O świadczeniu nienależnie pobranym można mówić, gdy strona w momencie zgłoszenia się do urzędu pracy w celu uzyskania statusu bezrobotnego i świadczeń związanych z tym statusem, będąc świadoma - w wyniku udzielonego jej pouczenia - znaczenia prawnego określonych okoliczności decydujących o uznaniu za osobę bezrobotną, okoliczności te zataja lub oświadcza nieprawdę (art. 76 ustawy o promocji zatrudnienia
Celem art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. f ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy jest wyłączenie z grona osób bezrobotnych osób prowadzących działalność gospodarczą, przy czym za takie należy uważać osoby wpisane do ewidencji tej działalności. Cel ten jest trudny do osiągnięcia, gdy bada się faktyczne wykonywanie działalności gospodarczej, w związku z czym przyjmuje się domniemanie wynikające
Nawet krótkotrwałe łączenie statusu bezrobotnego z wykonywaniem pracy zarobkowej, przy braku szczególnych okoliczności, usprawiedliwia nałożenie sankcji, o której mowa w art. 33 ust. 4 pkt 1 u.p.z., a sankcja ta nie może być postrzegana jako nieproporcjonalne wkroczenie w sferę praw jednostki.
Celem art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. f ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy jest wyłączenie z grona osób bezrobotnych osób prowadzących działalność gospodarczą, przy czym za takie osoby należy uważać osoby wpisane do ewidencji działalności gospodarczej. Cel główny powyższego przepisu, jak wskazywało wieloletnie funkcjonowanie podobnych norm, jest trudny do osiągnięcia, gdy bada się faktyczne
Celem art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. f ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy jest wyłączenie z grona osób bezrobotnych osób prowadzących działalność gospodarczą, przy czym za takie osoby należy uważać osoby wpisane do ewidencji działalności gospodarczej. Cel główny powyższego przepisu, jak wskazywało wieloletnie funkcjonowanie podobnych norm, jest trudny do osiągnięcia, gdy bada się faktyczne
Celem art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. f ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy jest wyłączenie z grona osób bezrobotnych osób prowadzących działalność gospodarczą, przy czym za takie osoby należy uważać osoby wpisane do ewidencji działalności gospodarczej. Cel główny powyższego przepisu, jak wskazywało wieloletnie funkcjonowanie podobnych norm, jest trudny do osiągnięcia, gdy bada się faktyczne
W świetle art. 76 ust. 2 pkt 2 u.p.z. dla ustalenia obowiązku zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, decydujące znaczenie ma świadomość i zamiar bezrobotnego, który pobrał świadczenie w złej wierze.
1. Osoba fizyczna świadcząca usługi w zakresie pośrednictwa pracy w sposób, który nie wymaga podjęcia działań w celu zorganizowania odrębnej struktury osobowo-majątkowej, nie może być uznana za jednostkę organizacyjną w rozumieniu art. 6 ust. 4 u.p.z.i.r.p. w brzmieniu obowiązującym do 31 stycznia 2009 r. Konsekwencją tego jest brak możliwości uznania jej za agencję zatrudnienia, którą przepis ten
Organy administracji publicznej powinny dokonywać wykładni przepisów art. 33 ust. 4 pkt 1 i art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, mając na uwadze nie tylko ich literalne brzmienie, ale również wykładnię celowościową i funkcjonalną oraz zasadę proporcjonalności wynikającą z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP.
Przepis art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. f) ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy po jej nowelizacji z 2010 r. stanowi, że status bezrobotnego można nabyć również w okresie, w którym zgłoszono zawieszenie prowadzenia działalności gospodarczej. Ponieważ w art. 75 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy została wyłączona możliwość uzyskania zasiłku dla bezrobotnych w okresie zawieszenia wykonywania działalności
Roszczenie powiatu - powiatowego urzędu pracy o zwrot środków pochodzących z Funduszu Pracy, przyznanych bezrobotnemu na podjęcie działalności gospodarczej, przedawnia się z upływem trzech lat, licząc od dnia wypłaty tych środków (art. 76 ust. 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy; tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1065 ze zm.).
Decyzja w przedmiocie umorzenia nienależnie pobranego świadczenia zapada w ramach uznania administracyjnego. Świadczą o powyższym pierwsze słowa art. 76 ust. 7 ustawy mówiące, iż starosta może (ale nie musi) podjąć taką decyzję (lub odroczyć, rozłożyć na raty), nawet wówczas gdy zaistniały przesłanki wymienione w pkt 1 w/w przepisu. Decyzje podejmowane w ramach uznania administracyjnego musi poprzedzać
Gotowość do podjęcia pracy, o której mowa w art. 2 ust.1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, musi oznaczać rzeczywistą, faktyczną i aktualną możliwość podjęcia pracy ponieważ z tą kwestią wiąże się nabycie określonych praw podmiotowych do świadczeń publicznoprawnych.
Dla uwolnienia od skutku polegającego na utracie statusu bezrobotnego koniecznym jest terminowe powiadomienie o uzasadnionej przyczynie nieobecności. Termin zaś podania uzasadnionej przyczyny nieobecności, z samej istoty powiązania go z dniem obowiązkowego stawiennictwa w organie administracji, wymaga, by był liczony od dnia tej nieobecności (art. 33 ust. 4 pkt 4 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach
Art. 78 ust. 4 ww. ustawy stanowi podstawę do pozbawienia statusu bezrobotnego, ale tylko za okres, za który przyznano osobie wymienione w tym przepisie świadczenia. Niewątpliwie celem rozwiązania przyjętego w powołanym przepisie jest umożliwienie bezrobotnemu przywrócenia przysługującego mu statusu bez konieczności ponownej rejestracji, w razie przyznania mu na okres oznaczony, z mocą wsteczną, świadczeń