Strażnik Ochrony Przyrody, którego informacja o ścięciu drzewa skutkowała wszczęciem postępowania administracyjnego z urzędu /par. 12 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 września 1980 r. w sprawie opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska i wprowadzanie w nim zmian - Dz.U. nr 24 poz. 93/ nie jest uprawniony do zaskarżenia decyzji organu administracji państwowej do Naczelnego Sądu Administracyjnego

W razie braku innych dowodów datę doręczenia stronie zawiadomienia właściwego przedsiębiorstwa gospodarki mieszkaniowej, zawierającego ustalenie wysokości rocznego podatku lokalowego, należy uznać za datę wszczęcia z urzędu postępowania w tej sprawie /art. 61 Kpa/. Zgodnie bowiem z art. 16 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o niektórych podatkach i opłatach terenowych /Dz.U. nr 45 poz. 229/ jednostkom

Ośrodek Badań i Kontroli Środowiska, którego dyrektor z upoważnienia wojewody orzekał w przedmiocie dopuszczalnej emisji zanieczyszczeń dla hut miedzi jako organ administracji państwowej I stopnia, nie jest uprawniony do złożenia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję organu administracyjnego II stopnia, nie jest bowiem w sprawie stroną w rozumieniu art. 28 Kpa.

Wniesienie skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego po terminie, w sprawie w której organ administracji drugiej instancji nie pouczył strony o prawie do zaskarżenia decyzji do sądu administracyjnego, a strona nie żądała od tego organu pouczenia w trybie art. 111 Kpa, skutkuje odrzucenie takiej skargi przez Sąd, jeżeli strona nie wniosła równocześnie o przywrócenie terminu i nie uzasadniła przyczyny

Akt Ministra Finansów z dnia 29 marca 1979 r. w sprawie rozliczeń za prace projektowe wykonane przez komórki projektowe szkół wyższych, pomimo nazwania go "decyzją", zawiera postanowienia skierowane do adresatów określonych w sposób ogólny, a w związku z tym nie jest decyzją w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego i nie podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

1. Przepisy kodeksu postępowania administracyjnego, dotyczące wydawania decyzji i zaświadczeń, nie odnoszą się do statutowej działalności organizacji społecznych, w tym do stowarzyszeń. Rozstrzygnięcia organów tych organizacji w sprawie przyjęcia obywatela w poczet członków lub wyłączenia go spośród członków nie są decyzjami w rozumieniu kodeksu postępowania administracyjnego, a tym samym nie podlegają

Przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, a tym samym przepisów o zaskarżaniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzji administracyjnych, nie stosuje się w sprawach powszechnego obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, chociażby dotyczyły spraw socjalnych wynikających z tej ustawy /uprawnienia rodziny żołnierza - jedynego żywiciela rodziny/.

1. Umorzenie postępowania egzekucyjnego w administracji następuje w drodze postanowienia na podstawie art. 57 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. nr 24 poz. 151 ze zm./. 2. Wydany w sprawie akt o umorzeniu postępowania, nazwany przez organ administracji decyzją, jest w istocie postanowieniem wydanym w trybie tego postępowania i powołującym się na nie.

Akt administracyjny odwołujący pracownika ze stanowiska, na jakim został on zatrudniony na podstawie powołania, nie jest decyzją administracyjną w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, w związku z czym nie podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

1. Organizacja zakładowa związku zawodowego, która nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym na prawach strony zgodnie z zasadami określonymi w art. 31 Kpa, nie jest legitymowana do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego, gdyż byłoby to sprzeczne z dyspozycją art. 197 pkt 2 Kpa. 2. W sprawie, w której stroną postępowania jest wyłącznie gospodarstwo zespołowe Spółdzielni Kółek

Akt odwołania pracownika ze stanowiska, na którym został zatrudniony na podstawie powołania, nie jest decyzją, do której mają zastosowanie przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego i nie podlega odwołaniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Decyzja terenowego organu administracji państwowej stopnia wojewódzkiego, zmieniająca lub uchylająca na podstawie art. 200 par. 2 Kpa ostateczną decyzję tego organu zaskarżoną do Naczelnego Sądu Administracyjnego jest rozstrzygnięciem wydanym w I instancji i służy od niej odwołanie, zgodnie z zasadą dwuinstancyjności postępowania administracyjnego.

