W świetle (…) art. 607e § 1 k.p.k. osobę przekazaną można ścigać tylko za przestępstwo, które stanowiło podstawę przekazania. Treść tego przepisu wskazuje, że brak zgody na przekazanie, co do zasady, wyłącza dopuszczalność ścigania, a więc stanowi ujemną przesłankę procesową z art. 17 § 1 pkt 11 k.p.k. Natomiast w postępowaniu odwoławczym ta okoliczność powoduje zaistnienie bezwzględnej przyczyny odwoławczej

Przepis art. 537 § 1 k.p.k. pozwala (...) na uchylenie zaskarżonego orzeczenia bez wydawania orzeczenia następczego, tj. o przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania albo umorzeniu postępowania - art. 537 § 2 k.p.k.

Jeśli Sąd zdecydował się na przyjęcie konstrukcji swojego rozstrzygnięcia rozpoczynającej się od uchylenia zaskarżonego wyroku w zakresie skazania oskarżonego za zarzucane mu czyny, to jeśli jednocześnie zamierzał go za nie skazać, jakkolwiek w zdecydowanej zmienionej konfiguracji, przy zastosowaniu konstrukcji współukaranego czynu uprzedniego, to obowiązkiem tego sądu było dokonanie ponownego pełnego

W wypadku nie dających się usunąć wątpliwości dotyczących czasu popełnienia czynu - a takie właśnie wątpliwości były przecież przyczyną przyjęcia, że czyn mógł być popełniony w każdym czasie mieszczącym się w ustalonym okresie - zastosowanie reguły in dubio pro reo (art. 5 § 2 k.p.k.) prowadzi do stwierdzenia, że termin przedawnienia biegnie od chwili stanowiącej początek tego okresu. W sferze wątpliwości

Nie jest dopuszczalne uwolnienie lekarza od odpowiedzialności za zmianę zakresu zabiegu operacyjnego bez zgody pacjenta, na podstawie art. 26 § 1 lub § 5 k.k., w sytuacji niespełnienia warunków określonych w art. 35 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2005 r., Nr 226, poz. 1943 ze zm.), gdyż oznaczałoby to zignorowanie, mających charakter gwarancyjny

1. Działanie sprawcy przestępstwa rozboju skierowane jest nie tylko przeciwko mieniu pokrzywdzonego lecz także przeciwko jego osobie. W świetle dokonanych przez sąd meriti ustaleń faktycznych przedmiotem kradzieży stały się pieniądze o wartości „co najmniej kilku groszy”, zaś sprawcy rozboju, co podkreśla sam pokrzywdzony, po tym jak jeden z nich uderzył go w twarz, oddali G. M. odebrany mu telefon

1. Badając, czy oskarżony dobrowolnie odstąpił od dokonania zabójstwa, sąd odwoławczy trafnie przyjął, że kwestię tę można rozstrzygnąć jedynie po ustaleniu, czy w grę wchodzi usiłowanie zakończone, czy też usiłowanie niezakoczone, jako że odstąpienie, w tym dobrowolne, jest możliwe tylko w tym drugim wypadku. 2. Przy ocenie usiłowania należy uwzględniać ocenę sytuacji faktycznej przez sprawcę w chwili

Już samo bowiem łączenie pojęcia „demokracja” z pojęciem „Polski Ludowej”, zwłaszcza w okresie późnych lat czterdziestych, było tak jawnym nadużyciem, że w sposób oczywisty mogło budzić dezaprobatę. Tym samym niezależnie od oczywistego braku akceptacji dla wulgarnej formy wyrażania swoich ocen, ustalone przez Sąd pierwszej instancji zachowanie E. P. w czasie przemówienia o charakterze demagogicznej

Przewidziany w art. 15 cytowanej ustawy zakaz, odnoszący się również do nieletnich, oraz przewidziana w art. 43 ust. 1 ustawy odpowiedzialność karna za jego naruszenie, mają zakres ograniczony i dotyczą działalności podjętej w ramach takich placówek, które zajmują się sprzedażą lub podawaniem napojów alkoholowych, a więc jednostek handlowych lub gastronomicznych.

Stosowanie art. 435 k.p.k. jest nie tylko prawem, ale i obowiązkiem sądu, ale tylko, jeżeli zachodzą przesłanki określone w tym przepisie. Do przesłanek należy jednak nie samo ujawnienie się określonego uchybienia skutkującego wobec innych oskarżonych, ale i możliwość wywołania uchylenia lub zmiany wyłącznie na korzyść współoskarżonych, którzy orzeczenia nie skarżyli. W dacie określonej w stawianym

Obowiązująca ustawa karna jak i ustawa z 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515) nie definiują określenia „pojazd mechaniczny”, jakkolwiek ta druga w art. 2 jednoznacznie odróżnia pojęcie: „pojazdu silnikowego”, od „roweru”, stanowiąc iż tym pierwszym jest „pojazd wyposażony w silnik, z wyjątkiem motoroweru i pojazdu szynowego”, zaś tym drugim „pojazd jednośladowy

Usiłowanie nie ukończone występuje wówczas, gdy sprawca nie ukończył ostatniej czynności zmierzającej do dokonania czynu zabronionego, natomiast usiłowanie zakończone zachodzi w sytuacji, gdy mimo ukończenia przez sprawcę ostatniej czynności nie doszło do powstania zamierzonego skutku. Istota wymuszenia rozbójniczego polega na tym, że sprawca, stosując jeden ze środków oddziaływania określonych w art

