Wznowienie postępowania w sprawie o należności celne nie może być oparte na odmiennej ocenie dowodów istniejących i znanych organom celnym w chwili podejmowania pierwotnej decyzji o ich wymiarze.

Decyzja organu nadzoru w przedmiocie stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji organu I instancji - jest decyzją wydaną w I instancji i na ogólnych zasadach służy od niej odwołanie.

1. Przepis art. 59 par. 2 Kpa stanowi, że o przywróceniu terminu do wniesienia odwołania lub zażalenia postanawia ostatecznie organ właściwy do rozpatrzenia odwołania lub zażalenia. Na postanowienie to nie służy środek odwoławczy, a co za tym idzie nie ma do niego zastosowania przepis art. 127 par. 3 Kpa. Oznacza to spełnienie przesłanki z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie

Podstawą obliczenia wysokości kosztów reprezentacji i reklamy prowadzonej w sposób "niepubliczny" /0,25 procent przychodów/ jest tylko ta część przychodu, która podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych /art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

Kuchenka mikrofalowa oraz frytkownica wykorzystywane były dla potrzeb pracowników i podatnika. Skarżąca powołując się ogólnie na to, iż przedmioty te stanowiły wyposażenie miejsca pracy i służyły celom socjalnym, nie wskazała jednak konkretnego aktu /układu zbiorowego pracy tub innych aktów prawnych/, z którego wynikałby obowiązek wyposażenia miejsca pracy w tego typu urządzenia. W tej sytuacji trafne

Skierowanie decyzji i łączne obciążenie skarżących należnościami celnymi za samochód złożony z zaimportowanych przez nich części nie jest uzasadnione, stanowi bowiem "przypisanie" dwóch importerów do jednego "składaka", sprowadzonego z zagranicy. W takiej sytuacji Sąd uznał, iż zaskarżone decyzje zostały wydane z rażącym naruszeniem prawa /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/.

Uchylenie ostatecznej decyzji administracyjnej przez organ I instancji bez zachowania odpowiedniego trybu stanowi rażące naruszenie prawa /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/. Brak reakcji w tym zakresie organu odwoławczego, a nadto uchylenie w części i przekazanie sprawy do rozpatrzenia przez inny organ I instancji również stanowi rażące naruszenie prawa.

Udzielenie pisemnej informacji, o której mowa w art. 14 par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, nie jest czynnością mieszczącą się w zakresie objętym hipotezą art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

1. Gdy pracownik spółki dla celów służbowych używa samochodu użyczonego na podstawie ustnej umowy zawartej z osoba trzecią, nie należy się zwrot kosztów w części dotyczącej kosztu używania samochodu. 2. Jeżeli składniki majątku Spółki nie były wykorzystywane dla celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, a dodatkowo znajdowały się poza siedzibą Spółki i służyły prezesowi Spółki, tym

1. Gdy przedmiotem nabycia w drodze darowizny jest udział we współwłasności budynku mieszkalnego o powierzchni użytkowej przekraczającej 110 m2, w celu obliczenia ulgi, o której mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. 1997 nr 16 poz. 89 ze zm./, należy ustalić wartość całego budynku, odliczyć ciążące na nim długi i ciężary /art. 7 ust. 1 ustawy/,

W postępowaniu ze skargi na decyzję wydaną w oparciu o przepisy uchwały organu gminy, w indywidualnej sprawie, Sąd nie może badać jej zgodności z przepisami wyższego rzędu., chociaż decyzja została oparta na tej uchwale. Uchwała organu gminy sprzeczna z prawem może być wzruszona tylko bądź w drodze rozstrzygnięcia nadzorczego wydanego w trybie art. 91 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym

Droga publiczna /także gminna/ nie jest gminnym obiektem lub urządzeniem użyteczności publicznej w rozumieniu art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, a zasady i tryb korzystania z nich, zwłaszcza zaś opłaty ponoszone z tego tytułu określają tylko przepisy rangi ustawowej oraz wydane na ich podstawie akty wykonawcze. W świetle obowiązujących

Pojęcie papierów wartościowych zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ nie zostało w ustawie tej zdefiniowane. Oznacza to, że należy je rozumieć zgodnie z art. 921 i nast. Kodeksu cywilnego, a w świetle tych przepisów, papier wartościowy jest dokumentem stwierdzającym istnienie zobowiązania. Sam fakt nieuczestniczenia

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wyłącza z kosztów uzyskania przychodu wynagrodzenie pobierane przez małżonka jednego ze wspólników spółki cywilnej tylko w stosunku do tego wspólnika, którego małżonek pobiera to wynagrodzenie na podstawie umowy o pracę zawartej ze spółką.

Artykuł 10 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego /Dz.U. nr 54 poz. 254/ nie stwarza prawnego obowiązku poniesienia przez pracodawcę wydatków na rzecz pracowników, które zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 35 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm

Przepis par. 11 zarządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30 września 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkalnych oraz tymczasowych kwater przeznaczonych dla policjantów /M.P. nr 76 poz. 707/, jako wykraczający poza upoważnienie ustawowe /art. 97 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji - Dz.U. nr 30 poz. 179 ze

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji ani na podstawie art. 97 ust. 1, ani innego przepisu ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ nie ma uprawnienia do regulowania kwestii związanych z obrotem lokalami w sensie cywilnoprawnym.

Trudne warunki materialne podatnika, w świetle przepisu art. 16 ust. 8 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. 1997 nr 16 poz. 89/, uzasadniają konieczność zmiany warunków lub miejsca zamieszkania. Stanowi to spełnienie przesłanki wymienionej w art. 16 ust. 2 tej ustawy do zastosowania ulgi w tym podatku.

Art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ nie jest prostą opozycją art. 22 tejże ustawy. Tak więc samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodu, nie stwarza domniemania, iż wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w art. 23 i innych ustawach, zostają z mocy samego prawa uznane za koszty

Niewywiązanie się podatnika - w przewidzianym w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ terminie - ze zobowiązania przeznaczenia przychodu uzyskanego ze sprzedaży mieszkania na cele określone w tym przepisie i nieprzeznaczenie przychodu na zakup działki lub innego mieszkania w terminie obligowało go do

Przed wniesieniem skargi na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej, wydanej na podstawie art. 157 par. 3 Kpa strona winna skorzystać ze środka prawnego przewidzianego w art. 127 par. 3 Kpa.

W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ przyjęto zasadę, iż podatek ten jest podatkiem powszechnym zarówno w znaczeniu podmiotowym, jak i przedmiotowym i dlatego uchylono nią przepisy ustaw szczególnych zawierające zwolnienia osób fizycznych od podatków, w tym również od podatków od wynagrodzeń. Przepis art. 99 ust. 2 ustawy z dnia

Reguła 2a Ogólnych Reguł Interpretacji Nomenklatury Scalonej nie może być stosowana łącznie wobec dwóch lub więcej podmiotów dokonujących obrotu towarowego z zagranicą, odrębnie na własny rachunek i we własnym imieniu, towarem stanowiącym jedynie element całości, choćby części, którymi dysponuje każdy z tych podmiotów miały razem charakter komplementarny, pozwalający pod względem technicznym zmontować

1. Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ nie uważa się za koszt uzyskania przychodów między innymi wydatków na objęcie lub nabycie udziałów w spółce. Okoliczność, że w przyszłości możliwe stanie się uwzględnienie wydatków przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży tych udziałów, nie ma tu istotnego znaczenia