W świetle art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/ nie jest dopuszczalna skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienie organu administracji państwowej wydane w trybie art. 111 par. 1 Kpa.

Artykuł 359 Kpc w związku z art. 211 Kpa stanowią podstawę wzruszenia przez Naczelny Sąd Administracyjny postanowienia o wstrzymaniu wykonania decyzji wydanego w trybie art. 201 par. 2 Kpa przez ten Sąd.

Sprawa oddania w drodze bezprzetargowej gruntu w użytkowanie wieczyste spółdzielni na podstawie art. 2c ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./ nie należy do kategorii spraw z zakresu administracji publicznej.

1. Radny nie jest wyodrębnionym podmiotem uprawnionym do zaskarżania do sądu administracyjnego uchwał rady gminy podjętych wbrew jego woli ujawnionej podczas głosowania. 2. Przy korzystaniu z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ należy wykazać już dokonane uchwałą organu gminy, a nie tylko ewentualnie zagrażające naruszenie interesu

1. Brak w decyzji administracyjnej rozstrzygnięcia - pozytywnego bądź negatywnego - odnośnie do niektórych żądań strony daje - stosownie do art. 111 par. 1 Kpa - podstawę do żądania uzupełnienia decyzji. 2. Strona może skorzystać z ochrony prawnej przewidzianej w art. 216 Kpa dopiero wówczas, gdy po złożeniu żądania uzupełnienia decyzji właściwy organ nie rozstrzygnie tego żądania w ustalonym w przepisach

1. Z treści art. 28 Kpa wynika bezspornie, iż pojęcie strony wiąże się wyraźnie z interesem prawnym lub obowiązkiem, wyprowadzonymi z konkretnie oznaczonego przepisu administracyjnego prawa materialnego, który może stanowić podstawę do sformułowania interesu lub obowiązku danego podmiotu. 2. Mieć interes prawny w postępowaniu administracyjnym znaczy to samo co ustalić przepis prawa powszechnie obowiązującego

Przepis art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie dopuszcza skargi na nieprzyjęcie w formie uchwały przez organ gminy projektu uchwały.

Przepis art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie stwarza podstawy do wnoszenia do sądu administracyjnego skarg na uchwały rad narodowych, wydane w trybie przepisów ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego /Dz.U. 1988 nr 26 poz. 183/ także w wypadku, gdy uchwały zachowały po dniu 27 maja 1990

Przepis art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie stwarza podstawy do wnoszenia do sądu administracyjnego skarg na uchwały rad narodowych, wydane w trybie przepisów ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego /Dz.U. 1988 nr 26 poz. 183/, także wówczas, gdy uchwały te zachowały moc obowiązującą po

Na uchwałę wydaną na podstawie art. 13 pkt 5 ustawy z dnia7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych /Dz.U. nr 85 poz. 428 ze zm./, skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego nie przysługuje.

1. Mieszkańcy gminy w oparciu o art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 października 1991 r. o referendum gminnym /Dz.U. nr 110 poz. 473/ w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ mogą wystąpić do rady gminy z inicjatywą przeprowadzenia referendum gminnego, w sprawie podziału gminy przez utworzenie dwóch nowych gmin. 2. Podstawą skargi

Przepisy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95/ i związanej z nią ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. nr 34 poz. 201/ rozszerzające od dnia 27 maja 1990 r. kognicję Naczelnego Sądu Administracyjnego na sprawy samorządu terytorialnego, w szczególności przez powierzenie rozpatrywania skarg na uchwały organów

Nie zakwalifikowanie na stanowisko kuratora zawodowego w Sądzie Rejonowym nie jest decyzją administracyjną ani postanowieniem, wymienionym w art. 196 par. 3 Kpa.

Datą wniesienia skargi nie jest data podana na skardze lecz data złożenia skargi w sądzie lub organie, który wydał zaskarżoną decyzję /art. 200 par. 1 Kpa/ lub data nadania skargi w polskim urzędzie pocztowo-telekomunikacyjnym /art. 165 par. 2 Kpc w związku z art. 211 Kpa/.

Osoba trzecia, której praw lub obowiązków postępowanie egzekucyjne bezpośrednio nie dotyczy, nie ma legitymacji do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego w administracji.

W myśl art. 36 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ organami sołectwa jako jednostki pomocniczej w gminie jest zebranie wiejskie /jako organ uchwałodawczy/ i sołtys jako organ wykonawczy. Rada sołecka wspomaga sołtysa, ale nie jest organem samodzielnym, uprawnionym do reprezentowania sołectwa i do wnoszenia skargi do Sądu Administracyjnego. Organem

Z istoty sporu kompetencyjnego wynika, że spór ten może mieć miejsce w takiej sytuacji prawnej, kiedy istnieje materialnoprawna podstawa do wydania decyzji przez organy administracji rządowej lub samorządowej. Jeżeli natomiast zaistnieje taki stan prawny, że wniosek złożony przez określony podmiot nie nadaje się do rozstrzygnięcia w trybie postępowania administracyjnego, nie można mówić o sporze o

Niewydanie przez Ministra Przemysłu i Handlu decyzji w terminie zakreślonym w wyroku sądowym, wydanym na podstawie art. 216 par. 4 Kpa, nie stanowi przesłanki do ponownego wniesienia skargi na "bezczynność" tego organu z powołaniem się na przepis art. 216 par. 1 Kpa.

Oświadczenie organu Telekomunikacji Polskiej SA w przedmiocie odmowy zainstalowania stacji telefonicznej w lokalu mieszkalnym abonenta nie jest decyzją administracyjną w rozumieniu art. 1 par. 1 pkt 1 Kpa i nie podlega zaskarżaniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego w trybie art. 196 par. 1 Kpa.

Skarga Zarządu Miasta i Gminy na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej wniesiona po 30-dniowym terminie do jej zaskarżenia zgodnie z art. 98 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ podlega odrzuceniu, zgodnie z art. 204 Kpa.