Artykuł 161 par. 1 Kpa stanowi odstępstwo od podstawowej zasady stabilności decyzji ostatecznych, wobec czego organ podejmujący decyzję o zmianie lub uchyleniu innej decyzji ostatecznej z powołaniem się na ten przepis ma obowiązek wykazać, że istotnie zachodziła w sprawie sytuacja /stan zagrożenia/ w nim określona.
1. Jeżeli od decyzji wydanej przez organ pierwszej instancji zostało wniesione odwołanie, winno ono być załatwione w trybie przepisów Kpa o odwołaniach. Tryb odwoławczy ma w przepisach tego kodeksu pierwszeństwo przed trybem nadzoru obejmującym m.in. stwierdzenie nieważności decyzji /art. 156 par. 1 Kpa/. 2. Tok instancyjny, zgodnie z art. 15 Kpa, jest regułą obowiązującą przy załatwianiu tych spraw
Niewykonanie przez właściciel /posiadacza/ gruntów stanowiących użytki rolne obowiązku rolniczego ich wykorzystania /art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych - Dz.U. nr 11 poz. 79/ powinno spowodować zastosowanie przez organ administracji przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /art. 40 powyższej ustawy/. Wydanie decyzji zobowiązującej "
Nie można podzielić poglądu, że ustawodawca dopuścił możliwość zatrudnienie już po wejściu w życie ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145/ osób, które nie mając uprawnień radcowskich sprawowałyby funkcję radcy prawnego. Sytuacja, w której obsługę prawną może wykonywać inna osoba niż radca prawny przewidziana została w przepisie art. 9 ust. 3 ustawy o radcach prawnych
1. Ustawa z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214/, jak i rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1983 r. w sprawie niektórych praw i obowiązków urzędników administracji celnej /Dz.U. nr 5 poz. 34/, nie znają formy przeniesienia urzędnika państwowego /funkcjonariusza celnego/ na inne stanowisko służbowe w ramach tego samego urzędu, poza przypadkami
W razie nabycia rzeczy i praw majątkowych w drodze spadku, długi i ciężary wymienione w art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207/ dotyczą spadku jako całości, bez względu na to, w jakich proporcjach ponieśli je poszczególni spadkobiercy. Dla dochodzenia ewentualnych roszczeń z tego tytułu właściwa jest droga procesu cywilnego.
1. Organy administracji państwowej, lub sprawujące funkcje administracji państwowej, nie są legitymowane do zaskarżania w trybie procesowym decyzji organów rozpoznających środki prawne od ich rozstrzygnięć, gdyż nie są stroną postępowania. 2. Wprawdzie w myśl art. 29 Kpa stronami mogą być państwowe jednostki organizacyjne i organizacje społeczne i to nawet nie mające osobowości prawnej, jednakże w
1. Zasada z art. 80 Kpa, w myśl której organ administracji państwowej ocenia na podstawie całokształtu materiału dowodowego czy dana okoliczność została udowodniona, odnosi się również do sytuacji, w której występują rozbieżności w ocenach biegłych. 2. Jeżeli organ administracji państwowej uzasadnił przekonująco w decyzji /art. 107 par. 3 Kpa/, dlaczego uwzględnił opinię jednego biegłego i odmówił
Obowiązek podatkowy może powstać z tytułu sprzedaży określonego materiału także wówczas, gdy podatnik nie prowadzi żadnej działalności produkcyjnej z takiego materiału. Jeżeli jednak podatnikowi postawiono zarzut, że sprzedaż materiału była związana z prowadzoną działalnością wytwórczą, a organy finansowe prowadziły w sprawie postępowanie na okoliczność sprowadzonego do kraju przez podatnika materiału
1. Wyrażenie przez Ministra Sprawiedliwości zgody na wykonywanie przez adwokata zawodu indywidualnie lub wspólnie z innym adwokatem /art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze - Dz.U. nr 16 poz. 124/ jest rozstrzygnięciem w drodze decyzji administracyjnej sprawy indywidualnej przy zastosowaniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego /art. 1 par. 1 pkt 1 Kpa/, podlegającym
1. Decyzje Ministra Sprawiedliwości wydane w związku z art. 47 ust. 2 prawa o adwokaturze na podstawie kodeksu postępowania administracyjnego mogą być zaskarżone do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Skoro bowiem są to decyzje w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, a kategoria rzeczowa spraw, których dotyczą, mieści się w art. 196 par. 2 pkt 17 Kpa, to takie wyłączenie musiałoby wynikać
Stosując art. 169 par. 2 Kpa, organ podatkowy obowiązany jest wykazać w uzasadnieniu swej decyzji, jakiej wielkości obrót dla danej branży uznał za przeciętny i w jaki sposób to ustalił, a zwłaszcza - czy obrót przeciętny został określony na podstawie obrotów zeznanych przez innych podatników, czy ustalony przez ten organ w inny sposób.
