W wypadku gdy organ podatkowy rozstrzygnięcie o wysokości zobowiązania podatkowego opiera na ustaleniach dla podatnika mniej korzystnych, pomijając jednocześnie własne ustalenia mogące wskazywać na istnienie możliwości określenia wysokości tego zobowiązania w stopniu dla podatnika korzystniejszym, winien - mając na względzie wyrażoną w art. 7 Kpa zasadę uwzględnienia przy załatwianiu sprawy słuszny

W sytuacji, gdy powstanie obowiązku podatkowego wywołane zostało wadliwym działaniem organu podatkowego I instancji /urzędu skarbowego/ w zakresie udzielenia podatnikowi poprawnych informacji o podstawach ustalenia tego obowiązku i wprowadzenia go w błąd, izba skarbowa rozpoznając odwołanie podatnika od decyzji ustalającej wymiar tego zobowiązania winna - mając na względzie zasady wyrażone w art. 8

Według art. 51 par. 1 Kpa, osoba zobowiązana do osobistego stawiennictwa w organie administracji państwowej, może być obarczona tym obowiązkiem tylko w obrębie gminy lub miasta, w którym zamieszkuje albo przebywa. Z brzmienia art. 51 par. 1 i art. 52 Kpa wynika, że organ administracji państwowej prowadzący postępowanie administracyjne zobowiązany jest do korzystania z trybu przeprowadzenia czynności

1. Przedłużenie przez organ wyższej uczelni sesji egzaminacyjnej studentowi, powodujące zmianę decyzji o skreśleniu z listy studentów, jest również decyzją administracyjną, na którą przysługuje skarga do sądu administracyjnego /art. 196 par. 2 pkt 14 Kpa/. 2. Rozstrzygnięcie organu szkoły wyższej, podjęte w sprawie indywidualnej użytkownika zakładu administracyjnego, jakim jest szkoła, dotyczące przekształcenia

Jeżeli wszczęte postępowanie karne kończy się umorzeniem postępowania względnie wydaniem wyroku uniewinniającego, a zebrany w tym postępowaniu materiał dowodowy dotyczy okoliczności mających istotne znaczenie dla ustalenia przez organ podatkowy znamion stanu prawno-podatkowego, to powinnością tego organu jest przeprowadzenie w postępowaniu podatkowym dowodu z materiału zebranego w postępowaniu karnym

Skoro zatem ustawa z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/ nie zawiera przepisów międzyczasowych, który regulowałyby omawiane zagadnienie, należy uznać, że do faktycznego wyłączenia gruntów rolnych z produkcji rolniczej dokonanego na podstawie decyzji o realizacji inwestycji przed wejściem w życie tej ustawy, zastosowanie mają przepisy obowiązujące do dnia

Gdy przepisy prawa materialnego wprowadzają dla określonej sytuacji szczególny wymóg dowodowy, pominięcie wymaganego dowodu stanowi naruszenie przepisów postępowania administracyjnego, a za niedopuszczalne należałoby uznać wszelkie próby wykazywania, iż pominięcie dowodu w konkretnym przypadku nie miało wpływu na treść rozstrzygnięcia.

Z treści art. 28 i art. 29 Kodeksu postępowania administracyjnego wynika, że stroną w postępowaniu nie może być organ, który został powołany na mocy przepisów prawa do wydawania decyzji administracyjnych, nawet wtedy, gdy tym organem nie jest organ administracji państwowej /art. 1 par. 2 Kpa/.

Zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego podlegają jedynie decyzje administracyjne /art. 16 par. 2 i art. 196 par. 1 Kpa/ wydane w sprawie praw i obowiązków stron i do nich kierowane; nie podlegają natomiast zaskarżeniu działania administracji podjęte w innej formie, np wytycznych organu nadrzędnego co do sposobu załatwienia skargi lub wniosku.