W chwili przesłuchania M. R. w postępowaniu przygotowawczym status procesowy A. K. nie był jeszcze określony, zatem organ procesowy nie miał obowiązku uprzedzać świadka o treści art. 182 k.p.k., zwłaszcza w sytuacji, gdy z relacji samego świadka nie wynikało w sposób jednoznaczny, że pozostaje z A. K. w stosunku konkubinatu. Jedynie sytuacja określona w art. 186 § 1 k.p.k. eliminuje z procesu dowód

Odmienna ocena w postępowaniu odwoławczym dowodów przeprowadzonych przed sądem pierwszej instancji, będzie dopuszczalna i uzasadniona tylko wtedy, gdy zebrane dowody mają jednoznaczną wymowę, a ich ocena dokonana przez sąd pierwszej instancji jest oczywiście błędna. Same wątpliwości co do prawidłowości przeprowadzonych dowodów nie upoważniają jeszcze sądu pierwszej instancji do zajęcia odmiennego stanowiska

Uchylenie wyroku „w części dotyczącej orzeczenia o środku karnym” z uwagi na brak orzeczenia tego środka, którego zastosowanie jest obowiązkiem sądu, oznacza uchylenie orzeczenia w zakresie całego zawartego w nim rozstrzygnięcia odnoszącego się do środka karnego, a więc także odnośnie środka już orzeczonego, gdyż właśnie to rozstrzygnięcie jest dotknięte w całości rażącym uchybieniem prawa, a nie można

1. Popełnienie przez sędziego przewinienia dyscyplinarnego, którego opis odpowiada ustawowym znamionom czynu zabronionego stypizowanego jako przestępstwo umyślne (przykładowo: prowadzenia w ruchu lądowym pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości), stanowi wyraz tak rażącego lekceważenia porządku prawnego, że z reguły powoduje utratę kwalifikacji do sprawowania urzędu sędziego, niezależnie od oceny

Sąd był nienależycie obsadzony w rozumieniu art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k., jeżeli w jego składzie orzekał sędzia sądu rejonowego, na którego delegowanie do pełnienia obowiązków sędziego na obszarze właściwości tego samego sądu okręgowego, prezes sądu okręgowego nie uzyskał zgody kolegium sądu dotyczącej imiennie tego sędziego.

Jako wyjątek od zasady decyzja w tym przedmiocie (a więc zaniechania sprowadzenia oskarżonego na rozprawę), aczkolwiek nie zaskarżalna, winna zostać uzasadniona zgodnie z wymogami ustawowymi, pozwalając na prześledzenie toku rozumowania podejmującego ją sądu i nie może tym samym ograniczać się do zacytowania sformułowań ustawowych. Odmowa sprowadzenia oskarżonego na rozprawę i uznanie za wystarczającą

Ustawa procesowa nie zawiera wyraźnej regulacji w tej kwestii, przy czym konstrukcja czynów współukaranych zbieżna jest z wystąpieniem ujemnej przesłanki procesowej, jako „innej okoliczności wyłączającej ściganie”, wskazanej w art. 17 § 1 pkt 11 k.p.k., co przemawia za wydaniem w tej sytuacji orzeczenia umarzającego, zgodnie z art. 414 § 1 k.p.k.

Na skutek apelacji prokuratora Sąd Okręgowy w G. zmienił zaskarżony wyrok przyjmując, iż M. P. nie tylko nadużyła udzielonych jej uprawnień, ale także nie dopełniła ciążących na niej obowiązków w zakresie prawidłowego zabezpieczenia roszczeń finansowych spółki, przy czym w swoich motywach nie wskazał na czym owo niedopełnienie obowiązków polegało i których przestępczych zachowań skazanej dotyczyło.

Artykuł 64 § 1 k.k. wymaga uprzedniego skazania na karę pozbawienia wolności i odbycia przez sprawcę co najmniej 6 miesięcy tej kary. O „odbywaniu” kary pozbawienia wolności orzeczonej za przestępstwo uprzednie może być natomiast mowa dopiero po uprawomocnieniu się wyroku skazującego.

1. Sam fakt zatrudnienia strony procesu w Sądzie odwoławczym, bez żadnych dodatkowych danych dotyczących chociażby czasu zatrudnienia, miejsca wykonywania czynności służbowych i ich charakteru, nie pozwala a priori na stwierdzenie, że zachodzi uzasadniona wątpliwość co do zachowania przez sędziów, orzekających w tym sądzie, bezstronności. 2. Podmiotem przestępstwa z art. 212 § 2 k.k. może być każda

Odmienna ocena przeprowadzonych przez sąd pierwszej instancji dowodów w postępowaniu odwoławczym, jeżeli przewód sądowy nie został w tym postępowaniu uzupełniony, uzasadniona będzie i dopuszczalna tylko wtedy, gdy zebrane dowody mają jednoznaczna wymowę, a ocena ich przez sąd pierwszej instancji jest oczywiście błędna. Same wątpliwości co do prawidłowości przeprowadzonych dowodów nie upoważniają jeszcze

Uzgodniony wniosek stron nie może żadną miara ograniczać sądu w realizowaniu jego konstytucyjnych kompetencji wydawania wyroków zgodnych tak z obowiązującym prawem jak i respektujących jego własne przekonanie oraz ocenę stwierdzonych w sprawie okoliczności faktycznych czy prawnych. To właśnie uzasadnia prawo Sądu do uzależnienia uwzględnienia wniosku od dokonania w nim określonych i przez niego stronom