Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa nie może zasadnie odmówić przejęcia na podstawie art. 16 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 107 poz. 464 ze zm./ nieruchomości przekazywanych z Państwowego Funduszu Ziemi rolniczym spółdzielniom produkcyjnym w użytkowanie, jeżeli w okresie użytkowania

1. Zgodnie z art. 7 i art. 13 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./, wyłączenie gruntów rolnych z produkcji - w rozumieniu zaniechania ich dotychczasowego wykorzystania - było dopuszczalne po przeznaczeniu ich w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele nierolnicze i po uzyskaniu decyzji określającej warunki wyłączenia. Dopiero

1. Mieszkańcy gminy w oparciu o art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 października 1991 r. o referendum gminnym /Dz.U. nr 110 poz. 473/ w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ mogą wystąpić do rady gminy z inicjatywą przeprowadzenia referendum gminnego, w sprawie podziału gminy przez utworzenie dwóch nowych gmin. 2. Podstawą skargi

Przepisy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95/ i związanej z nią ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. nr 34 poz. 201/ rozszerzające od dnia 27 maja 1990 r. kognicję Naczelnego Sądu Administracyjnego na sprawy samorządu terytorialnego, w szczególności przez powierzenie rozpatrywania skarg na uchwały organów

1. Brak odwołania od decyzji uzupełniającej wymiar podatku nie powoduje niemożności /bądź zbędności/ rozpoznania odwołania od decyzji pierwotnej /art. 174 Kpa/. 2. Działanie w trybie art. 174 Kpa nie stanowi załatwienia odwołania; przepis ten jest tylko szczególną podstawą do uzupełnienia decyzji I instancji na niekorzyść podatnika. 3. Niedopuszczalne jest wydanie przez organ pierwszej instancji w

1. Podmiotowi nie będącemu stroną odwołanie nie służy, a jeżeli je wniesie, jest ono niedopuszczalne. W takiej sytuacji organ odwoławczy obowiązany jest wydać przewidziane w art. 134 Kpa ostateczne postanowienie, w którym stwierdzi niedopuszczalność odwołania. 2. Przewidziana w art. 138 par. 1 pkt 3 w związku z art. 105 par. 1 Kpa bezprzedmiotowość postępowania odwoławczego dotyczy sytuacji, gdy odwołanie

Nie zapłacone zobowiązanie z tytułu opłat dodatkowych za korzystanie z mienia Skarbu Państwa /par. 6 ust. 2 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 10 listopada 1990 r. w sprawie zasad ustalania należności za korzystanie z mienia Skarbu Państwa - M.P. nr 34 poz. 334 ze zm./ przechodzą na następne lata podatkowe. Nie dotyczą więc one już roku, w którym należność powstała, lecz roku, na który na mocy cytowanego

Raport policjanta zawierający prośbę wyłącznie o natychmiastowe zwolnienie ze służby w Policji stanowi podstawę z art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ tylko do niezwłocznego zwolnienia ze służby lub w krótkim terminie niezbędnym do przygotowania i doręczenia decyzji.

Nie zakwalifikowanie na stanowisko kuratora zawodowego w Sądzie Rejonowym nie jest decyzją administracyjną ani postanowieniem, wymienionym w art. 196 par. 3 Kpa.

1. Do wydania przez zarząd gminy opinii, o jakiej mowa w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./, stosuje się przepisy art. 106 Kpa. 2. Opinia zarządu gminy, o jakiej mowa wyżej, jest jednym z elementów materiału dowodowego sprawy o wydanie przez wójta lub burmistrza /prezydenta miasta/ zezwolenia

W stanie prawnym obowiązującym w 1992 r. opodatkowaniu podlegały m. in. świadczenia pieniężne ponoszone przez zakład pracy za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń. Dopiero od dnia 1 stycznia 1993 r. objęte opodatkowaniem zostały również świadczenia częściowo odpłatne.

Niewpłacenie podatku lub niezłożenie oświadczenia w terminie określonym w art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ powoduje, że podatek ten staje się zaległością podatkową /por. art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. Zatem poczynając od 15 dnia od dokonania

Stwierdzenie nieważności postanowienia zatwierdzającego ugodę /art. 119 par. 1 Kpa/, a tym samym statuującego ją w randze decyzji administracyjnej, może nastąpić wyłącznie w formie przewidzianej dla stwierdzenia nieważności decyzji, to jest określonej w art. 158 par. 1 Kpa.

Z użytego przez ustawodawcę w art. 138 par. 1 Kpa sformułowania "w tym zakresie" wynika oczywiste ograniczenie dla organu odwoławczego, zasadzające się na tym, że organ odwoławczy nie może orzekać w zakresie innym niż to uczynił przed nim organ pierwszoinstancyjny.

Organy podatkowe nie mogą przy klasyfikacji kierować się kryteriami pozaustawowymi, ingerującymi w istotę podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej przez spółkę. O tym, czy określony wydatek stanowi koszt uzyskania przychodu czy też nie, nie mogą w żadnym przypadku stanowić przepisy dotyczące rachunkowości, które regulują co najwyżej sposób dokumentowania poniesionych wydatków.

Ustawodawca nie upoważnił w art. 118 ust. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników /Dz.U. 1991 nr 7 poz. 24/ właściwych organów do przekazania nieodpłatnie współwłasności działki o powierzchni niezbędnej do korzystania z budynków. Ustawa ta regulując kwestie własności za rentę nie tworzy jednocześnie możliwości ustanowienia współwłasności osoby fizycznej i Gminy.

Nie można w istocie wieloznacznego terminu "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów" /art. 15 ust. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania - Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ tłumaczyć nie tylko bez kontekstu danej sprawy, lecz również bez uwzględnienia niespotykanych w dotychczasowym życiu gospodarczym

Nie jest rzeczą Sądu administracyjnego przywracanie terminów występujących w prawie administracyjnym proceduralnym czy też materialnym, ale przede wszystkim rozważenie o zasadności takiego wniosku, tym bardziej, jeżeli w tym zakresie nie wypowiadał się właściwy organ.

Udzielenie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych na okres trzech miesięcy zamiast na dwa lata nie może być uznane za rażące naruszenie prawa skutkujące stwierdzeniem nieważności decyzji na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

Jeśli wydatki poniesione na rozbudowę i modernizację budynku banku spowodowały w istocie rzeczy powstanie nowego środka trwałego /budynku/ o innej wartości użytkowej i ewidencyjnej, to - stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ - nie uważa

Uchwały budżetowe wydane na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie stanowią "aktów wykonawczych do ustaw" w rozumieniu ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych /Dz.U. nr 55 poz. 234/.

Nieściągalność wierzytelności powinna zostać uprawdopodobniona przez samego podatnika, który tworzy rezerwę na pokrycie takich należności i uprawdopodobnienie nieściągalności powinno być dokonane najpóźniej na dzień utworzenia tego rodzaju rezerwy.

1. Wierzytelność pieniężna spółki z o.o. wobec osoby trzeciej mogła i może być jej przychodem i dochodem wskutek spełnienia przesłanek zawartych w art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /Dz.U. 1988 nr 4 poz. 37 ze zm./, art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 3 poz. 12 ze zm./ i art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego