Błędne pouczenie strony o sposobie zaskarżenia nie może jej szkodzić /art. 214 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Sformułowanie "nie może szkodzić stronie" oznacza - co do zasady - że środek prawny wniesiony zgodnie z pouczeniem jest skuteczny, tak jak gdyby został wniesiony zgodnie z prawem. Ze względu jednak na to, że w niniejszej sprawie - wskutek
Wynik kontroli dotyczący badania zakresu i prawidłowości refundowania Spółdzielniom środków własnych, oparty na przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 1996 r. w sprawie trybu i terminów refundowania spółdzielniom mieszkaniowym i gminom środków własnych wydatkowanych na inwestycje infrastrukturalne określone w umowach zawartych przed dniem 27 maja 1990 r. /Dz.U. nr 49 poz. 213
Zgodnie z art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym zakres przedmiotowy skargi na bezczynność wyznaczają postanowienia art. 16 ust. 1 pkt 1-4 cyt. ustawy. W tej kategorii spraw nie mieści się tzw. skarga popularna, określona w art. 221-256 Kpa.
Przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu jest niedopuszczalne.
Jeżeli w sprawie w pierwszej instancji decyzję wydał prezydent miasta, to tym samym niedopuszczalne jest wniesienie skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego przez zarząd miasta.
Bez względu na przedmiot sprawy i jego rzeczywisty związek z interesem prawnym gminy, gmina nie jest stroną postępowania administracyjnego w sprawie indywidualnej z zakresu administracji publicznej dotyczącej osoby trzeciej, w której decyzje wydaje wójt tej gminy. Gmina, ani żaden jej organ nie są uprawnienie w tej sprawie do zaskarżenia do Sądu administracyjnego decyzji organu odwoławczego.
Uchwała rady gminy w sprawie określenia zasad sprzedaż lokali mieszkalnych dotyczy sprawy z zakresu administracji publicznej i może być zaskarżona do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./.
Uchwała rady gminy dotycząca określenia bonifikaty dla najemców oraz warunków jej uzyskania przy sprzedaży lokalu mieszkalnego /art. 67 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./, dotyczy sprawy z zakresu administracji publicznej i może być zaskarżona do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r
Utrata uprawnień, o których mowa w art. 26 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./ następuje na podstawie decyzji prawomocnej, przy uwzględnieniu warunków określonych w art. 269 Kpa.
Uwzględniając okoliczności sprawy, stwierdzić należy, że stroną postępowania administracyjnego w przedmiocie wymiaru należności celnych jest spadkobierczyni osoby, która wprowadziła samochód na polski obszar celny.
1. Skoro ustawodawca przyznał regionalnej izbie obrachunkowej /organowi nadzoru/ wyraźnie określony i stosunkowo krótki termin, tj. 30 dni do stwierdzenia nieważności uchwały w całości lub w części, to nie byłoby żadnego racjonalnego uzasadnienia do przyjęcia tezy, iż w przypadku, kiedy regionalna izba obrachunkowa z tego terminu nie skorzysta, może wnieść skargę do sądu bez ograniczenia tej czynności
O możliwości zakwestionowania konkursu i jego przebiegu wyłącznie w drodze skargi wnoszonej na podstawie przepisów działu VIII Kpa przesądza okoliczność, że przepisy ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /Dz.U. 1996 nr 67 poz. 329/ nie przewidują wydawania przez komisję konkursową aktów administracyjnych w sprawie wyłonienia kandydata na dyrektora szkoły oraz środków odwoławczych od stanowiska
Na postanowienie o odmowie wstrzymania wykonania decyzji skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego nie przysługuje.
Przewodniczący Rady, ze względu na pełnioną funkcję, powinien być uznany za osobę upoważnioną do odbioru pism adresowanych do Rady Miasta Zapoznanie z treścią pisma innych organów Rady, Prezydenta Miasta oraz zainteresowanych jednostek Urzędu Miasta powinno wynikać z właściwej organizacji wewnętrznej obiegu informacji w gminie. Nieprawidłowości tego obiegu nie mogą pociągać za sobą uznania doręczenia
Bierność organu odnośnie wniosku o doręczenie decyzji nie może być oceniana jako bezczynność skutkująca możliwością wniesienia skargi do sądu administracyjnego.
Artykuł 112 Kpa, zapewniający stronie ochronę przed skutkami błędnego pouczenia, odnosi się wyłącznie do odwołania, czyli nie ma zastosowania w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Wynika to wyraźnie z art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, który nie wymienia art. 112 Kpa. Błędne pouczenie co do sposobu wniesienia skargi stanowi ważny
1. Zawarte w art. 40 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ określenia "akty" i "czynności" należy wiązać wyłącznie z formami działania administracji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1- 4 tej ustawy. 2. W razie złożenia skargi na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr
Oświadczenie woli gminy jako podmiotu prawa cywilnego, wyrażone również w formie uchwały organu kolegialnego gminy, skierowanego do oznaczonego podmiotu i w konkretnej sprawie nie podlega kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74/.
Artykuł 359 Kpc w związku z art. 211 Kpa stanowią podstawę wzruszenia przez Naczelny Sąd Administracyjny postanowienia o wstrzymaniu wykonania decyzji wydanego w trybie art. 201 par. 2 Kpa przez ten Sąd.
Wydane na podstawie art. 201 par. 1 Kpa przez organ administracji państwowej postanowienie o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji nie jest wiążące dla sądu administracyjnego i nie wyłącza kompetencji tego sądu do wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji zgodnie z art. 201 par. 2 Kpa.