Organy podatkowe mają prawo badać, czy podatnik nie dokonał zbycia towaru na warunkach rażąco dla siebie niekorzystnych i odbiegających od ogólnie stosowanych norm. Wtedy bowiem zachodzi podejrzenie, że umowa cywilnoprawna jest wykorzystywana do obejścia prawa podatkowego.

Samochód osobowy jest urządzeniem przemysłowym w rozumieniu art. 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

Pojęcie reklamy jest na tyle pojemne, że obejmuje również pojęcie promocji.

Konstrukcja regulacji z art. 28 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ wskazuje, że ust. 1 stanowi zasadę, a ust. 2 wyjątek od niej w postaci możliwości odmiennych rozwiązań. Owa odmienność to możliwość wyboru wójta /zastępcy/ spoza rady, nie dotyczy ona określonej w ust. 1 liczebności zarządu. Niezależnie od tego, czy w danej gminie wójt i /lub/ zastępca

Zgodnie z treścią art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ uchwały podjęte przez organy gminy w sprawach z zakresu administracji publicznej mogą być zaskarżone do sądu administracyjnego przez osoby, których interes prawny lub uprawnienia naruszają. Zaskarżenie to może być skuteczne tylko wtedy, gdy uchwały te zostały jednocześnie podjęte

Kaucja, będąca zabezpieczeniem zawartej umowy o dzieło, nie stanowi kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

1. Rozpatrywanie zaniechania ustalania podatku może wejść w rachubę jedynie wtedy, gdy podatek ten podlega ustaleniu. 2. Zastosowanie instytucji zaniechania poboru podatku możliwe jest jedynie w stosunku do tych zobowiązań podatkowych, których termin płatności jeszcze nie minął. Tym samym nie jest możliwe orzeczenie w trybie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych

Nie może być uznana za koszt uzyskania przychodów strata w środkach obrotowych, będąca następstwem niewłaściwego działania podatnika, czy też innych osób z nim związanych. W sferze stosunków podatkowych dotyczących podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, straty w transporcie czy magazynach własnych lub odbiorców, nie mogą być potraktowane jako zdarzenia losowe z art. 15 ust. 2 pkt 2 ustawy

1. Wydatek na urządzenie czyszcząco-filtrujące nie służy remontowi lub modernizacji budynku /lokalu/ mieszkalnego. 2. Wydatek na urządzenie czyszcząco-filtrujące jest wydatkiem na cele rehabilitacyjne w rozumieniu par. 11 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 21 grudnia 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 124 poz. 553/ w zw. z art.

1. Brak odwołania od decyzji uzupełniającej wymiar podatku nie powoduje niemożności /bądź zbędności/ rozpoznania odwołania od decyzji pierwotnej /art. 174 Kpa/. 2. Działanie w trybie art. 174 Kpa nie stanowi załatwienia odwołania; przepis ten jest tylko szczególną podstawą do uzupełnienia decyzji I instancji na niekorzyść podatnika. 3. Niedopuszczalne jest wydanie przez organ pierwszej instancji w

1. Podmiotowi nie będącemu stroną odwołanie nie służy, a jeżeli je wniesie, jest ono niedopuszczalne. W takiej sytuacji organ odwoławczy obowiązany jest wydać przewidziane w art. 134 Kpa ostateczne postanowienie, w którym stwierdzi niedopuszczalność odwołania. 2. Przewidziana w art. 138 par. 1 pkt 3 w związku z art. 105 par. 1 Kpa bezprzedmiotowość postępowania odwoławczego dotyczy sytuacji, gdy odwołanie

Po zakończeniu roku podatkowego, /a rokiem podatkowym jest w tym przypadku rok kalendarzowy/ postępowanie w sprawie zaniechania ustalania i poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych staje się bezprzedmiotowe.

Osoba trzecia, której praw lub obowiązków postępowanie egzekucyjne bezpośrednio nie dotyczy, nie ma legitymacji do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego w administracji.

Po upływie jednomiesięcznego terminu, o którym mowa w art. 175 par. 1 Kpa, podatnik traci uprawnienia do żądania wszczęcia postępowania na podstawie tego przepisu.

Straty poniesione w związku z utrzymywaniem zakładowego budynku mieszkalnego nie są kosztami poniesionymi w celu uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./. Nie podpadają też pod inne pozycje art. 15 ust. 2 ustawy, gdzie zamieszczono wyliczenie kosztów, które ustawodawca uznał za stosowne traktować

Jeżeli nabycie spadku nie zostało zgłoszone do opodatkowania, ale zostało stwierdzone postanowieniem sądu, to obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku /art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn - Dz.U. nr 45 poz. 207 ze zm./.

Warunek uzależniający skutki prawne decyzji od zdarzenia przyszłego i niepewnego może być dodany do treści decyzji, jeżeli ma podstawy w przepisach prawa. Niezależnie od tego warunek musi być skonkretyzowany oraz wykonalny, w przeciwnym razie w tej części decyzja dotknięta jest wadą nieważności /art. 156 par. 1 pkt 5 Kpa/.

Niedopuszczalne jest ogólnikowe powołanie się w decyzji na opinię biegłych, jeżeli ta opinia jest podważana w sposób bardzo szczegółowy. Należy wówczas szczegółowo rozprawić się z zarzutami w uzasadnieniu decyzji. Nie wystarczy tu stwierdzenie, że biegli mają najlepsze rozeznanie co do wartości budynku i dlatego wydana przez nich opinia jest najbardziej wiarygodna.

Wynagrodzenie biegłego ustala organ podatkowy, który zlecił biegłemu sporządzenie operatu szacunkowego. Organ ten władny jest sprawdzić, czy wystawiony przez biegłego rachunek odpowiada nakładowi pracy /pracochłonności/ oraz przyjętym w stosunkach danego rodzaju stawkom honorarium /wynagrodzenia/ biegłych.

Skarga na pismo wyjaśniające nie mające charakteru decyzji administracyjnej jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu zgodnie z art. 204 par. 1 Kpa.