Sprawę o ustanowienie tłumacza przysięgłego prezes sądu wojewódzkiego rozstrzyga w drodze decyzji administracyjnej.
1. Przepisy art. 38 ust. 2 pkt 1 i ust. 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179/ nie mają zastosowania do funkcjonariuszy, o których mowa w art. 149 ust. 2 tej ustawy w związku z art. 131 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa /Dz.U. nr 30 poz. 180/. 2. Bezprzedmiotowe jest powoływanie się na art. 43 ust. 1 ustawy o Policji /art. 31 ust. 1 ustawy
Artykuł 5 ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze /Dz.U. 1991 nr 25 poz.103/ stanowi samodzielną podstawę, uzasadniającą legitymację prokuratora do zaskarżenia uchwały organu samorządu terytorialnego, i wyłącza w tym zakresie stosowanie art. 197 pkt 3 Kpa.
Dla uwzględnienia skargi wniesionej w trybie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie wystarcza wykazanie naruszenia interesu skarżącego; musi być także stwierdzone, że uchwała została wydana bez podstawy prawnej lub z naruszeniem prawa.
1. Nie zachodzi potrzeba wzywania przez prokuratora organu samorządu terytorialnego do usunięcia naruszenia przed zaskarżeniem uchwały do sądu administracyjnego, jak wymaga tego przepis art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym. Prokurator jest legitymowany do zaskarżania uchwały rady gminy, nie będącej uchwałą w sprawie z zakresu administracji publicznej na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy
1. W przypadku gdy transakcja dotyczy ogromnego majątku likwidowanego Państwowego Gospodarstwa Rolnego zastosowanie ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o sprzedaży nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi oraz uporządkowaniu niektórych spraw związanych z przeprowadzeniem reformy rolnej i osadnictwa rolnego /t.j. Dz.U. 1989 nr 58 poz. 348/ w kwestii wartości i celu transakcji w stosunku do założeń i celów
1. Odpowiedź organu administracji państwowej na skargę /art. 200 Kpa/ nie może "uzupełniać" zaskarżonej decyzji przez zamieszczenie w niej rozważań i ocen, które zgodnie z art. 107 par. 3 Kpa powinno zawierać jej uzasadnienie faktyczne i prawne. 2. Ustalenie bez wyraźnej podstawy ustawowej, że pewne fakty mogą być udowodnione jedynie za pomocą ściśle określonych dowodów, jest sprzeczne z art. 75 Kpa
Przepis art. 125 § 1 k.p.k. ma zastosowanie również w postępowaniu odwoławczym do oskarżonego tymczasowo aresztowanego (lub pozbawionego wolności w innej sprawie), który samowolnie opuścił zakład karny lub nie powrócił do niego po czasowym zwolnieniu i ukrywa się, pod warunkiem jednak, że oskarżony został wcześniej zawiadomiony o przyjęciu rewizji bądź innych okoliczności sprawy fakt ten wynika.
1. Z samej przynależności gruntu /lub innej rzeczy/ do mienia komunalnego nie wynikają w sprawie dotyczącej tego gruntu dla jakiejkolwiek organizacji społecznej działającej na terenie gminy interesy prawne lub obowiązki w rozumieniu art. 28 Kpa. 2. Choćby nawet zakres celów statutowych uzasadniał uwzględnienie żądania organizacji społecznej w sprawie wszczęcia postępowania administracyjnego lub dopuszczenia
Dopuszczalna jest skarga złożona w trybie art. 216 Kpa na niewydanie postanowienia określonego w art. 196 par. 3 Kpa.
Wymierzenie kary porządkowej mianowanemu pracownikowi kolejowemu na podstawie par. 31 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie praw i obowiązków pracowników kolejowych /Dz.U. nr 5l poz. 327 ze zm./ nie jest decyzją administracyjną.
