Wyrok SN z dnia 4 października 2022 r., sygn. II USKP 220/21
Świadczenia z chorobowego ubezpieczenia społecznego mają umożliwić leczenie osobie niezdolnej do pracy, czego konsekwencją jest niemożność wykonywania pracy w okresie zwolnienia lekarskiego, nawet gdy jest związana z unikalnymi kompetencjami jako jedynego członka komitetu audytu posiadającego uprawnienia z zakresu rachunkowości i rewizji finansowej, a uświadomienie tego celu udzielonego zwolnienia lekarskiego - jako faktu powszechnie znanego - nie wymaga żadnego dodatkowego pouczenia. Jeżeli zatem osoba ubezpieczona przedłożyła zwolnienie lekarskie, a jednocześnie w okresie objętym tym zaświadczeniem lekarskim świadczyła pracę zarobkową, to wprowadziła w ten sposób organ rentowy w błąd co do okoliczności warunkujących powstanie prawa do zasiłku chorobowego.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Piotr Prusinowski (przewodniczący)
SSN Bohdan Bieniek
SSN Krzysztof Staryk (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku E. J. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych […] Oddziałowi w Warszawie o zasiłek chorobowy i zobowiązanie do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 4 października 2022 r., skargi kasacyjnej wnioskodawczyni od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 30 kwietnia 2020 r., sygn. akt XXI Ua 3/20,
oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
W wyroku z dnia 30 kwietnia 2020 r., sygn. akt XXI Ua 3/20, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie – w sprawie z odwołania E. J. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych […] Oddziałowi w Warszawie – w pkt I oddalił wnioski dowodowe o dopuszczenie dowodu z dokumentu oraz opinii biegłego sądowego; w pkt II oddalił apelację odwołującej się od wyroku Sądu Rejonowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych dla Warszawy-Żoliborza w Warszawie z dnia 15 października 2019 r., sygn. akt VII P 45/19, oddającego odwołanie E. J. od decyzji organu rentowego z dnia 19 września 2018 r., w której ZUS odmówił E. J. prawa do zasiłku chorobowego za okresy: od 15 stycznia 2017 r. do 17 lutego 2017 r. oraz od 1 marca 2017 r. do 13 kwietnia 2017 r., a także zobowiązał ją do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego za okresy: od 15 stycznia 2017 r. do 17 lutego 2017 r. oraz od 1 marca 2017 r. do 13 kwietnia 2017 r. w kwocie 44.074,68 zł brutto wraz z odsetkami w kwocie 4.609,64 zł.
Sąd ustalił, że E. J., zatrudniona w P. Spółce z o.o. sp. k. z siedzibą w W., była niezdolna do pracy w okresach: od 27 grudnia 2016 r. do 13 stycznia 2017 r., od 14 stycznia 2017 r. do 3 lutego 2017 r., od 4 lutego 2017 r. do 17 lutego 2017 r., od 18 lutego 2017 r. do 28 lutego 2017 r., od 1 marca 2017 r. do 30 marca 2017 r., od 31 marca 2017 r. do 13 kwietnia 2017 r., od 13 kwietnia 2017 r. do 8 maja 2017 r. Niezdolność do pracy była spowodowana chorobą zwyrodnieniową kręgosłupa, dyskopatią szyjną oraz rwą barkową lewostronną. Z uwagi na towarzyszące zdiagnozowanym schorzeniom dolegliwości bólowe odwołująca się wielokrotnie korzystała z zabiegów i turnusów rehabilitacyjnych, które finansowała również z własnych środków pieniężnych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
