Obowiązek podporządkowania się ocenie prawnej wyrażonej w wyroku sądu administracyjnego, ciążący na organie orzekającym /art. 209 Kpa/, może być wyłączony tylko w wypadku istotnej zmiany stanu prawnego lub faktycznego, a także po wzruszeniu wyroku w drodze rewizji nadzwyczajnej.

Uregulowanie zawarte w art. 208 Kpa wyłącza możliwość orzekania o zwrocie kosztów na rzecz innych stron procesu sądowego niż strona skarżąca i od innego podmiotu niż organ administracji, który wydał zaskarżoną decyzję ostateczną.

Ustalenia agencji detektywistycznej nie mogą zastępować działań organów administracji państwowej w zakresie obowiązku przeprowadzenia postępowania dowodowego zgodnie z wymaganiami określonymi w art. 12 i art. 77 Kpa.

Stosownie do art. 61 par. 1 Kpa żądanie wszczęcia postępowania administracyjnego określa przedmiot tego postępowania, a w razie wątpliwości sprecyzowanie żądania należy do strony, nie zaś do sfery ocennej organu administracji.

1. Ustalając, że zobowiązanemu do opróżnienia lokalu należy dostarczyć lokal zamienny lub pomieszczenie zastępcze, organ egzekucyjny powinien z urzędu zawiesić postępowanie egzekucyjne na zasadzie art. 54 par. 1 pkt 5 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. nr 24 poz. 151 ze zm./ w związku z art. 64 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe

1. W sprawie dotyczącej zamiany lokali mieszkalnych między ich najemcami dysponent /wynajmujący/, o którym mowa w art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165/, jest stroną postępowania przed organami administracji i przysługuje mu prawo wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego. 2. Prawo dokonywania - za zgodą właściciela domu - zamiany

Wyłączenie pracownika lub odmowa jego wyłączenia od udziału w postępowaniu administracyjnym na podstawie art. 24 par. 3 Kpa powinny nastąpić w formie postanowienia.

W trybie art. 154 Kpa nie można orzekać o uchyleniu lub zmianie takiej decyzji, która stwierdza nieważność innej decyzji.

Gdy sposób rozwiązania stosunku pracy stanowi przedmiot sporu pomiędzy stronami postępowania, wówczas organ przed którym toczy się sprawa o ustalenie wysokości czynszu najmu powinien - w myśl art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa - zawiesić postępowanie administracyjne zakreślając stronie, która wywodzi dla siebie korzystne skutki z rozstrzygnięcia tego zagadnienia, termin do wystąpienia z powództwem do sądu powszechnego

Nierozpoznanie wniosku o wznowienie postępowania w terminie określonym w art. 35 Kpa jest równoznaczne z niewydaniem decyzji w rozumieniu art. 216 par. 1 Kpa.

1. Osoba umieszczona na rocznej, ostatecznej liście przydziału mieszkań oczekuje na powstanie faktycznej możliwości wydania decyzji o przydziale stosownego lokalu lub pomieszczenia zastępczego i nie może w trybie skargi na "milczenie władzy" wnoszonej do sądu administracyjnego skutecznie żądać zobowiązania organu lokalowego do podjęcia takiej decyzji przed upływem roku, na który opiewa owa lista. Natomiast

Nie można kwestionować samej zasady tajemnicy lekarskiej, ale nie można się na nią powoływać w celu uniemożliwienia podjęcia właściwej decyzji administracyjnej i kontroli sądowej.

Organ administracji państwowej nie może wymagać od podmiotu prawnego stosowania norm prawnych, z którymi podmiot ten nie miał możliwości zapoznania się przy zachowaniu należytej staranności.

Gdy organ administracji I instancji nałoży w decyzji o wstrzymaniu robót budowlanych na inwestora obowiązki oraz ustali wymagania przewidziane w art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, postępowanie administracyjne w zakresie objętym tą decyzją nie staje się bezprzedmiotowe jedynie z powodu zakończenia przez inwestora samowolnie prowadzonych

Wydanie na podstawie art. 75 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/ decyzji zezwalającej na założenie i przeprowadzenie na nieruchomości linii energetycznej oraz innych urządzeń i przewodów wymienionych w tym przepisie, bez uprzedniego ustalenia miejsca przebiegu tej linii w decyzji o ustaleni lokalizacji inwestycji powoduje

Czynność przekazania nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi do sprzedaży nie jest decyzją administracyjną.

Ani sąd administracyjny, ani organ administracji nie są związane oceną prawną /art. 209 Kpa/, jeżeli zaszła zmiana okoliczności faktycznych, przy których sąd poprzednio wyraził tę ocenę prawną.

Uchwała okręgowej rady adwokackiej w przedmiocie wyrażenia zgody na przeniesienie przez adwokata siedziby do okręgu innej izby ma charakter decyzji administracyjnej w rozumieniu art. 1 par. 1 pkt 1 w zw. z par. 2 pkt 2 Kpa.

Błędy popełnione przy wymiarze podatku bądź też przy rozstrzyganiu zagadnień wstępnych, istotnych dla przyszłego wymiaru /ustalenie kwoty wynagrodzeń wolnych od podatku od ponadnormatywnych wypłat wynagrodzeń/ mogą być korygowane w przewidzianym dla tamtych rozstrzygnięć postępowaniu administracyjnym.

Dopóki właściwy sąd nie orzeknie rozwiązania związku małżeńskiego przez rozwód, warunek wspólnego gospodarstwa domowego wymieniony w art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./, należy interpretować w kontekście art. 23 i art. 27 Krio niezależnie od tego, czy w czasie orzekania o przydziale lokalu małżonkowie zamieszkiwali razem, czy oddzielnie

Jeśli rozstrzygnięcie sprawy polega na dokonaniu przez organ administracji w ramach uznania wyboru jednego spośród kilku kandydatów na nabywców tych samych gruntów, to kontrola legalności takiej decyzji przez Naczelny Sąd Administracyjny polega na zbadaniu, czy uznanie to nie ma charakteru dowolności i czy dokonany wybór nie narusza interesu społecznego - ogólnogospodarczego - art. 7 Kpa.

Dopiero wyczerpanie wszystkich ujawnionych w toku postępowania możliwości dowodowych, dotyczących istotnych okoliczności faktycznych, umożliwia spełnienie wymogu rozpatrzenia całego materiału dowodowego oraz dokonania wszechstronnej oceny tego materiału zgodnie z wymogami art. 80 Kpa, w tym oceny, czy występujące w tym materiale rozbieżności podważają wiarygodność dowodów wskazanych przez stronę.

Użyte w art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./ sformułowanie dotyczące budynków i budowli służących wypoczynkowi oznacza wypoczynek zbiorowy nieograniczonej liczby osób i kwalifikuje te obiekty do kategorii obiektów użyteczności publicznej, a nie odnosi się do indywidualnych domów letniskowych.