Gotowość do podjęcia pracy musi być oceniana również w kategoriach obiektywnych, co należy rozumieć, iż musi oznaczać rzeczywistą, faktyczną i aktualną możliwość podjęcia pracy, gdyż z tą kwestią wiąże się nabycie określonych praw podmiotowych do świadczeń publicznoprawnych.
Należy zaznaczyć, że dopiero ocena przez Sąd pierwszej instancji powyższej kwestii pozwoli ustalić, czy ujęte w pierwszym zarzucie uwagi odnośnie postępowania wyjaśniającego mają czy nie mają istotnego wpływu na wynik sprawy, gdyż kwestia ta jest oceniana z perspektywy norm materialnoprawnych.
Przytoczone w skardze kasacyjnej przyczyny wadliwości prawnej zaskarżonego wyroku determinują zakres kontroli dokonywanej przez Naczelny Sąd Administracyjny. Sąd ten w odróżnieniu od wojewódzkiego sądu administracyjnego nie bada całokształtu sprawy, lecz tylko weryfikuje zasadność zarzutów podniesionych w skardze kasacyjnej.
Likwidacja stanowiska pracy w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 29 lit. b) ustawy o promocji zatrudnienia nie jest wykluczona w odniesieniu do pracownika tymczasowego.
Określenie minimalnego wynagrodzenia za pracę odnoszącego się do zatrudnienia w pełnym miesięcznym wymiarze czasu pracy wyłącza dopuszczalność innego ustalania treści tego pojęcia, w szczególności wyprowadzenia go w wyniku dokonania wykładni, która podważyłaby obecną regulację ustawową.
Uznanie za osobę bezrobotną uzależnione jest od warunku pozostawania bez pracy oraz od zdolności i gotowości do podjęcia zatrudnienia, ten ostatni warunek podlega okresowej weryfikacji przez organ.
Pewność strony składającej środek odwoławczy co do jego skutków zawsze należy oceniać przez pryzmat jej subiektywnych odczuć. Sprawa będąca przedmiotem ponownej oceny wskutek wniesionego odwołania, może zostać bowiem rozstrzygnięta przez organ odwoławczy w różny sposób (pozytywnie dla strony, tj. zgodnie z jej oczekiwaniami bądź negatywnie dla niej, w oparciu o obowiązujące przepisy prawa.
W judykaturze przyjmuje się, iż ustalany w decyzji przez organy okres pobierania przez adresata zasiłku dla bezrobotnych jest terminem prawa materialnego.
Miejsce zameldowania jest jasnym kryterium wpływającym na zarówno status bezrobotnego, jak i istotę działań, dla których powołane są urzędy pracy. Chodzi m.in. o wiedzę, ile osób na danym terenie jest zarejestrowanych jako bezrobotni i poszukujący pracy, ile osób i jak długo pobiera ustawowe świadczenia, jaką pomoc należy im zapewnić. Kryterium to pozwala na właściwe zaplanowanie zadań i środków oraz
W sytuacji, kiedy skarga kasacyjna zarzuca naruszenie prawa materialnego oraz naruszenie przepisów postępowania, co do zasady w pierwszej kolejności rozpoznaniu podlega zarzut naruszenia przepisów postępowania.
Skutek prawny w postaci utraty statusu bezrobotnego w związku ze zmianą miejsca zamieszkania skutkującą zmianą właściwości powiatowego urzędu pracy, następuje dopiero po czternastu dniach od daty dokonania przez stronę zameldowania w nowym miejscu pobytu.
Błędna wykładnia oznacza nieprawidłowe zrekonstruowanie treści normy prawnej wynikającej z konkretnego przepisu, czyli mylne rozumienie określonej normy prawnej, natomiast niewłaściwe zastosowanie to dokonanie wadliwej subsumcji przepisu do ustalonego stanu faktycznego, czyli niezasadne uznanie, że stan faktyczny sprawy odpowiada hipotezie określonej normy prawnej.
W piśmiennictwie podkreśla się, biorąc pod uwagę, iż przeciwdziałanie bezrobociu i łagodzenie jego skutków stanowi najpoważniejsze obciążenie finansowe Funduszu Pracy, że sposób zdefiniowania bezrobotnego ma wyjątkowo dużą doniosłość. Przyjęta przez ustawodawcę konwencja terminologiczna musi uwzględniać cele polityki rynku pracy. Istotna jest zwłaszcza konstatacja, że nadmiernie liberalne ukształtowanie
Przedstawiona oferta musi jednakże spełniać określone przesłanki, a mianowicie powinna być dostosowana do stanu zdrowia osoby bezrobotnej, jego możliwości komunikacyjnych czy też spełniać minimalne warunki płacowe i podlegać ubezpieczeniu społecznemu.
W art. 75 ust. 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy chodzi o wcześniejsze powiadomienie urzędu pracy o niemożności stawienia się na wskazany termin wizyty, na co wskazuje określenie "o zamierzonym" pobycie za granicą, lub przewidywanym pozostawaniu w sytuacji powodującej brak gotowości do podjęcia zatrudnienia.
Przepisy ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy wykluczają dopuszczalność wypłaty za ten sam okres dwóch świadczeń, tj. zasiłku dla bezrobotnych i zasiłku chorobowego.