Jeżeli w sprawie podatkowej złożono dwa podania, z których jedno dotyczy okresu kwiecień-maj 1980, a drugie tego samego okresu a nadto okresu do końca 1980 r. i złożone zostało po dniu 31 sierpnia 1980 r. po czym oba podania zostały załatwione jedną decyzją, to skarga w części dotyczącej okresu kwiecień-maj 1980 podlega odrzuceniu, w części zaś dotyczącej okresu po 31 sierpnia 1980 r. rozpoznaniu na

1. Wobec objęcia z dniem 1 stycznia 1981 r. postępowania w sprawach podatkowych przepisami Kpa, przy dokonywaniu tzw. wymiarów doraźnych organy administracji są obowiązane - zamiast przepisów dekretu z dnia 16 maja 1946 r. o postępowaniu podatkowym /t.j. Dz.U. 1963 nr 11 poz. 60 ze zm./, który utracił moc, i wydanego na jego podstawie zarządzenia Ministra Finansów z dnia 27 maja 1952 r. w sprawie ustalenia

1. Teza, że ubiegający się o nabycie gruntów z Państwowego Funduszu Ziemi był w dniu orzekania przez organ administracji nadal dzierżawcą tych gruntów z mocy art. 674 w zw. z art. 694 Kc, pomimo wygaśnięcia terminu oznaczonego w umowie, i w związku z tym korzysta z pierwszeństwa przewidzianego w par. 12 ust. 2 pkt 1 zarządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 25 lipca 1979 r. w sprawie cen, warunków i trybu

1. Roszczenia ze stosunku pracy pracownika mianowanego są załatwiane przez właściwe organy administracji w drodze decyzji administracyjnych. Za decyzję taką uznać należy również pismo właściwego organu zawierające co najmniej oznaczenie organu i adresata aktu, rozstrzygnięcie w sprawie i podpis upoważnionego pracownika. 2. Jeżeli ustawa nie przewiduje innego organu odwoławczego, organem właściwym do

Rozporządzenie Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego z dnia 15 grudnia 1971 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy w szkołach i w innych placówkach oświatowo-wychowawczych oraz w szkołach wyższych /Dz.U. 1972 nr 1 poz. 5/ bezpośrednio określa warunki oraz związane z nimi obowiązki osób odpowiedzialnych w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, nie przewidując formy decyzji administracyjnej

1. Artykuł 62 Kpa nie daje organowi podstaw do rozstrzygnięcia jedną decyzją administracyjną wniosków dwóch stron o sprzecznych interesach, dotyczących wprawdzie tego samego przedmiotu, jednakże opartych na odrębnych podstawach materialnoprawnych. W takim wypadku bowiem organ ma do czynienia z dwoma odrębnymi stosunkami materialnoprawnymi, co do których powinny być wydane odrębne decyzje administracyjne

1. Zawarte w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk /Dz.U. 1963 nr 59 poz. 328/ pojęcie "ważnych względów" winno być rozpatrywane również od strony subiektywnej oceny zainteresowanego zmianą nazwiska. Organ administracji nie może odmówić stronie zmiany nazwiska na nazwisko fizycznego ojca poległego w czasie wojny /skarżący został przysposobiony jako sierota i nosi

1. Z treści par. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 listopada 1974 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 45 poz. 271/ nie można wyprowadzić twierdzenia o konieczności każdorazowego przeprowadzenia dowodu, że schorzenie pracownika wynika z wykonywanego przez niego zatrudnienia, par. 7 ust. 1 tego rozporządzenia bowiem wskazuje, że postępowanie wyjaśniające powinno zmierzać w kierunku ustalenia

1. Tożsamość przedmiotu postępowania administracyjnego prowadzonego z udziałem stron o spornych interesach ma ten skutek, że obowiązki tych stron należy ustalać w jednej sprawie, każde bowiem rozstrzygnięcie organu administracji państwowej wpływa na sytuację prawną tych stron równocześnie, a wniesienie odwołania przez jedną stronę czyni decyzję organu I instancji rozstrzygnięciem nieostatecznym również

Niepouczenie strony w decyzji ostatecznej organu administracji, wydanej w sprawie, która należy do katalogu spraw, o jakich mowa w art. 196 par. 2 Kpa - o terminie i trybie zaskarżenia tej decyzji do sądu administracyjnego - powoduje, iż 30 dniowy termin do wniesienia skargi na tą decyzję nie biegnie.

