Brak zatem obowiązku o charakterze ściśle prawnym do podjęcia przez funkcjonariusza państwowego określonego działania, wyklucza możliwość przypisania Skarbowi Państwa odpowiedzialności za zaniechanie na podstawie art. 417 k.c. w zw. z art. 77 ust. 1 Konstytucji.

Dostosowanie budynku koszarowego dla potrzeb mieszkalnych nie mogło być uznane za wybudowanie nowego budynku mieszkalnego w rozumieniu art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

Wykładnia art. 46 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych /Dz.U. nr 98 poz. 1070 ze zm./, który z mocy art. 29 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych /Dz.U. nr 153 poz. 1269/ stosuje się nie wprost, lecz odpowiednio, w zestawieniu z art. 95 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych

W przypadku stosowania przepisu art. 152 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ w razie uwzględnienia skargi na decyzję chodzi o wykonalność decyzji w szerokim znaczeniu, podobnie jak szerokie znaczenie ma "wykonanie decyzji" w rozumieniu art. 130 par. 1 i 2 Kpa. Stwierdzenie przez sąd, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu

Wniesienie przez wojewodę skargi do sądu, w trybie art. 93 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./, jest wykonywaniem uprawnień nadzorczych. Skoro tak, to stroną postępowania sądowego, zarówno przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym jak i Naczelnym Sądem Administracyjnym może być wyłącznie gmina.

Żądanie zawarte w skardze nie mieści się w zakresie działania sądów administracyjnych określonych przepisem art. 3 par. 2 pkt 5-7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, a zmierza do zobowiązania Wojewody do podjęcia przez niego zarządzenia zastępczego określonego w art. 98a ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie

Wymiar kary nie może być aktem o charakterze „zbiorczym”, w konsekwencji zaś sąd powinien czyn każdego z uczestników zbiorowego działania oraz jego osobę poddać oddzielnej ocenie pod kątem właściwej kary. Oznacza to, że właściwości i warunki osobiste każdego sprawcy jak i okoliczności subiektywne (w tym przede wszystkim stopień zawinienia) oraz obiektywne wpływające na dokonany akt wymiaru kary, należy

Obywatel nie może się domagać, ażeby sąd administracyjny nakazał wojewodzie wezwać wójta do zaprzestania naruszania prawa. Z takiej możliwości stworzonej przez art. 96 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ może skorzystać jedynie gmina lub związek międzygminny, a nie osoba fizyczna.

Nie można utożsamiać kontroli organów Państwowej Inspekcji Ochrony Środowiska, o której mowa w rozdziale 3 ustawy z dnia 20 lipca 2002 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska /t.j. Dz.U. 2002 nr 112 poz. 982 ze zm./ z oględzinami, o których mowa w art. 79 par. 1 Kpa. Przepisy rozdziału 3 ww. ustawy o Inspekcji Ochrony Środowiska stanowią o kontroli przeprowadzanej na podstawie i w trybie tej ustawy, powodując

Odstępstwa, choć istotne, do których odnosi się art. 36a ustawy dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./, mogą dotyczyć tylko obiektu określonego w pozwoleniu na budowę, a nie innego obiektu czy obiektów.

Powielenie w skardze kasacyjnej zarzutów rewizji nadzwyczajnej uniemożliwia rozpoznanie sprawy przez Naczelny Sąd Administracyjny.