1. Jeśli podatnik ewidencjonował przychód jako kwotę należną, łącznie z podatkiem od towarów i usług i otrzymywanymi zwrotami tego podatku, to dla celów podatku dochodowego pomniejsza tak ewidencjonowany przychód o podatek VAT i otrzymane zwroty. 2. Spółka cywilna nie jest podatnikiem podatku dochodowego, skoro są nimi jej udziałowcy i dlatego żądanie wydania przez organ podatkowy decyzji ustalającej

1. Przewidziana w art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ możliwość odroczenia terminu czynności przewidzianych w przepisach podatkowych nie może być zrealizowana po upływie tego terminu. 2. Przewidziane w art. 7, art. 8 i art. 9 Kpa obowiązki organu podatkowego informowania, wyjaśniania i czuwania w interesie strony, jak również

1. Zakup karty aktywacyjnej stanowi koszt związany z zakupem telefonu komórkowego. 2. Podatnicy prowadzący księgi rachunkowe, koszty uzyskania przychodu potrącają w roku podatkowym, którego dotyczą /art. 22 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

Zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 1993 r. w sprawie zaliczenia przedmiotu umów najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych do składników majątku stron tych umów /Dz.U. nr 28 poz. 129 /, jeżeli w czasie trwania umowy leasingu rzecz zaliczana jest do składników majątku leasingodawcy - mamy do czynienia z leasingiem operacyjnym. Organy podatkowe nie mają uprawnień

Utrata prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony będąca sankcją za naruszenie ustawowego obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy pomocy kas rejestrujących /art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, nie stanowi kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt

Opłaty z art. 66 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./, obciążającej wyłącznie wierzyciela od kwot ściągniętych egzekucyjnie, a także wpłaconych w wyniku zastosowania środków egzekucyjnych, nie można utożsamiać z opłatami za czynności egzekucyjne - kosztami egzekucyjnymi w rozumieniu art. 64 tej ustawy. Jeżeli więc wierzyciel

Ustalenie przez organ podatkowy wysokości przychodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nie ujawnionych wymaga przestrzegania zasad procedury administracyjnej, gwarantujących wszechstronne i dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy.

Przewidziany w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ limit na reprezentację w części nie przekraczającej 0,25 procent przychodu nie oznacza, że każdy wydatek określony przez podatnika jako przeznaczony na cele reprezentacji podlega zaliczeniu do kosztów. Musi to być wydatek, który ma wpływ na powstanie lub zwiększenie

1. Przepis art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ należy odnieść do wszelkich rodzajów podatków, przy regulowaniu których, czy to w formie zaliczek czy podatku należnego, dochodzi do nadpłacenia uiszczonych kwot lub ich niezależnego uiszczenia. 2. Zasada państwa prawa, jak i przepis art. 9 Kpa, nakładają na organy administracji obowiązek

1. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodu, a nie niezbędności i rezultatu, jakie przyniosły w postaci konkretnego przychodu. O tym co jest celowe, potrzebne w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący tę działalność, a nie organ podatkowy. 2. Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia

Z załączonego do akt administracyjnych tytułu wykonawczego wynika, że nie zawiera on wymaganej pieczęci urzędowej. Organ I instancji winien z urzędu zbadać dopuszczalność egzekucji administracyjnej - tzn. między innymi, czy tytuł wykonawczy posiada wszystkie elementy wymienione w art. 27 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /t.j. Dz.U. 1991 nr 36 poz.

Decyzja administracyjna wydana w trybie art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, w jego brzmieniu obowiązującym w 1994 r., w żadnym razie nie może być uznana za decyzję mającą charakter konstytutywny /art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./.

Wynikająca z przepisu art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ zasada samoopodatkowania się pozwala podatnikowi na określenie należnego podatku i jego korektę tylko do 30 kwietnia następnego roku. Po tej dacie podatnik nie może określić należnego podatku w innej wysokości niż wynikająca z zeznania na dzień 30 kwietnia następnego

1. Bezsporny fakt znacznego opóźnienia w załatwieniu sprawy nie jest samodzielną podstawą do stwierdzenia wadliwości wydanego w końcu rozstrzygnięcia. Stronie służą bowiem odrębne środki procesowe do zwalczania bezczynności organów administracji. Bezzasadne zwlekanie w załatwieniu sprawy może również uzasadniać odpowiedzialność organu z powodu szkody wyrządzonej stronie, a także może być okolicznością

W odróżnieniu od nagłej choroby, które nie pozwala na wyręczenie się inną osobą, to długotrwała niedyspozycja nie wyklucza dokonania konkretnej czynności procesowej /sporządzenia odwołania/ i nadania tego pisma przez pocztę osobiście lub przez domownika.

Przyłącza do sieci wodociągowej jak i gazowej nie stanowią obiektów kompletnych, przeznaczonych do wykorzystania na własny użytek, a w przypadku przyłącza gazowego nie jest on własnością podatnika, przy czym nie wchodzi tu w rachubę darowizna. Nie było zatem podstaw do kwalifikowania tych urządzeń jako środków trwałych, a nakładów jako wyłączonych z kosztów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 1 i 11 ustawy

Dowody zakupu paliwa stanowią, wraz z dowodami poniesienia innych ewentualnie wydatków na używanie dla celów działalności gospodarczej nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, potwierdzenie jedynie tego, że przez podatnika tego rodzaju wydatki zostały rzeczywiście poniesione, nie stanowią natomiast wyznacznika limitu tych wydatków podlegającego zaliczeniu w ciężar kosztów

W sprawie o zaniechanie poboru zaliczek na poczet podatku organy podatkowe nie mogą badać istnienia zobowiązania podatkowego, zaś podatnik w tym trybie również nie może domagać się ustalenia nieistnienia zobowiązania w całości lub części poprzez rozstrzygnięcie o prawie do odliczenia wydatku mieszkaniowego. W konsekwencji więc, w postępowaniu z wniosku o zaniechanie naliczania i poboru zaliczek uwzględnienie

Czynności skarżącego polegające na wielokrotnym zakupie i sprowadzeniu z zagranicy, a w jednym przypadku w kraju, samochodów oraz części samochodowych, a następnie ich sprzedaży z zyskiem, stanowiły, ze względu na częstotliwość oraz przedmiot transakcji, działalność gospodarczą w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./. Działalność

Żaden przepis ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ nie zawiera zakazu złożenia korekty zeznania podatkowego po upływie terminu przewidzianego do złożenia zeznania /30 kwietnia/.

Z mocy art. 16 ust. 1 pkt 27 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ utworzone przez podmioty gospodarcze rezerwy, inne niż wymienione w punkcie 26 powołanego przepisu, jeżeli obowiązek ich tworzenia w ciężar kosztów nie wynika z odrębnych ustaw, nie stanowią kosztów uzyskania przychodu. Nie są więc kosztem uzyskania przychodów rezerwy

Skarżący podatnik poniósł wydatki na inwestycje w cudzym środku trwałym, tj. na adaptację dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, z przeznaczeniem na cele biurowe, nie wykończonych pomieszczeń w budynku mieszkalnym. Powyższe inwestycje dokonywane były w obiekcie budowlanym, który w 1993 r. nie został przez podatnika przyjęty do użytkowania i wprowadzony do ewidencji środków trwałych, a budynek

Możliwość zmiany decyzji, przewidziana w art. 174 Kpa ma charakter incydentalny, ograniczony jedynie do wymiaru uzupełniającego podatku. Traktowanie jej jako decyzji, która wchłonęła pierwotny wymiar i stała się decyzją ustalającą wymiar podatku, nie znajduje uzasadnienia w powołanym przepisie.