Nie ma podstaw do wydania w trybie art. 154 Kpa decyzji uchylającej lub zmieniającej rozstrzygnięcie, które wydano na podstawie art. 64 par. 2 tego kodeksu.

Niedopuszczalne jest podjęcie przez radę gminy na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ uchwały ustalającej opłatę administracyjną od czynności urzędowych, które na mocy odrębnej ustawy zostały od takiej opłaty zwolnione.

1. Sprawy targowisk - w myśl art. 7 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ należą do zadań własnych gminy służących zaspokojeniu zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej, a zatem regulacja w drodze uchwały rady gminy jest regulacją w sprawie z zakresu administracji publicznej w rozumieniu art. 101 tej ustawy. 2. Interes prawny i uprawnienie

Załatwienie spraw administracyjnych w oparciu o określone w prawie materialnym kryteria przedmiotowe, z pominięciem gwarantowanych ustawowo praw podmiotowych strony, do której kierowane są jednostronne rozstrzygnięcia /decyzje administracyjne/, koliduje z podstawowymi zasadami prawa i postępowania administracyjnego wyrażonymi w art. 7 i art. 10 par. 1 Kpa.

Regulamin pracy komisji konkursowej, powołanej w celu przeprowadzenia konkursu wyłaniającego kandydata na stanowisko dyrektora szkoły, nie odpowiada cechom żadnego z aktów podlegających kontroli sądowoadministracyjnej.

1. Przewidziane w art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127/ oświadczenie zarządu gminy o aktualizacji ceny gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste oraz ustalone w takim oświadczeniu zaktualizowane opłaty roczne za użytkowanie wieczyste gruntu nie stanowią decyzji administracyjnej ani aktu prawnego zarządu gminy z

1. Postanowienie uchwały organów gminy, ograniczające w sposób ogólny i abstrakcyjny dopuszczalność oddawania w najem lub dzierżawę składników mienia komunalnego tylko na rzecz mieszkańców gminy, ma charakter przepisu gminnego z zakresu administracji publicznej. Postanowienie takie może być zaskarżone do sądu administracyjnego w trybie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym

Czy przy wymiarze podatku od spadków i darowizn na podstawie ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207; zm. Dz.U. 1989 nr 74 poz. 443/ mają zastosowanie wartości z art. 3 pkt 3, z art. 9 ust. 1, z art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 tej ustawy określone przez rozporządzenie Ministra Finansów wydane w wyniku polecenia z art. 17 tej ustawy a obowiązujące w dniu:

1. Parkowanie pojazdów, o jakim mowa w art. 13 ust. 2 a ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./, nie obejmuje postoju taksówek osobowych w miejscach oznaczonych znakiem drogowym z napisem "TAXI". 2. Zgodnie z art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ rada gminy nie może na podstawie art. 13 ust

1. Przepis art. 177 § 1 k.p.c. w zw. z art. 393 § 1 k.p.c. i art. 211 k.p.a. ma odpowiednie zastosowanie w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, jeżeli treść orzeczenia tego sądu zależy od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez sąd, przed którym toczy się postępowanie cywilne. 2. W razie stwierdzenia przez Naczelny Sąd Administracyjny naruszenia przepisu art. 97 § 1 pkt 4, art.

Pismo wojewody, odmawiające wydania rozstrzygnięcia nadzorczego w trybie art. 91 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, nie jest decyzją administracyjną i niedopuszczalna jest na nie skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Stwierdzenie nieważności uchwały organu gminy następuje tylko wtedy, kiedy uchwała w sposób istotny narusza prawo /art. 207 par. 3 w związku z art. 216 par. 1 Kpa i art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym/.

W razie śmierci osoby, o której mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. art. 34, poz. 149), przysługujące jej uprawnienia do żądania od Skarbu Państwa odszkodowania za poniesioną szkodę i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę przechodzą na osoby wymienione

1. O dopuszczalności cofnięcia skargi orzeka sąd administracyjny /art. 211 Kpa w związku z art. 393 par. 2 Kpc/. 2. Po wydaniu decyzji ostatecznej organ administracji nie prowadzi już postępowania wyjaśniająco-dowodowego nawet wówczas, gdy zamierza w trybie art. 200 par. 2 Kpa zmienić lub uchylić decyzję.

W sprawach o odszkodowanie dochodzone na podstawie przepisów rozdziału 50 k.p.k., a także w sprawach wynikających z przepisów ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149), będących w toku przed dniem 29 września 1991 r., wysokość opłat za daną instancję zasądzonych

1. Rada gminy określając na podstawie art. 19 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/ wysokość opłaty targowej od sprzedaży z ręki, koszów, stoisk, wozów konnych, przyczep, pojazdów samochodowych itp., a także sprzedaży zwierząt, środków i części do środków transportowych może różnicować wysokość tej opłaty w zależności od miejsca na targowisku

Brak przesłanek do uwzględnienia żądania strony nie czyni postępowania administracyjnego bezprzedmiotowym w rozumieniu art. 105 par. 1 Kpa i nie oznacza, że postępowanie takie nie powinno być prowadzone. Dopiero wynik tego postępowania pozwala na ocenę zasadności wniosku strony.

Protest obywateli przeciwko pozwoleniu na budowę nie uzasadniony przepisami ustawy z dnia 24 października 1974 r. – Prawo budowlane (Dz.U. nr 38, poz. 229) ani przepisami o ochronie środowiska i nie realizowany prawnymi środkami wyrażania woli przez społeczność lokalną, jak np. referendum lub innymi ustanowionymi w przepisach ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz.U. nr 16, poz

1. Rozstrzygnięciem nadzorczym w rozumieniu przepisów rozdziału 10 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ jest tylko takie orzeczenie organu nadzoru, które władczo ingeruje w uchwałodawczą działalność organów gminy, najczęściej stwierdzając nieważność konkretnej uchwały z powodu jej sprzeczności z prawem. Pismo organu nadzoru, zawiadamiające o braku podstaw

Przepisy regulujące gospodarkę finansową gmin oraz przepisy ustaw Prawo bankowe, Prawo budżetowe i o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych nie zakazują radom gmin udzielania pożyczek przedsiębiorstwom komunalnym.

Artykuł 7 ust. 1 pkt 7 i art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "a" ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie upoważniają rady gminy do podejmowania uchwał w sprawie zatwierdzenia listy kandydatów na najemców lokali mieszkalnych /komunalnych/.

Sprawy z powództwa gminy przeciwko Skarbowi Państwa o naprawienie szkody wyrządzonej przez funkcjonariuszy państwowych w związku z nieprzekazaniem albo przekazaniem po upływie określonego terminu subwencji ogólnej lub dotacji celowej należą do drogi sądowej.

Wyższe studia w zakresie nauk administracyjnych i uzyskanie dyplomu magistra administracji nie jest tożsame z ukończeniem wyższych studiów prawniczych w rozumieniu art. 24 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145 ze zm./.