgodnie z zasadą legalności, czyli

1. Nieużytki nie zostały wyłączone z opodatkowania podatkiem od nieruchomości. 2. Stosownie do art. 16 par. 2 i art. 196 par. 1 Kpa Naczelny Sąd Administracyjny ocenia legalność /zgodność z prawem/ zaskarżonej decyzji, a nie to, czy także w kryteriach słuszności bądź sprawiedliwości społecznej rozstrzygnięcie jest trafne.

Powszechne stosowanie w sprawach wojskowych podporządkowanych Kodeksowi postępowania administracyjnego zasady informowania stron o przysługujących im uprawnieniach stanowi nie tylko wypełnienie nakazu art. 9 Kpa, ale jest zarazem gwarancją równego traktowania wszystkich poborowych, a tym samym urzeczywistnia zasadę równych praw i jednakowej ochrony prawnej /art. 67 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej

Orzeczenie wojewody o stwierdzeniu nieważności uchwały organu gminy ma charakter deklaratoryjny i działa wstecz /ex tunc/. Przepis art. 36 ust. 6 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /Dz.U. nr 95 poz. 425 ze zm./ jednoznacznie stwierdza, że w skład komisji konkursowej wchodzą przedstawiciele zakładowych organizacji związkowych na terenie placówki, w której odbywa się konkurs na

Określony w art. 199 par. 1 Kpa termin 30 dni do wniesienia skargi nie dotyczy skarg na uchwały organów gminy wnoszonych w trybie art. 101 ustawy o samorządzie terytorialnym. Takie skargi można wnosić każdocześnie, przy czym o ile minie rok od podjęcia zaskarżonej uchwały, wcześniejsze uprawnienie sądu do stwierdzenia nieważności uchwały ustępuje uprawnieniu do stwierdzenia jej niezgodności z prawem

Osoby fizyczne, reprezentujące interes grupowy mieszkańców miasta, a nie rada pracownicza - jako wewnętrzny organ przekształconego w zakład budżetowy przedsiębiorstwa komunalnego - są legitymowane do zaskarżania uchwał rady gminy na zasadzie art. 101 ustawy o samorządzie terytorialnym.

Nie do przyjęcia jest wniosek, że mocą przepisu gminnego ustanowiony ustawą dla całego kraju obowiązek podatkowy miałby zostać wyłączony w całości na terenie konkretnej gminy.

Nowela z dnia 25 października 1991 r. do ustawy o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 113 poz. 491/, która weszła w życie 9 grudnia 1991 r., wprowadziła dwuetapowość postępowania zarówno dla orzekania o konieczności sprawowania przez żołnierza bezpośredniej opieki nad członkiem rodziny, jak i przyznania mu statusu jedynego żywiciela

Uchwała rady gminy określająca obowiązek podatkowy, pobór opłaty targowej w drodze inkasa i wysokość wynagrodzenia za inkaso - znajduje oparcie w przepisach art. 19 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. /Dz.U. nr 9 poz. 31/ oraz art. 18 ust. 2 pkt 8 i art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

Ustalenie przez organ zarządzający ruchem na drogach publicznych /par. 3 pkt 5 zarządzenia Ministra Komunikacji i Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 5 października 1987 r. - M.P. nr 31 poz. 240/ ograniczeń w korzystaniu z drogi /ulicy/ nie jest decyzją administracyjną /rozstrzygnięciem w indywidualnej sprawie w rozumieniu kodeksu postępowania administracyjnego/ lecz ustanowieniem powszechnie obowiązującej

Załatwienie spraw administracyjnych w oparciu o określone w prawie materialnym kryteria przedmiotowe, z pominięciem gwarantowanych ustawowo praw podmiotowych strony, do której kierowane są jednostronne rozstrzygnięcia /decyzje administracyjne/, koliduje z podstawowymi zasadami prawa i postępowania administracyjnego wyrażonymi w art. 7 i art. 10 par. 1 Kpa.

1. O dopuszczalności cofnięcia skargi orzeka sąd administracyjny /art. 211 Kpa w związku z art. 393 par. 2 Kpc/. 2. Po wydaniu decyzji ostatecznej organ administracji nie prowadzi już postępowania wyjaśniająco-dowodowego nawet wówczas, gdy zamierza w trybie art. 200 par. 2 Kpa zmienić lub uchylić decyzję.

Przepisy regulujące gospodarkę finansową gmin oraz przepisy ustaw Prawo bankowe, Prawo budżetowe i o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych nie zakazują radom gmin udzielania pożyczek przedsiębiorstwom komunalnym.