W budżecie związku międzygminnego wszystkie wydatki i dochody powinny być ujęte w kwotach realnych.

Związki międzygminne obowiązane są uchwalać budżet; czynność ta podlega nadzorowi regionalnej izby obrachunkowej.

Decyzja wydana na podstawie art. 155 Kpa zawierająca rozstrzygnięcie inne niż o uchyleniu bądź zmianie decyzji ostatecznej rażąco narusza prawo w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

1. Artykuł 139 Kpa przewiduje, jako podstawową zasadę postępowania odwoławczego, że organ odwoławczy nie może wydać decyzji na niekorzyść strony odwołującej się. Od tej zasady powyższy przepis dopuszcza odstępstwo tylko wówczas, gdy zaskarżona odwołaniem decyzja rażąco narusza prawo lub rażąco narusza interes społeczny. Ustawodawca chroni w ten sposób interesy osób odwołujących się. Osoby te winny

Zgodnie z art. 138 Kpa organ odwoławczy wydaje decyzję, w której utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję, jeżeli natomiast uchyla decyzję I instancji lub jej część to jest zobowiązany do określenia swego stanowiska w sprawie, co powinno nastąpić przez orzeczenie co do istoty sprawy, umorzenia postępowania I instancji lub przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. Decyzja organu

Uchylenie w całości decyzji organu I instancji i orzeczenie co do istoty sprawy bądź uchylenie jej w całości i umorzenie postępowania w I instancji, o czym mowa w art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa, całkowicie wyłącza możliwość umorzenia postępowania odwoławczego, przewidzianą w art. 138 par. 1 pkt 3 Kpa.

Nie można odmówić wyznaczenia dodatkowego terminu załatwienia sprawy /art. 37 par. 2 Kpa/ tylko z tego powodu, że sprawa ma charakter cywilnoprawny.

Osiągnięte przez spółdzielnie mieszkaniowe do 31 grudnia 1993 r. dochody ze źródeł nie związanych z gospodarką zasobami mieszkaniowymi nie korzystały ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych.

Odliczeniu od przychodów podlegają tylko koszty poniesione dla osiągnięcia konkretnego przychodu, który następnie był przyjęty do obliczenia podatku. Z uzasadnienia:

Postanowienia przepisu art. 139 Kpa znajdują zastosowanie również w sytuacji, kiedy od decyzji odwołanie wniosła więcej niż jedna strona, jeżeli każda z nich zaskarżyła samodzielnie rozstrzygnięcie materialnoprawne, a zaskarżone rozstrzygnięcie nie determinuje rozstrzygnięć pozostałych.

Z przepisów dotyczących podatku leśnego nie wynika, by zasada wymiaru podatku leśnego, określona w art. 64 i 65 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444/, miała zastosowanie jedynie w okresie, na który został opracowany plan urządzenia lasu, oraz by po upływie tego okresu, a przed zatwierdzeniem nowego planu urządzenia lasu, wymiar podatku leśnego miał być dokonywany na zasadzie

Skoro odwołanie skarżącego zostało załatwione decyzją organu II instancji doręczoną skarżącemu, to stosownie do art. 110 Kpa organ ten jest nią związany, nie może więc wydawać wkrótce później decyzji innej treści, rozstrzygającej to samo odwołanie od tej samej decyzji organu I instancji. Oznacza to zgodnie z dyspozycją art. 156 par. 1 pkt 3 Kpa, iż zaskarżona decyzja organu II instancji wydana później

Akt normatywny ma pełnić z założenia jakieś funkcje społeczne i nie może być traktowany jako abstrakcyjnie - w oderwaniu od zamiarów normodawcy - rozumiany zestaw norm prawnych. Z tego względu sięga się przy wykładni przepisów do uzasadnień projektów aktów normatywnych, dyskusji w komisjach sejmowych, wystąpień posłów sprawozdawców projektu ustawy.

1. W przypadku zawarcia w toku postępowania rozgraniczeniowego przed upoważnionym geodetą ugody określającej przebieg granicy /art. 31 ust. 4 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne - Dz.U. nr 30 poz. 163 ze zm./, organ administracji winien wydać decyzję o umorzeniu postępowania rozgraniczeniowego. Zawarcie ugody przed geodetą powoduje wygaśnięcie sporu granicznego. Dalsze

Ani art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, ani żaden inny artykuł tej ustawy nie daje urzędowi skarbowemu możliwości określenia decyzją wysokości straty w przypadku, gdy nie wystąpił podatek w danym roku podatkowym. Jednakże nic nie stoi na przeszkodzie wydaniu decyzji, pomimo że podatnik nie deklaruje w zeznaniu podatku

Wydatki poniesione na zakup obligacji Skarbu Państwa przez jednego z małżonków deklarujących łączne opodatkowanie podlegają zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ odliczeniu od dochodu tego małżonka, na którego nazwisko zostały nabyte.

1. Inwestycjami w obcych środkach trwałych są także wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie środków trwałych wykorzystywanych przez niego w działalności gospodarczej, ale stanowiących obcą własność. 2. Przez zdarzenie losowe, o którym mowa przepisach art. 15 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady

Art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ ma zastosowanie niezależnie od tego, czy małżonek podatnika jest osobą współpracującą czy pracownikiem. Jeżeli małżonek podatnika pobiera u niego wynagrodzenie za pracę, to podatnik obowiązany jest spełniać obowiązki płatnika podatku.

Obrót i dochody z każdej spółki w tym także spółki cywilnej powinny być ustalone w odrębnych decyzjach przez właściwy dla tej spółki organ podatkowy przy udziale organu spółki jako strony postępowania. Obrót i dochód ze spółki nie mogą być ustalane dopiero w decyzjach dotyczących wymiaru poszczególnym wspólnikom podatku dochodowego. Organ podatkowy właściwy dla wymiaru wspólnikowi podatku dochodowego

Wydatki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ podlegają odliczeniu w wysokościach udowodnionych lub uprawdopodobnionych przez podatnika. Postanowienie, że wydatki na cele określone w art. 26 ust. 1 pkt 1 tej ustawy podlegają odliczeniu do wysokości nie przekraczającej 10 procent, nie oznacza,

Wynikające z art. 94 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179/ uprawnienie Ministra Spraw Wewnętrznych do określenia zasad przyznawania pomocy finansowej na budownictwo mieszkaniowe obejmuje także zasady postępowania w tych sprawach, odpowiadające administracyjnoprawnemu charakterowi stosunku służbowego policjantów.

Poniesione po 31 grudnia 1991 r. wydatki na budowę budynku mieszkalnego, w postaci spłaty kredytu bankowego, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania w myśl art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

Zgodnie z art. 31 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym /t.j. Dz.U. 1991 nr 109 poz. 470 ze zm./ ostateczne decyzje wydane w ogólnym postępowaniu administracyjnym z zastosowaniem przepisu prawnego, który w wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego jako sprzeczny z Konstytucją lub aktem ustawodawczym został zmieniony lub uchylony, lub utracił moc, uznaje się za nieważne