Odprawa pieniężna z tytułu rozwiązania umowy o pracę mająca swe źródło w stosunku pracy /art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 25 listopada 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych - Dz.U. 1991 nr 18 poz. 80/ nie stanowi odszkodowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

Na podstawie art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ organ nadzoru urbanistyczno-budowlanego nie może orzekać o nakazaniu rozbiórki części obiektu budowlanego - stanowiącego dobudowę do budynku - wybudowanej bez wymaganego pozwolenia na budowę, jeżeli budowa dobudówki podjęta została po uprzedniej częściowej rozbiórce budynku podstawowego i połączona z

Z przepisów art. 28 i art. 29 Kpa nie wynika, "by zdolność administracyjnoprawną mogła posiadać sama spółka cywilna, skoro nie jest ani osobą fizyczną, ani też nie posiada osobowości prawnej. W takiej sytuacji pisma i orzeczenia wydawane w postępowaniu administracyjnym winny być kierowane do osób fizycznych będących wspólnikami. Nie może być ich adresatem spółka cywilna. Skierowanie orzeczenia, w postępowaniu

Ani przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, ani przepisy innych ustaw podatkowych, nie przewidują wydawania decyzji administracyjnej określającej wysokość strat poniesionych przez podatnika w jego działalności gospodarczej. Ustalenie rzeczywistej wysokości straty poniesionej przez skarżącego w 1993 r. jako elementu mającego znaczenie

Zwrot kosztów przejazdów sędziego w warunkach określonych w art. 75 par. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych /Dz.U. 1994 nr 7 poz. 25 ze zm./, nie stanowi przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

1. Warunkiem zgodności z prawem zarówno aktów normatywnych, jak i aktów administracyjnych oraz innego rodzaju czynności prawnych i faktycznych jest ich podjęcie przez właściwy organ gminy. Naruszenie właściwości organu gminy obwarowane jest sankcją nieważności. Z właściwości rady gminy do określenia zasad, wyrażenia zgody /art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "a" ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym

Przepis art. 16 ust. 1 pkt. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ wprowadził wprawdzie zasadę rozpoznawania przez sąd administracyjny skargi na postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym lub zażaleniowym, jeżeli w tych postępowaniach stronie służyło zażalenie, jednakże nie zawiera żadnej normy prawnej, która uchylałaby przepis 40 par

Przepis art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym nie ma zastosowania w sprawach ze skargi na postanowienie organu administracji, właściwego do wznowienia postępowania, wydane w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji w trybie art. 152 par. 1 Kpa.

Stosownie do art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /t.j. Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74/ każdy, czyj interes prawny lub uprawnienia został naruszony uchwałą podjętą przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego.

Nakaz usunięcia uchybień w zakresie przestrzegania przepisów przeciwpożarowych może być kierowany do właściciela i do użytkownika, stosownie do ich obowiązków dotyczących dbałości o stan budynku.

Skoro według par. 18 ust. 3 pkt 6 zarządzenia Nr 41 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 10 maja 1991 r. w sprawie przebiegu służby oraz praw i obowiązków policjantów /Dz.Urz. MSW nr 2 poz. 39/ - w opinii o służbie powinny być zawarte informacje o naruszeniach dyscypliny służbowej i karach, które nie zostały zatarte, a zatarcie kary dyscyplinarnej polega na uznaniu kary za niebyłą i usunięciu z akt osobowych

Z reguły sąd ocenia zaskarżoną decyzję według stanu z dnia jej wydania. Od zasady tej istnieje jednak wyjątek - wtedy, kiedy na skutek zdarzenia, które nastąpiło po wydaniu decyzji, rozstrzygnięcie to nie odpowiada prawu i powstaje konieczność wyeliminowania go z obrotu prawnego.

