Jeżeli stwierdzenie przez Naczelny Sąd Administracyjny nieważności decyzji administracyjnej /art. 207 par. 3 Kpa/ nie oznacza uwzględnienia skargi, to nie zachodzi podstawa orzeczenia zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej /art. 208 Kpa/.

1. Nie każdy przypadek uchylania się od podjęcia pracy przez osobę objętą zakresem stosowania ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu wobec osób uchylających się od pracy /Dz.U. nr 33 poz. 229/ może być uznany za społecznie nieusprawiedliwiony a fakt czerpania środków utrzymania z innych źródeł niż zarobki z własnej pracy najemnej, twórczej bądź prowadzonej na własny rachunek - za sprzeczny

Posługiwanie się w postępowaniu administracyjnym "wywiadami środowiskowymi" lub "notatkami urzędowymi", będącymi wynikiem rozmów ze świadkami, stanowi naruszenie przepisów dotyczących dowodów ze świadków /art. 79 i art. 81 Kpa/.

Nieustosunkowanie się przez organ podatkowy do odwołania podatnika podważającego zasadność decyzji dotyczącej wymiaru uzupełniającego a jedynie rozpoznanie odwołania w zakresie wymiaru pierwotnego stanowi naruszenie art. 174 Kpa.

1. Skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na nieudzielenie odpowiedzi na krytykę prasową służy zainteresowanej redakcji także wówczas, gdy pismo otrzymane od adresata krytyki w wykonaniu obowiązku z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe /Dz.U. nr 5 poz. 24 ze zm./ nie spełnia prawnych wymogów odpowiedzi na krytykę, wynikających z par. 1 ust. 3 i par. 7 ust. 2 rozporządzenia

Skorzystanie z doraźnej pomocy lekarskiej w trakcie trzydziestodniowego terminu do wniesienia skargi sądowo-administracyjnej nie jest racjonalnie uzasadnioną przeszkodą do wniesienia tej skargi /art. 199 par. 1 Kpa w zw. z art. 168 par. 1 Kpc/.

Odmowa uwzględnienia wniosku o przydział lokalu lub pomieszczenia zastępczego z powodu nieumieszczenia na liście przydziałów, bez jednoczesnego podjęcia czynności zmierzających do rozstrzygnięcia w przedmiocie umieszczenia na owej liście, nie odpowiada wymogom prawnego uzasadnienia decyzji administracyjnej /art. 107 par. 3 Kpa/.

1. W sprawach o przyznanie uprawnień, zasada uwzględniania własnego interesu strony do granic kolizji z interesem społecznym podlega istotnej modyfikacji; w razie wprowadzenia do dyspozycji przepisu, obowiązku kwalifikowania każdego przypadku jako "szczególnie uzasadnionego względami społecznymi". Taka klauzula wyznacza wówczas powyższą granicę oraz oznacza, że szczególny charakter względów uzasadniających

Naruszenie przez organ administracji państwowej art. 209 Kpa powinno być kwalifikowane jako rażące naruszenie prawa.

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest uprawniony do kontroli legalności postanowień wydanych w trybie uregulowanym w rozdziale 9 Kodeksu postępowania administracyjnego.

Jeżeli rozstrzygnięcie pozostawiono uznaniu organu orzekającego, ma on obowiązek wskazania w uzasadnieniu swej decyzji, dlaczego wybrał to, a nie inne spośród dopuszczalnych rozwiązań prawnych /art. 107 par. 3 Kpa/.

Skład komisji scaleniowej niezgodny z przepisami ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o scalaniu gruntów /Dz.U. nr 11 poz. 80/, w szczególności z jej art. 22 ust. 1, uzasadnia uchylenie decyzji scaleniowej przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Organ, który pomimo oczywistej słuszności skargi w całości, nie skorzysta z możności zmiany lub uchylenia swej zaskarżonej decyzji, wykroczy poza granicę przysługującego mu uznania /art. 200 par. 2 Kpa/.

Przedmiotem oceny decyzji przez Naczelny Sąd Administracyjny jest stan faktyczny i prawny istniejącego w chwili wydania zaskarżonej decyzji.

1. Zakres luzu decyzyjnego /uznania administracyjnego/, jakim dysponuje organ administracji państwowej przy orzekaniu o wygaśnięciu prawa użytkowania /zarządu/, nie jest zależny od tego, czy organ ten orzeka na wniosek użytkownika /zarządcy/, czy z urzędu /art. 41 i art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. nr 22 poz. 99 ze zm./. 2.

Jeżeli przepis szczególny nie zobowiązuje organu podatkowego do zasięgnięcia opinii organu, który wydał uprawnienie, czy i na ile granice tego uprawnienia zostały przekroczone, to z samego art. 106 par. 1 Kpa taki obowiązek nie wynika i organ podatkowy jest uprawniony do dokonania takiej oceny samodzielnie.

Jeżeli regulamin organizacyjny urzędu organu administracji państwowej dopuszcza możliwość podpisywania decyzji przez pracowników wydziałów w razie nieobecności kierowników tych wydziałów, to praktyka taka nie narusza przepisów o właściwości organu i brak jest przesłanki do stwierdzenia nieważności tak podpisanych decyzji.

O tym, czy pismo wniesione przez stronę jest odwołaniem, decyduje nie nagłówek, lecz treść pisma.

Stwierdzając nieważność decyzji wydanej na podstawie art. 200 par. 2 Kpa sąd ma obowiązek jednocześnie rozpoznać wcześniej wniesioną skargę na decyzję ostateczną wydaną w "normalnym" toku instancji.