Dopuszczenie zabezpieczenia na majątku podatnika jeszcze przed wydaniem decyzji ustalającej wysokość podatku wskazuje, że instytucję tę należy traktować ze szczególną ostrożnością. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy podatnik już w toku kontroli podatkowej kwestionuje istnienie po jego stronie obowiązku podatkowego.

Przepis art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ nie ustanawia możliwości - przy obliczaniu miesięcznych zaliczek - traktowania jako kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego zapasów z roku poprzedniego.

Obowiązujące w roku 1992 przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ dotyczące ustalenia podstawy obliczenia podatku dochodowego, nie przewidywały możliwości odliczenia od osiągniętego dochodu kwot wydatkowanych na zapłatę podatku drogowego od posiadanych przez te osoby samochodów.

Zarządzenia Prezesa Narodowego Banku Polskiego nie są wiążące dla organów podatkowych, zobowiązanych do stosowania ustaw w sprawach podatkowych.

Przy interpretacji normy zawartej w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, należy mieć na względzie to, że z samego faktu sprzedaży lokalu mieszkalnego przez gminę nie wynika, iż w ten sposób został spełniony ustawowy warunek określony w tym przepisie. Warunek ten nie odnosi się bowiem do transakcji handlowej

1. Zwrot "osobisty przychód", użyty w art. 26 ust. l pkt 1 in fine ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, odnosi się do wszelkiego rodzaju przychodów, a więc nie tylko do tych, które pochodzą ze źródeł wskazanych w art. 10 ust. 1 tej ustawy. 2. Możliwość odliczenia od dochodu przed obliczeniem podatku kwot wydatkowanych jako darowizny na

Zwrot "osobisty przychód" użyty w art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ mimo iż niezbyt fortunny od strony redakcyjnej, odnosi się w ocenie Sądu do wszystkiego rodzaju przychodów, nie tylko zatem do tych, które pochodzą ze źródeł wskazanych w art. 10 ust. 1 ustawy. Ostatnio wspomniany przepis zawiera bowiem jedynie

Skoro istota ulgi przyznanej na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku wyrównawczym /Dz.U. nr 42 poz. 188/ mogła polegać na odliczaniu od podstawy opodatkowania w kolejnych latach podatkowych spłat kredytu bankowego, to z mocy art. 54 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, jeżeli ulga ta nie została wyczerpana

1. Przepis art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 107 poz. 464/ nie ma zastosowania, gdy w sprawie chodzi o sprostowanie oczywistej omyłki na zasadzie art. 113 par. 1 Kpa. 2. Rozstrzygnięcie wniosku o sprostowanie błędów pisarskich i rachunkowych oraz innych oczywistych omyłek /art. 113

Uchwała rady gminy, zawierająca dyrektywne wskazania dla zakładu budżetowego jakim jest wodociąg gminy w zakresie odpłatności za dostarczanie wody różnym odbiorcom, nie ustanawia przepisów powszechnie obowiązujących na terenie gminy, lecz stanowi akt kierownictwa wewnętrznego. Warunki świadczenia usług przez konkretny zakład administracyjny nie mogą być zaliczone do spraw z zakresu administracji publicznej

Przychód uzyskany ze sprzedaży obligacji, a także koszty jego uzyskania muszą być brane pod uwagę przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu do zakładów społecznych służby zdrowia, podporządkowanych przed 17 maja 1990 r. radom narodowym i terenowym organom administracji państwowej stopnia podstawowego, prowadzonych przez gminy na zasadzie zadania zleconego, organem właściwym do podejmowania uchwał jest zarząd.

1. Przepisy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ oraz przepisy ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 21 poz. 124/ nie zawierają zakazu łączenia członkostwa zarządu z funkcją kierownika gminnej jednostki organizacyjnej. 2. Zakreślona przez art. 22 ustawy o samorządzie terytorialnym oraz art. 4 ust. 1 ustawy o pracownikach

1. Brzmienie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie pozostawia wątpliwości co do tego, że zadania z zakresu administracji rządowej zlecone gminom na mocy ustaw muszą być przez te gminy wykonane. 2. Na właściwych organach administracji rządowej ciąży obowiązek zapewnienia środków finansowych, o których mowa w art. 8 ust. 3 ustawy o samorządzie

Za zobowiązania podatkowe zawsze odpowiada podatnik, zaś nawet fakt nie wywiązania się płatnika z nałożonych na niego obowiązków nie zwalnia podatnika od tej odpowiedzialności. Do przychodów, których uzyskanie nie wymaga ponoszenia kosztów, zalicza się w szczególności emerytury i renty, zasiłki z ubezpieczenia społecznego, nagrody itp. W tym stanie rzeczy wydatków poniesionych przez pełnomocnika skarżącej

Organ właściwy do orzekania o istnieniu choroby zawodowej nie ma uprawnień do ustalania, który z zakładów zatrudniających pracownika nie wykonał obowiązków wynikających z art. 207 par. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy /Dz.U. nr 24 poz. 141 ze zm./, w którym z tych zakładów pracy narażenie na działanie czynnika szkodliwego mogło mieć najistotniejszy wpływ na wystąpienie choroby zawodowej