Suma pieniędzy uzyskana od spadkobiercy z tytułu zachowku podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tylko w wypadku powołania, zapisu i darowizny zachowek będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Termin aktualizacji środków trwałych określony w par. 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 1992 r. w sprawie składników majątkowych uznawanych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zasad i stawek ich amortyzacji oraz trybu i terminów aktualizacji wyceny środków trwałych /Dz.U. nr 30 poz. 130/ jest terminem o charakterze porządkowym. Przepis ten nie ustanawia sankcji

1. Na warunkach określonych w art. 101a ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ może być zaskarżona do sądu administracyjnego bezczynność gminy, polegająca na niepodjęciu uchwały wymaganej prawem. 2. Skargę przewidzianą w art. 101a ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym, w związku z art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie

1. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, przychodem są wszelkie przysporzenia w majątku uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem wymienionych w art. 21. Zasiłek dla bezrobotnych nie jest w tym przepisie wymieniony jako nie podlegający opodatkowaniu i dlatego powinien on również stanowić podstawę obliczenia podatku

W 1993 roku raty leasingowe dotyczące leasingu operacyjnego nie stanowiły kosztów uzyskania przychodu ponad limit ustalony art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.

Kontrola legalności uchwały rady gminy o odwołaniu wójta gminy, sprawowana przez organy nadzoru i przez Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 85 ust. 1 i art. 91 oraz art. 93 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie obejmuje skutków prawnych tej uchwały w zakresie rozwiązania z wójtem umowy o pracę. Ani organ nadzoru, ani sąd administracyjny

Art. 36a ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /Dz.U. nr 95 poz. 425 ze zm., obecnie tekst jednolity: Dz.U. 1996 nr 67 poz. 329/ stanowi, że funkcję dyrektora szkoły powierza organ prowadzący szkołę. Organ prowadzący jest właściwy także do odwołania dyrektora szkoły na podstawie art. 38 cytowanej ustawy o systemie oświaty. Tym organem jest rada gminy, a nie zarząd.

Art. 36a ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /Dz.U. nr 95 poz. 425 ze zm., obecnie tekst jednolity: Dz.U. 1996 nr 67 poz. 329/ stanowi, że funkcję dyrektora szkoły powierza organ prowadzący szkołę. Organ prowadzący jest właściwy także do odwołania dyrektora szkoły na podstawie art. 38 cytowanej ustawy o systemie oświaty. Tym organem jest rada gminy, a nie zarząd.

Wobec tego, że żaden przepis rangi ustawowej nie powierza zarządom gmin prowadzenia szkół gminnych - przyjąć należy, że organem prowadzącym szkołę gminną lub placówkę podporządkowaną gminie - jest rada gminy. Zatem rada gminy jest organem właściwym, w rozumieniu art. 36a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /Dz.U. nr 95 poz. 425 ze zm., obecnie tekst jednolity: Dz.U. 1996 nr 67 poz.

Art. 36a ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /Dz.U. nr 95 poz. 425 ze zm., obecnie tekst jednolity: Dz.U. 1996 nr 67 poz. 329/ stanowi, że funkcję dyrektora szkoły powierza organ prowadzący szkołę. Organ prowadzący jest właściwy także do odwołania dyrektora szkoły na podstawie art. 38 cytowanej ustawy o systemie oświaty. Tym organem jest rada gminy, a nie zarząd.

Przepis zawarty w pkt 5 par. 1 art. 145 Kpa nie może stanowić podstawy prawnej dla działań organu administracji publicznej mających na celu konwalidowanie wadliwości prowadzonego wcześniej postępowania administracyjnego, zakończonego ostateczną decyzją.

Przepis art. 51 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414/ nawiązuje w ust. 1 do art. 50 co oznacza, że obydwa przepisy regulują ten sam stan faktyczny. Z treści art. 50 wynika, że przedmiotem dyspozycji jego unormowań jest prowadzenie robót budowlanych, które nie mają jeszcze cech ukształtowanego obiektu budowlanego. W konsekwencji powyższego również przepis art. 51 cytowanej