Artykuł 93 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie stanowi, że możliwość zaskarżenia uchwały organu gminy przez wojewodę jest ograniczona tylko do spraw z zakresu administracji publicznej, jak to ustala art. 101 tej ustawy.
1. Podstawą prawną do wydania przez organ administracji państwowej /samorządowej/ decyzji administracyjnych mogą stanowić jedynie przepisy prawa powszechnie obowiązującego a więc aktu ustawodawczego /ustawy lub dekretu z mocą ustawy/ albo aktu wykonawczego wydanego na podstawie i w granicach wyraźnego upoważnienia zawartego w akcie ustawodawczym. 2. Samoistne uchwały Rady Ministrów są aktami prawotwórczymi
Zwolnienie żołnierza zawodowego ze służby następuje na podstawie decyzji administracyjnej, podlegającej zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
1. Kupno gruntów na rzecz Rady Miejskiej nie jest sprawą z zakresu administracji publicznej. 2. Z mocy art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "a" ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95/ rada gminy może podjąć uchwałę o nabycie nieruchomości gruntowych. Nabycie to następuje w drodze cywilnoprawnych oświadczeń woli, co wyklucza możliwość traktowania zaskarżonych uchwał jako
Dla ustalenia przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości albo podatkiem rolnym, grunt pod rowem melioracyjnym, wykorzystywanym na potrzeby rolnictwa, podlega włączeniu do powierzchni gospodarstwa rolnego. Jeśli rów melioracyjny wykorzystywany jest dla potrzeb rolnictwa, to obszar pod nim zajęty nie może być wykazywany i odejmowany od powierzchni gospodarstwa jako nieużytek.
Uchwała rady gminy określająca obowiązek podatkowy, pobór opłaty targowej w drodze inkasa i wysokość wynagrodzenia za inkaso - znajduje oparcie w przepisach art. 19 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. /Dz.U. nr 9 poz. 31/ oraz art. 18 ust. 2 pkt 8 i art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.
1. Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności uchwały organu gminy, organ nadzoru nad działalnością komunalną, prowadzi zawsze z urzędu a nie na wniosek osób trzecich. 2. Pismo organu nadzoru zawiadamiające o braku podstaw prawnych do ingerencji w postaci stwierdzenia nieważności uchwały organu gminy,nie jest rozstrzygnięciem nadzorczym, ani też decyzją administracyjną. 3. Brak reakcji organu
l. Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności uchwały organu gminy organ nadzoru nad działalnością komunalną prowadzi zawsze z urzędu, a nie na wniosek osób trzecich. 2. Brak reakcji organu nadzoru na pismo żądające stwierdzenia nieważności uchwały organu gminy nie jest "bezczynnością organu", uzasadniającą dopuszczalność wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na podstawie art.
Organ administracji, który rozpatruje zażalenie na postanowienie o zawieszeniu postępowania w sprawie nie podlegającej rozstrzygnięciu w formie decyzji administracyjnej, może orzec zgodnie z art. 138 par. 1 pkt 2 w związku z art. 144 Kpa to jest uchylić wadliwe postanowienie i umorzyć postępowanie pierwszej instancji jako bezprzedmiotowe.
Dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego w rozumieniu art. 7 Kpa obejmuje również ustalenie przez organ administracji treści rzeczywistego żądania strony, zwłaszcza w sytuacji, gdy strona w trybie skargi określonej w art. 235 Kpa kwestionuje prawidłowość decyzji ostatecznej.
Oba rodzaje sporów o właściwość przewidziane w art. 216b Kpa - w brzmieniu określonym przez art. 1 pkt 26 ustawy z dnia 24 maja 1990 r o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. nr 34 poz. 201/ - łączą się bezwzględnie tylko ze sprawami, do których mają zastosowanie przepisy tego kodeksu.
W razie śmierci osoby, wobec której stwierdzono nieważność orzeczenia, jej uprawnienie określone w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149) przechodzi na małżonka tylko wtedy, kiedy małżeństwo trwało w chwili śmierci uprawnionego.