Organizacja społeczna musi mieć ustawową podstawę do samodzielnego działania i musi być zarejestrowana w odpowiednim rejestrze urzędowym. Zatem, prawa strony przez sądem administracyjnym ma organizacja społeczna wpisana do takiego rejestru.
Według art. 6 par. 1a ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /t.j. Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968 ze zm./ na bezczynność wierzyciela w podjęciu czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych, podmiotowi, którego interes prawny lub faktyczny został naruszony w wyniku nie wykonania obowiązku służy skarga do organu wyższego stopnia. Na postanowienie organu
Zawarte w art. 40 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ określenie akty i czynności należy wiązać wyłącznie z formą działania administracji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1-4 tej ustawy, i tym samym nie obejmuje aktów wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 5-7. Zatem art. 40 ust. 1 ustawy o NSA nie stanowi podstawy do wstrzymania
Wniesienie skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego po upływie terminu określonego w art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ skutkuje jej odrzuceniem.
Zawiadomienia o sposobie załatwienia skargi, w rozumieniu art. 238 par. 1 Kpa, nie można uznać za inny akt lub czynność z zakresu administracji publicznej dotyczący przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikającego z przepisów prawa i to niezależnie od formy, w jakiej zostało wydane. Zawiadomienie takie nie dotyczy bowiem przyznania ani stwierdzenia, czy też uznania uprawnienia
Zakwestionowana uchwała nie jest uchwałą podjęta, przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, a do takich uchwał ma zastosowanie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./.
Zawinione przez pełnomocnika strony przekroczenie ustawowego terminu nie może stanowić ważnego powodu, o jakim mowa w art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
1. Skarga gminy do Naczelnego Sądu Administracyjnego na sygnalizację organu nadzoru wskazującą na nieistotne naruszenie prawa jest niedopuszczalna. 2. Gminie nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na sygnalizację organu nadzoru wskazującą na nieistotne naruszenie prawa.
Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy do rozpoznawania skarg powszechnych w rozumieniu Działu VIII Kpa, a więc skarg związanych z krytyką należytego wykonywania zadań przez właściwe organy albo przez ich pracowników /art. 227 Kpa/.
W przypadku nie wyznaczenia pełnomocnika właściwego dla doręczenia organ podatkowy doręcza pismo jednemu z pełnomocników /art. 145 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
Brzmienie przepisu art. 58 Kpa jednoznacznie wskazuje, iż przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić, gdy spełnione zostaną wszystkie określone w nim przesłanki. W szczególności przywrócenie takie jest możliwe w sytuacji, gdy uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony. Jako kryterium przy ocenie winy w uchybieniu terminu procesowego w orzecznictwie przyjmuje się obiektywny miernik
Brak winy w uchybieniu terminu można przyjąć tylko wtedy, gdy strona nie mogła przeszkody usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.
Ujawnienie po wszczęciu postępowania administracyjnego okoliczności, że sprawa będąca przedmiotem zgłoszonego żądania z uwagi na swój cywilnoprawny charakter nie należy do właściwości organu administracji publicznej winno prowadzić do załatwienia jej w terminach przewidzianych przepisami Kpa przez wydanie na podstawie art. 105 par. 1 Kpa decyzji o umorzeniu postępowania. Ujawnienie po wszczęciu postępowania
W świetle przepisu art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie budzi wątpliwości, że termin do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego przez organ nadzoru w trybie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ wynosi 30 dni. Początek biegu terminu 30-dniowego
1. Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy do rozpoznawania skarg na bezczynność w zakresie skargi powszechnej wznoszonej w trybie Działu Kpa. 2. Na sposób rozpoznania skargi powszechnej, czynności podjęte w wyniku rozpoznania skargi powszechnej, skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego nie przysługuje. 3. Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy do kontroli działania organów administracji
Zarząd gminy nie jest właściwy do podjęcia uchwały w sprawie wniesienia skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze kwestionujące uchwałę rady gminy. Skoro strona skarżąca, mimo wezwania Sądu nie przedłożyła w wyznaczonym terminie uchwały rady w przedmiocie zaskarżenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego rozstrzygnięcia nadzorczego Wojewody, to wniesiona skarga, jako wadliwa, podlega odrzuceniu, na podstawie
O zamknięciu cmentarza wyznaniowego stosownie do treści art. 1 ust. 5 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych /t.j. Dz.U. 2000 nr 23 poz. 295 ze zm./ decyduje władza kościelna po zasięgnięciu opinii właściwego inspektora sanitarnego.
Zawiadomienie o załatwieniu skargi w trybie postępowania skargowego wyrażone w formie uchwały przez radę gminy nie daje podstaw do złożenia skargi na taką uchwałę do tego Naczelnego Sądu Administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./. Skarga taka jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu na podstawie art. 27 ust.
Akt odmowy mianowania na stanowisko referendarza, podobnie jak akt odmowy mianowania na stanowisko aplikanta prokuratorskiego nie podlega kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Odmowa lub zwolnienie od uiszczenia opłaty za zajęcia dydaktyczne na studiach zaocznych jest decyzją administracyjną w rozumieniu kodeksu postępowania administracyjnego. Na decyzję w sprawie odmowy zwolnienia od opłat za zajęcia dydaktyczne na studiach zaocznych przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Stosownie do art. 17 pkt 3 Kpa organem wyższego stopnia w stosunku do rektora uniwersytetu
Spory z zakresu obowiązku ubezpieczenia społecznego, wymierzaniu i pobierania składek na ubezpieczenie społeczne /art. 68 pkt 1 lit. "a" i "c" oraz art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych - Dz.U. nr 137 poz. 887/ należą do właściwości sądów ubezpieczeń społecznych w rozumieniu art. 476 par. 2 pkt 1 Kpc.
Skoro - zgodnie z art. 58 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną /Dz.U. nr 133 poz. 872/ - mianowani pracownicy dotychczasowych urzędów państwowych, stający się pracownikami wskazanych jednostek samorządowych, zachowują w okresie przejściowym uprawnienia pracownicze wynikające z nominacji, nie wyłączając uprawnień procesowych,
1. Celem przepisów art. 31 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ jest doprowadzenie do wykonania orzeczenia Sądu przez wydanie w sprawie przez uprawniony organ decyzji administracyjnej, a tym samym załatwienie sprawy, o czym stanowi art. 104 par. 1 Kpa. W przypadku uchylenia przez Sąd administracyjny zaskarżonej decyzji zachodzi potrzeba
Postępowanie egzekucyjne jest postępowaniem odrębnym, wobec czego nabywca rzeczy sprzedanych w jego toku nie może domagać się dopuszczenia do udziału w tym postępowaniu, wskazując na interes prawny, który jest instytucją procedury administracyjnej.