Art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/ stosuje się do typowych zaniedbań użytkownika gruntu rolnego, gdy stan istniejący nie łączy się z przyczynami i skutkami niezależnymi od rolnika. W innych bowiem wypadkach konkretyzacja obowiązków następuje decyzją z uwzględnieniem np. trybu i warunków określonych w art. 23 ust. 1 pkt 2 i
Przewidziane w art. 25 par. 1 pkt 1 Kpa wyłączenie organu administracji państwowej od załatwienia sprawy dotyczącej jego kierownika lub osób pozostających z tym kierownikiem w stosunkach określonych w art. 24 par. 1 pkt 2 i 3 Kpa oznacza, że niedopuszczalne jest wydanie decyzji administracyjnej również "z upoważnienia" tego organu przez podległego mu pracownika.
W ustawie z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/ przewidziana jest szczególna ochrona ziemi, jako środka produkcji niezbędnego do wyżywienia narodu. Zgodnie z art. 30 ust. 1 cyt. ustawy obowiązek rekultywacji /przywrócenia wartości użytkowych gleby, poprawy jej cech fizycznych i chemicznych/ spoczywa na tym, kto spowodował degradację ziemi. Właściciel działki
Ustawa z dnia 22 listopada 1973 r. o zagospodarowaniu lasów nie stanowiących własności Państwa /Dz.U. nr 48 poz. 283 ze zm./, określająca szczegółowo zasady zamiany gruntu rolnego na leśny, stanowi lex specialis w stosunku do ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/.
Organ nie może skorzystać z omawianego przepisu po przekazaniu skargi do sądu administracyjnego, co jest także logicznym następstwem i tego, że nie dysponuje już aktami sprawy, a oceny słuszności skargi dokonał w odpowiedzi na skargę wniesionej w wykonaniu obowiązku określonego w art. 200 par. 3 Kpa.
Jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że strony są gotowe zawrzeć ugodę administracyjną, zgodną z przepisami prawa budowlanego co do lokalizacji obiektu budowlanego, organ administracji, który nie wykorzystuje tej możliwości i rozstrzyga sprawę bez uwzględnienia interesów obu stron zainteresowanych, narusza art. 13 i art. 114 Kpa.
1. Z art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. nr 3 poz. 6/ wynika, że obiekty budowlane w których jest wytwarzane promieniowanie szkodliwe dla zdrowia ludzi oraz środowiska należy projektować i budować w sposób nie stwarzający zagrożenia dla otoczenia. Obiekty te w miarę potrzeby należy otaczać strefami ochronnymi o których mowa w art. 71 ust. 1
Jeżeli konkretna działka została wycofana z wykazu nieruchomości rolnych przeznaczonych do sprzedaży, prawidłowym rozstrzygnięciem wniosku o jej nabycie jest umorzenie postępowania /art. 105 par. 1 Kpa/. Jednakże wydanie w tej sytuacji decyzji o odmowie wyznaczenia wnioskodawcy kandydatem na jej nabywcę nie stanowi naruszenia przepisów postępowania mających wpływ na wynik sprawy /art. 207 par. 2 pkt
Warunkiem wznowienia postępowania z art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa jest aby nowa okoliczność miała istotne znaczenie dla sprawy i istniała w dniu wydawania decyzji, przy czym nie była znana organowi, który wydał decyzję.
Decyzja Rady Państwa odmawiająca zezwolenia na zmianę obywatelstwa polskiego nie podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego, kodeks postępowania administracyjnego nie ma bowiem zastosowania przed organami władzy państwowej.