Podatnicy są zobowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie wysokości dochodu /straty/, podstawy opodatkowania i należnego podatku. Obowiązkiem podatnika jest chronienie wymaganych dokumentów przed utratą i zniszczeniem, a jeżeli oryginały faktur zaginęły, to rzeczą skarżącego było uzyskać od sprzedawcy duplikaty faktur.

Skoro skarżąca Spółka rozporządzała oddanymi jej w depozyt nieprawidłowy pieniędzmi nieodpłatnie /co wyraźnie wynika z umowy/, uzyskała - zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ - przychód, którego wartość sprowadza się do wysokości odsetek, jakie skarżąca musiałaby zapłacić w przypadku zaciągnięcia kredytu

Wielkość wydatku na reklamę, bowiem w żadnym przypadku nie może stanowić o uznaniu czy reklama ma charakter publiczny, czy też takiego charakteru nie posiada. Brak jest podstawy prawnej dla przypisania takiej roli wysokości wydatkowanej na reklamę kwoty. W dacie zamawiania tych materiałów reklamowych strona skarżąca nie miała na myśli konkretnych osób, którym zostaną one wręczone. Także obecnie nie

1. Za niedopuszczalne w państwie prawa należy uznać takie zachowanie organów celnych, które na przejściu granicznym aprobują działanie Banku Staropolskiego odsyłają do tego banku osoby dokonujące wpłat gotówkowych związanych z należnościami podatkowymi i celnymi związanymi z odprawa towarów, natomiast skutkami takich skutecznych wpłat gotówkowych próbują obciążyć tylko i wyłącznie stronę. 2. Dokonanie

Z faktu, że umowy o pracę zostały zawarte niezgodnie z prawem zdawała sobie sprawę skarżąca Spółka. Trzej udziałowcy Spółki i członkowie jej zarządu "pozatrudniali" się wzajemnie. Tymczasem art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ w wersji obowiązującej w 1997 r. zaliczał do kosztów uzyskania przychodów jedynie wydatki

Art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ w wersji obowiązującej w 1997 r. zaliczał do kosztów uzyskania przychodów jedynie wydatki ponoszone na rzecz pracowników spółki.

1. Organ odwoławczy obowiązany jest wyznaczyć stronie trzydniowy termin do wypowiedzenia się na temat materiału dowodowego, chociażby nawet sam nie przeprowadzał uzupełniającego postępowania dowodowego. Celem przepisu art. 200 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nie jest bowiem umożliwienie wypowiedzenia się stronie jedynie co do dowodów, które

Działalność statutowa Ośrodków Ruchu Drogowego jest działalnością oświatową w rozumieniu przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./. Egzamin jest sprawdzianem wiedzy oraz umiejętności kierowców /kandydatów na kierowców/ i stanowi etap kończący proces szkolenia. Jest to niezbędny etap działalności oświatowej

Ustawodawca używając w przepisie art. 4 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. 1997 nr 16 poz. 89 ze zm./ sformułowania "osoby trzecie" wyłączył ze zwolnienia podatkowego spadkobiercę, który jest stroną stosunku prawnopodatkowego.

Przy zmianie papierów wartościowych na inne papiery wartościowe o identycznej wartości nie powstaje obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych /art. 24 ust. 6 w związku z art. 19 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

Nie każda umowa zawierająca w nazwie słowo "stypendium" musi być uznana za spełniającą warunki zaliczenia jej do kategorii trwałego ciężaru. Wszelkie ulgi podatkowe polegające na zmniejszeniu ciężaru podatkowego stanowią wyjątek od zasady sprawiedliwości podatkowej i ich stosowanie nie może odbywać się w oderwaniu od istniejących przepisów prawnych, a swoboda zawierania umów cywilnych nie może służyć

Art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ pozwala na odliczenie od dochodu rent i innych trwałych ciężarów opartych na tytule prawnym. Przyjmując, że tak w świetle prawa cywilnego jak i podatkowego brak podstaw do uznania, iż osoba fizyczna nie może być fundatorem stypendium, rozważyć należy, czy stypendium takie może

Opłaty za obsługę gwarancyjną, za usługi udzielone kupującemu przez sprzedawcę w ramach gwarancji, za czysto techniczną pomoc lub za konsultacje udzielone przez inżynierów, adwokatów lub księgowych nie stanowią należności licencyjnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

1. Zgromadzenie Wspólników może wyłączyć zysk od podziału, lecz musi mieć do tego wyraźne upoważnienie umowne. Ogólny zapis jest niewystarczający dla wyłączenia zysku od podziału. Umowa musiałaby wyraźnie zezwolić Zgromadzeniu Wspólników na wyłączenie całego lub części zysku od podziału. 2. Stan polegający na wykorzystaniu przez Spółkę czystego zysku należnego wspólnikom na bieżące potrzeby spółki

Zaniechanie wprowadzenia środków trwałych albo wartości niematerialnych do ewidencji /wykazu/ tych środków /wartości/ powoduje niemożność dokonywania przez podatnika odpisów amortyzacyjnych, które byłyby uznawane za koszt uzyskania przychodu /art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm. w związku z par. 7 ust. 1 i ust. 7 rozporządzenia

Regulacja zawarta w przepisie art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w 1997 roku, wskazuje jednoznacznie na wysokość darowizny podlegającej odliczeniu od podstawy opodatkowania. Od 1995 roku odliczeniu od dochodu w podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają darowizny, w tym na cele kultu religijnego i działalność

Darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą odlicza się od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych łącznie do wysokości 10 procent dochodu /art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm. - w brzmieniu obowiązującym od 1.1.1995 r./.

Momentem decydującym o możliwości zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów, jest moment dokonania owego wydatku, a nie moment osiągnięcia przychodu.

Momentem decydującym o możliwości zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów, jest moment dokonania owego wydatku, a nie moment osiągnięcia przychodu

By konkretny wydatek można było zaliczyć do kosztu uzyskania przychodu, konieczne jest wykazanie przez podatnika, że ten wydatek był związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

1. Przychód z tytułu kar umownych nie jest wolny od podatku dochodowego. 2. Zapłacenie kary umownej nie stanowi kosztów uzyskania przychodów, 3. Wypłacanie zaliczek nie stanowi kosztów uzyskania przychodów, 4. Straty powstałe w wyniku utraty dokonanych przedpłat nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

1. Ustawodawca w podatku dochodowym nie posługuje się kategorią kosztów prowadzonej działalności jako instytucją samodzielną, lecz wiąże pojęcie kosztu z pojęciem przychodu. Pierwotnym czynnikiem pozwalającym uznać wydatek za koszt uzyskania jest zawsze przychód. Ciężar udowodnienia poniesionych wydatków związanych z przychodem spoczywa zawsze na podatniku, który z tego wywodzi korzystne dla siebie

Spór dotyczył oceny, czy Spółdzielnia pobrała od członków Spółdzielni od oprocentowania ich udziałów członkowskich zaliczkę, czy podatek zryczałtowany zatem wynagrodzenie ze spółdzielczego stosunku pracy, wypłata z tytułu nadwyżki bilansowej i oprocentowania tej nadwyżki winno skutkować obliczeniem przez zakład pracy i pobraniem zaliczki.

Brak bezpośredniego związku między przychodami skarżącej, która w ogóle nie uczestniczyła w procesie produkcji cystern, a wydatkami na szkolenie pracowników innej firmy skutkuje nieuznaniem tych wydatków za koszty uzyskania przychodów /art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.