Do ustalenia, że podatnik, korzystając z karty podatkowej, uchybił warunkowi powstrzymania się od zbytu wyrobu przeznaczonego do dalszej odprzedaży, niezbędne jest wykazanie, że na podstawie okoliczności, które podatnik znał lub powinien znać przy dołożeniu należytej staranności, mógł i powinien nabrać przekonania, iż wyrób ten jest przeznaczony przez zamawiającego do dalszej odprzedaży. Obowiązek
Opublikowanie wykazów sporządzonych przez organ administracyjny o właściwości ogólnej uruchomiło tryb oddawania konkretnych działek w użytkowanie wieczyste w drodze wydawania decyzji. Żaden przy tym przepis rozporządzenia nie przewidywał możliwości "wycofania" określonych działek z opublikowanego wykazu. Z chwilą podania wykazu do publicznej wiadomości organ administracyjny jest związany zarówno warunkami
Właściciel wyłączający samowolnie grunt leśny z produkcji jest obowiązany uiścić opłaty, o których mowa w art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./, wyliczone według cen drewna obowiązujących w dniu wyłączenia.
Przewidziane w uchwale organu gminy jednorazowe wypowiedzenie wszystkich umów najmu komunalnych lokali użytkowych w mieście w celu zorganizowania przetargów czynszowych, warunkujących zawarcie nowych umów i w celu wyeliminowania ze sfery handlu i usług jednostek gospodarki uspołecznionej, rażąco narusza zasady współżycia społecznego w rozumieniu art. 5 i art. 354 Kc i jest niezgodne z art. 18 ust.
Przepis art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/ nie określa terminu, w którym właściwy organ administracji państwowej winien ustalić obowiązek zdjęcia próchniczej warstwy gleby i dostarczenia jej na określone miejsce. Przepis ten nie stanowi zatem przeszkody do tego, by decyzja ta wydana została dopiero po orzeczeniu wyłączenia gruntów
1. Polecenie służbowe organu odwoławczego jest w zasadzie wiążące dla organu I instancji, gdyż organ ten uprawniony jest jedynie do przedstawienia swoich zastrzeżeń organowi II instancji na zasadach określonych w art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ i ewentualnego zawiadomienia organu nadrzędnego nad organem odwoławczym. 2
Przepisy art. 82-88 kodeksu cywilnego, dotyczące wad oświadczenia woli, nie mają zastosowania do decyzji administracyjnych.
1. Samodzielność gminy może być realizowana tylko w granicach dozwolonych prawem. Organy gminy obowiązane są w swojej działalności przestrzegać przepisy powszechnie obowiązujące. 2. Wyłączna właściwość rady gminy w dziedzinie uchwalania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego nie obejmuje uprawnienia do uchwalenia zakazu, choćby czasowego wydawania decyzji administracyjnych o pozwoleniu
Jeżeli organ administracyjny w trybie nadzoru na podstawie art. 158 par. 2 Kpa stwierdził, że decyzja w przedmiocie pozwolenia na budowę została podjęta z rażącym naruszeniem prawa ale z uwagi na okoliczności, o których mowa w art. 156 par. 2 Kpa, nie mógł stwierdzić jej nieważności, to nie ma przeszkód do wydania decyzji w trybie art. 40 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U
1. Uprawnienie organów gminy do wykonywania budżetu i samodzielnego prowadzenia gospodarki finansowej /art. 30 ust. 2 pkt 4 i art. 51 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95/ nie oznacza prawa uchwalania podatków i opłat innych niż przewidziane w odrębnych ustawach /art. 54 ust. 1 pkt 1 tej ustawy/. 2. Uchwała wprowadzająca opłatę lokalną od sprzedaży alkoholu
1. Obowiązek sprawowania opieki nad członkiem rodziny ma ze swej istoty charakter obowiązku alimentacyjnego, a zakres tego obowiązku według art. 129 par. 2 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy /Dz.U. nr 9 poz. 59 ze zm./ nie obciąża krewnych w tym samym stopniu solidarnie, lecz w częściach odpowiadających ich możliwościom zarobkowych i majątkowych. 2. W myśl par. 15 ust. 1
Błędne nazwanie rozstrzygnięcia nadzorczego "decyzją" nie ma wpływu na wynik sprawy w rozumieniu art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa.
