1. Z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444 ze zm./ niedopuszczalne jest uznanie lasu za ochronny w postępowaniu o zatwierdzenie planu urządzenia lasu. 2. Artykuł 78 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444 ze zm./, regulujący podstawy prawne orzekania w sprawach wszczętych, a nie zakończonych decyzją ostateczną przed dniem wejścia

W świetle art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/ nie jest dopuszczalna skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienie organu administracji państwowej wydane w trybie art. 111 par. 1 Kpa.

Do wyrażenia zgody przez zarząd gminy, wójta lub burmistrza /prezydenta miasta/, o jakiej mowa w art. 10 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin /Dz.U. nr 129 poz. 600/, stosuje się art. 106 Kpa.

Jeżeli załączniki stanowiące integralną część decyzji nie zostały doręczone, to doręczenie nie może pociągać za sobą określonych w art. 134 Kpa skutków. W tej sytuacji termin do wniesienia odwołania należy liczyć dopiero od dnia, w którym skarżący zapoznał się z treścią dokumentów stanowiących integralną część decyzji.

Odpowiedź na skargę /art. 200 par. 5 Kpa/ nie może "uzupełniać" zaskarżonej decyzji przez zamieszczenie w niej rozważań i ocen, które - zgodnie z art. 107 par. 3 Kpa - powinno zawierać jej uzasadnienie faktyczne i prawne.

Sprawa oddania w drodze bezprzetargowej gruntu w użytkowanie wieczyste spółdzielni na podstawie art. 2c ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./ nie należy do kategorii spraw z zakresu administracji publicznej.

Kwestię legitymacji procesowej należy oceniać w każdym stadium postępowania. Jeżeli więc środek odwoławczy od decyzji wniosła osoba nie będąca stroną postępowania, to zgodnie z art. 138 par. 1 pkt 3 Kpa postępowanie odwoławcze należało umorzyć decyzją. Ocena przymiotu strony, jako przesłanki materialnoprawnej nie powinna być rozstrzygana w trybie art. 134 Kpa.

Próba generalnej rezygnacji z części dochodów podatkowych gminy, chociażby nawet zapisana w formie "zaleceń" dla zarządu gminy nie mieści się w uprawnieniach gminy do stanowienia przepisów gminnych /prawa miejscowego/ określonych w art. 40 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

Nie może zwiększyć sumy kosztów uzyskania, podlegającej odliczeniu od przychodu kwota wypłacona przez podatnika małżonkowi, niezależnie od tego, czy poniesiony koszt w pełni odpowiada wartości wykonanej przez niego pracy.

Z przewidzianego w art. 4 ust. 1 pkt 9 lit. "d" ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207 ze zm./ zwolnienia, korzystają tylko zabytki nieruchome, które były wpisane do rejestru zabytków w dniu ich nabycia w drodze spadku.

1. Stroną postępowania administracyjnego o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu mogą być właściciele lub użytkownicy wieczyści sąsiednich działek. 2. Odmówić udzielenia odpowiedzi w pozostałej części.

1. Decyzja administracyjna stosownie do przepisu art. 104 par. 2 Kpa rozstrzyga sprawę co do jej istoty. Oznacza to, iż z decyzji powinno wynikać jednoznacznie jaka jest treść rozstrzygnięcia sprawy, jakie z tego rozstrzygnięcia wynikają prawa lub obowiązki dla strony. 2. Działalność polegająca na świadczeniu pomocy prawnej objęta jest szczególnymi regulacjami, nadającymi tej działalności szczególne

Bezczynność lub zwłoka jednego z ogniw struktury organów administracji rządowej, przyczyniająca się do niezałatwienia sprawy w terminie ustalonym w przepisach prawa, nie może być zakwalifikowana jako przyczyna niezależna od organu w rozumieniu art. 35 par. 5 Kpa.

Art. 15 ustawy z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach /Dz.U. 1992 nr 7 poz. 30 ze zm./, który rozstrzyga wyłącznie kwestie wydalenia cudzoziemca, nie daje żadnych podstaw do rozstrzygania o odstawieniu cudzoziemca do granicy w formie decyzji administracyjnej, bowiem nie jest to rozstrzygnięcie co do istoty sprawy /art. 104 Kpa/, a czynność mająca na celu wykonanie decyzji administracyjnej.

Koszty uzyskania przychodów wiążą się zawsze z konkretnym poszczególnym źródłem przychodu. Uprawnienia podmiotów podatkowych do odliczania tych kosztów od przychodów nie mogą być przenoszone w drodze umów cywilnych na inne podmioty.

Wadliwość decyzji polegająca na jej podpisaniu przez przewodniczącego zarządu gminy a nie przez członków zarządu biorących udział w jej wydaniu stanowi o zmianie właściwości organu. Taka wadliwość decyzji nie jest oczywistą omyłką w rozumieniu art. 113 par. 1 Kpa i nie podlega sprostowaniu w trybie tego przepisu.

Odmówić udzielenia odpowiedzi na pytania.

Stabilność prawa jest niewątpliwie stanem pożądanym. Nie można jednak uznać, że zastosowanie przez organy podatkowe aktu normatywnego z uwzględnieniem wprowadzonej w nim /we właściwym trybie/ zmiany do zdarzeń, które nastąpiły po tej zmianie, narusza prawo.

Przewidziana w par. 38 zarządzenia Nr 41 z dnia 10 maja 1991 r. Ministra Spraw Wewnętrznych w sprawie przebiegu służby oraz praw i obowiązków policjantów /Dz.Urz. MSW nr 2 poz. 39 ze zm./ zasada, że policjantowi przysługuje ekwiwalent za nie wykorzystany urlop, dotyczy wszystkich sytuacji, gdy funkcjonariusz z przyczyn od siebie niezależnych nie mógł w ogóle wykorzystać urlopu wypoczynkowego, albo

Z przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ ani z przepisów ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej /Dz.U. nr 21 poz. 123 ze zm./ nie wynika, że wykonywanie zadań zleconych czy też przejętych w drodze zawartego porozumienia wiąże się z koniecznością przekazania gminie nieruchomości na własność.

Osoba fizyczna, nie będąca ani adwokatem, ani radcą prawnym, która zarejestrowała i prowadziła kancelarię radców prawnych nie spełnia warunku z art. 24 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145 ze zm./ przy ubieganiu się o wpis na listę radców prawnych.

Organ ma obowiązek ustalić stan faktyczny oraz prawny i dopiero potem określić prawa i obowiązki. Jeżeli organ nie dopełnia tego obowiązku decyzja może być uchylona jako niezgodna z prawem.