Nie ma przeszkód w ubieganiu się o stwierdzenie nieważności decyzji o przydziale lokalu wydanej na podstawie dekretu z dnia 21 grudnia 1945 r. o publicznej gospodarce lokalami /Dz.U. R.P. 1946 nr 4 poz. 27/, jednakże dla uwzględnienia żądania strony konieczne jest ustalenie, iż zachodzi przesłanka określona w art. 156 par. 1 Kpa. Decyzja o przydziale lokalu, wydana ok. 50 lat temu we wskazanym stanie

Przychody z tytułu zachowku podlegały w 2000 r. opodatkowaniu na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, a nie na podstawie ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /t.j. Dz.U. 1997 nr 16 poz. 89 ze zm./.

Ogólnikowość zarzutów, podobnie jak brak ich sformułowania, tak co do naruszenia prawa procesowego jak i materialnego, czyni skargę niedopuszczalną, z uwagi na niedopełnienie wymagań materialnych. Z tych powodów wyłącza bowiem możliwość oceny przez Sąd zgodności z prawem zaskarżonego wyroku.

W toku postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym strona nie może powoływać innych podstaw skargi kasacyjnej, niż wskazane w samej skardze. Zgodnie z art. 183 par. 1 zdanie 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ strony mogą przytaczać nowe uzasadnienie podstaw kasacyjnych.

Na podstawie art. 23 § 1 k.k. nie podlega karze podżegający inną osobę do współdziałania w dokonaniu czynu zabronionego, który zamierza popełnić, jeśli dobrowolnie odstąpi od dokonania i zapobiegnie dokonaniu tego czynu. W takim wypadku nie znajduje zastosowania art. 22 k.k., przewidujący zredukowaną odpowiedzialność karną podżegającego w sytuacji, gdy czynu zabronionego tylko usiłowano dokonać albo

Prowadzenie w stanie nietrzeźwości pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, wbrew wcześniej orzeczonemu zakazowi prowadzenia takiego pojazdu, stanowi jeden czyn, wypełniający znamiona przestępstwa określonego w art. 178a § 1 k.k. i art. 244 k.k.

Art. 249 § 4 k.p.k. stanowi podstawę stosowania tymczasowego aresztowania wobec osoby ściganej, w stosunku do której Minister Sprawiedliwości, na podstawie art. 19 Europejskiej konwencji o ekstradycji z dnia 13 grudnia 1957 r. (Dz. U. 1994, Nr 70, poz. 307), postanowił o odroczeniu jej wydania.

W rozumieniu art. 64 § 2 k.k. odbycie całości lub części ostatniej kary (orzeczonej w warunkach określonych w art. 64 § 1 k.k.) oznacza odbycie tej kary pozbawienia wolności w wymiarze co najmniej 6 miesięcy.

Gdy dana miejscowość zostanie uznana za dotkniętą strukturalną recesją czy zagrożoną degradacją społeczną, to podatnik korzystający z ulgi uczniowskiej automatycznie nabywa prawo do 20 procentowej zwyżki ulgi. Nie ma znaczenia, że korzystanie z ulgi nabył przed tą datą.

1. Przepis art. 452 § 1 k.p.k. nie określa zakazu dowodowego, wiążącego się z całkowitą niemożnością dopuszczenia dowodu w procesie, i z koniecznością rozstrzygnięcia o jego przedmiocie tylko na podstawie dostępnych, już przeprowadzonych dowodów. Wskazany przepis stanowi jedynie ograniczenie możliwości przeprowadzenia dowodu na etapie rozpoznawania apelacji, a to wobec tego, że to sąd pierwszej instancji

W trakcie trwania amortyzacji środka trwałego nie można dokonać zmiany metody amortyzacji tego środka.