Nieuwzględnienie w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. f ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy pracodawców, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej, wśród osób, którym przysługuje status bezrobotnego, nie stanowiło pominięcia naruszającego zasadę równości ustanowioną w art. 32 ust. 1 Konstytucji RP.

Podstawą rozstrzygnięć w zakresie refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowisk pracy dla skierowanych bezrobotnych ze środków funduszu pracy może być tylko umowa cywilnoprawna.

Okresem wliczanym do okresu uprawniającego do zasiłku dla bezrobotnych jest zatem każdy okres, za który została odprowadzona składka na ubezpieczenie społeczne i na Fundusz Pracy w wysokości co najmniej 50% minimalnego wynagrodzenia za pracę. Okresy, w których nie została odprowadzona składka w tej wysokości, nie podlegają sumowaniu, o którym mowa w art. 71 ust.3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach

Przesłanka pozbawienia statusu poszukującego pracy unormowana w art. 33 ust. 4a pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy jest określona jednoznacznie jako nieutrzymywanie kontaktu z powiatowym urzędem pracy co najmniej raz na 90 dni w celu potwierdzenia zainteresowania pomocą określoną w ustawie, bez względu na motyw, którym kierował się wnioskodawca, wnosząc o uznanie za poszukującego

Pojęcie "gotowość do podjęcia zatrudnienia" oznacza sytuację, gdy osoba ma zamiar, chęć i możliwość wykonywania pracy i jednocześnie nie występują żadne przeszkody po stronie tej osoby, aby świadczyć pracę.

Bezrobotny zatrudniony przez pracodawcę po obyciu stażu w wyniku spełnienia obowiązku nałożonego na pracodawcę przez urząd pracy na podstawie zawartej pomiędzy nimi umowy o staż nie ma obowiązku wynikającego z art 74 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2004 r.., nr 99, poz. 1001 ze zm), tj. zawiadomienia Powiatowego Urzędu Pracy o podjęciu pracy