Przepisy obowiązującego prawa nie zawierają norm i wskazówek technicznych zabezpieczających tajność wyborów i dlatego przyjąć należy, że ustawowy warunek tajności jest zachowany, jeżeli każdy radny mógł głosować w sposób uniemożliwiający innym osobom identyfikację treści głosowania z jego osobą.
1. Przekroczenie przez wójta lub burmistrza terminu przedłożenia wojewodzie uchwały rady /art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95/ nie pociąga za sobą ujemnych skutków prawnych co do samej uchwały, jak i co do możliwości podjęcia działań nadzorczych przez wojewodę. 2. Artykuł 91 ust. 1 powyższej ustawy stanowi samodzielną podstawę do wydania rozstrzygnięcia
1. Wybór przewodniczącego rady gminy nie stanowi podstawy do nawiązania z nim stosunku pracy w rozumieniu art. 73 par. 1 kodeksu pracy. 2. Zatrudnienie przewodniczącego rady gminy w tym charakterze nie znajduje podstaw prawnych ani w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, ani w kodeksie pracy.
1. Nie ma podstaw prawnych do zatrudnienia radnych w celu pełnienia funkcji w radzie gminy na podstawie stosunku pracy czy też stosunków cywilnych. 2. Przysługujące radnemu /w tym także przewodniczącemu rady/ przywileje z tytułu pełnionej funkcji nie należą do materii organizacji wewnętrznej oraz trybu pracy rady i jej organów, określanych przez statut gminy /art. 22 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o
1. W przypadku wniesienia przez osobę bliską najemcy opuszczającego lokal podania o przydzielenie jej tego lokalu na podstawie art. 47 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./, organ właściwy do rozpatrzenia owego wniosku nie może zwlekać z wydaniem decyzji tylko z powodu braku odpowiedniego lokalu lub pomieszczenia zastępczego umożliwiającego przekwaterowanie
1. Decyzja organu odwoławczego, powołująca wprawdzie art. 138 par. 2 Kpa jako swoją podstawę prawną, ale uchylająca decyzję organu pierwszej instancji o wyborze kandydata na nabywcę nieruchomości rolnej i przekazująca sprawę organowi I instancji z zaleceniem zbycia nieruchomości w drodze przetargu, nie jest decyzją kasacyjną w rozumieniu tego przepisu kodeksu i podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu
Odczucie strony, że niesłusznie została obciążona jednorazową należnością i stałymi opłatami rocznymi /art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych - Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./ nie jest zarzutem złego stosowania obowiązującego prawa, a stanowi krytyczną ocenę rozwiązania przyjętego przez ustawodawcę. Naczelny Sąd Administracyjny tylko stosuje prawo i nie ma usprawnień
1. Artykuł 39 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./ dotyczy każdego rodzaju wyłączenia gruntów z produkcji bez zezwolenia, w tym również wyłączenie na okres do lat dwudziestu. 2. Wyłączenie gruntów na okres do lat dwudziestu ma wpływ na zobowiązanie ich właściciela /posiadacza/ z tego tytułu tylko w razie zaniechania dotychczasowej produkcji
Cofnięcie, zamiana bądź ograniczenie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej może nastąpić tylko w trybie art. 155 Kpa, a zatem w razie uzyskania zgody osoby, na której rzecz opiewa dana decyzja.
Rozstrzygnięcie komisji społecznej o przydziale ciągnika określonej osobie, nie jest decyzją administracyjną w rozumieniu art. 104 par. 2 Kpa.