1. Przepisy nakładają na organy służby zdrowia obowiązek przeprowadzenia dokładnego postępowania dowodowego, mającego na celu ustalenie związku przyczynowego pomiędzy zachorowaniem pracownika na chorobę zawodową a wykonywaniem przez niego pracy w warunkach narażających go na powstanie tej choroby. 2. Wskazanie przez pracownika służby zdrowia kontaktów /styczności/ z ludźmi chorymi zakaźnie lub z materiałami

1. Przy ustalaniu kandydata na nabywcę gruntów z Państwowego Funduszu Ziemi decyduje o pierwszeństwie kolejność przewidziana w par. 12 ust. 2 zarządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 25 lipca 1979 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 19 poz. 114/. W przypadku gdy osoby ubiegające się o nabycie gruntów z Państwowego Funduszu Ziemi mają tę samą kolejność

1. Akty prawodawcze nie mające mocy powszechnie obowiązującej, jakimi są m.in. uchwały Rady Ministrów wydane bez upoważnienia ustawy /tzw. uchwały samoistne/, nie mogą stanowić podstawy prawnej decyzji administracyjnych. O obowiązkach obywateli i ich organizacji mogą decydować wyłącznie przepisy ustawowe, to jest przepisy zawarte w aktach o randze ustawy lub w aktach wydanych na podstawie i w granicach

1. Kodeks postępowania administracyjnego wyraża m.in. w art. 63, art. 65, art. 128 i art. 140, pośrednio również w art. 206, zasadę odformalizowania postępowania na korzyść strony co do formy i treści żądania wszczęcia postępowania oraz odwołań od decyzji I instancji i skargi do NSA tak, aby sprawa mogła być rozpoznana zgodnie z intencją i interesem strony. 2. Z porównania par. 14 ust. 1 pkt 1 i pkt

1. Jeżeli przepis prawa materialnego wymaga pisemnego oświadczenia strony, a zobowiązany ograniczył się do oświadczenia ustnego złożonego właściwemu urzędnikowi, który takie oświadczenie przyjął, nie pouczając strony o wymaganej formie oświadczenia ani nie zastosował formy przewidzianej w art. 63 i art. 67 Kpa, to jest przyjęcia oświadczenia ustnego do protokołu, takie zaniedbanie urzędnika stanowi

Żona, której mąż utrzymuje stosunki intymne z pomocą domową zameldowaną i zatrudnioną u osoby trzeciej, nie jest legitymowana do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzje w sprawie ustalenia charakteru pobytu pomocy domowej u osoby trzeciej, ze względu na brak po jej stronie interesu prawnego lub obowiązku, które stanowiłyby legitymację materialnoprawną będącą podstawą legitymacji

1. Naczelny Sąd Administracyjny jest właściwy w rozstrzyganiu skarg na decyzje dotyczące praw i obowiązków pracowników mianowanych. Rozstrzygnięcia w sprawach indywidualnych dotyczące nawiązania, zmiany lub rozwiązania stosunku pracy z pracownikami mianowanymi oraz roszczeń wynikających z tego stosunku są decyzjami w rozumieniu art. 1 par. 1 pkt 1 oraz art. 104 Kpa i podlegają kontroli Naczelnego Sądu

Datą wszczęcia postępowania administracyjnego na żądanie strony, jest dzień doręczenia żądania organowi administracji państwowej.

W sprawie o stwierdzenie choroby zawodowej należy uznać za dowodowo niewystarczające opinie placówek zdrowia, choćby nawet specjalistycznych, jeżeli opinie takie pozbawione są uzasadnienia /art. 76 Kpa/.

Warunkiem uzasadniającym cofnięcie przez organ administracji rzemieślnikowi zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej jest, aby skargi na rzetelność wykonywania produkcji lub świadczenie usług były uzasadnione. Jest zatem obowiązkiem organu ustalenie w postępowaniu dowodowym zasadności skarg, przyczyn i okoliczności ich powstania, z uwzględnieniem całokształtu działalności rzemieślnika /art

Organ administracji państwowej nie może przekwaterować małoletniej osoby bliskiej pozostałej w lokalu mieszkalnym po śmierci najemcy, jeżeli jej pobyt wynika z orzeczenia sądu opiekuńczego, "albo z innych względów przekwaterowanie byłoby sprzeczne z dobrem tej osoby". Zmiana sytuacji rodzinnej małoletniego po śmierci prawnego opiekuna - najemcy lokalu - może być przesłanką do ponownego ustalenia miejsca

1. Organ administracji państwowej, uprawniony do wydania decyzji stwierdzającej zgodność zamierzonego podziału gospodarstwa rolnego z obowiązującymi przepisami o podziale gospodarstw rolnych /par. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 listopada 1964 r. w sprawie przenoszenia własności nieruchomości rolnych, znoszenia współwłasności takich nieruchomości oraz dziedziczenia gospodarstw rolnych

Organ administracji II stopnia, stwierdzający nieważność decyzji organu I stopnia na podstawie art. 156 Kpa, działa jako organ nadzoru, a nie jako organ odwoławczy, co skutkuje, że od takiej decyzji stwierdzającej nieważność przysługuje odwołanie w postępowaniu instancyjnym, a nie skarga do NSA.

1. W obowiązującym stanie prawnym tzw. uznanie administracyjne utraciło swój dotychczasowy charakter. Zakres swobody organu administracji, wynikający z przepisów prawa materialnego, jest obecnie ograniczony ogólnymi zasadami postępowania administracyjnego, określonymi w art. 7 i innych przepisach Kpa. 2. Zasada postępowania administracyjnego wyrażona w art. 7 Kpa oznacza, że treść i zakres ochrony