Jeżeli w sprawie podatkowej złożono dwa podania, z których jedno dotyczy okresu kwiecień-maj 1980, a drugie tego samego okresu a nadto okresu do końca 1980 r. i złożone zostało po dniu 31 sierpnia 1980 r. po czym oba podania zostały załatwione jedną decyzją, to skarga w części dotyczącej okresu kwiecień-maj 1980 podlega odrzuceniu, w części zaś dotyczącej okresu po 31 sierpnia 1980 r. rozpoznaniu na

1. W razie sporu co do ustalenia daty powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania darowizny, bieg przedawnienia orzekania w przedmiocie wymiaru stosownego podatku /art. 141 dekretu z dnia 16 maja 1946 r. o postępowaniu podatkowym - t.j. Dz.U. 1963 nr 11 poz. 60 ze zm./ można także liczyć od daty pisemnego oświadczenia darczyńcy o dokonaniu darowizny. Oświadczenie takie bowiem odpowiada pojęciu

Niezachowanie formy pisemnej, o której mowa w art. 29 § 1 kp, nie powoduje nieważności umowy o pracę.

Datą wszczęcia postępowania administracyjnego na żądanie strony, jest dzień doręczenia żądania organowi administracji państwowej.

Organ administracji II stopnia, stwierdzający nieważność decyzji organu I stopnia na podstawie art. 156 Kpa, działa jako organ nadzoru, a nie jako organ odwoławczy, co skutkuje, że od takiej decyzji stwierdzającej nieważność przysługuje odwołanie w postępowaniu instancyjnym, a nie skarga do NSA.

Nie jest decyzją administracyjną odmowa organu administracji państwowej zawarcia umowy dzierżawy gruntów Państwowego Funduszu Ziemi, mimo że zasady wydzierżawiania tych gruntów zostały uregulowane zarządzeniem nr 113 Ministra Rolnictwa z dnia 19 sierpnia 1971 r. w sprawie wydzierżawiania i wynajmowania nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi /Dz.Urz. MR nr 10 poz. 72/.

1. Wniosek o stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji, skierowany przez stronę do właściwego organu administracji państwowej, powinien być załatwiony przez ten organ decyzją. 2. Postępowanie administracyjne prowadzone w trybie nadzoru /art. 157 Kpa/, jak i trybie wznowienia postępowania /art. 145 Kpa/, są tylko innymi fazami postępowania administracyjnego prowadzonego uprzednio w tej samej sprawie

Decyzja terenowego organu administracji państwowej, stwierdzająca nieważność zameldowania, jest decyzją organu I instancji, a zatem nie może być zaskarżona do Naczelnego Sądu Administracyjnego bez wyczerpania toku instancji stosownie do treści art. 198 Kpa.

Datą wszczęcia postępowania administracyjnego jest data doręczenia organowi administracji wniosku strony /inwestora/ o wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego.

Datą wszczęcia postępowania w sprawie o cofnięcie uprawnień do wykonywania rzemiosła może być m.in. data wpływu odpowiedniego wniosku uprawnionej organizacji społecznej do terenowego organu administracji państwowej właściwego w sprawie.

Zgodnie z art. 106 Kpa wyrażenie opinii, służącej załatwieniu sprawy w drodze decyzji administracyjnej przez inny organ, następuje przez organ zobowiązany do zajęcia stanowiska w drodze postanowienia, na które przysługuje stronie zażalenie /art. 106 par. 5 Kpa/. Skarga do NSA na takie postanowienie nie przysługuje.

W braku innych dowodów za datę wszczęcia postępowania podatkowego zmierzającego do wymierzenia podatku od spadku należy przyjąć datę złożenia zeznania podatkowego przez stronę zobowiązaną.