Okresy prowadzenia gospodarstwa rolnego, pracy na gospodarstwie rolnym i opłacania składki na rolnicze ubezpieczenie społeczne podlegają obliczeniu w oparciu o § 31 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz.U. Nr 10, poz. 49 ze zm.) w związku z art. 52 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu

Zaprzestanie działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 13 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr 137, poz. 887 ze zm.), może być również okresowe, spowodowane przerwą w jej wykonywaniu. Faktyczne niewykonywanie działalności w okresie oczekiwania na kolejne zamówienia lub w czasie ich poszukiwania nie jest przerwą w prowadzeniu tej działalności

1. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego przez pracownika u tego pracodawcy, z którym łączył go stosunek pracy w okresie powstania niezdolności do pracy. 2. Nie można uznać, że przepisy o wynagradzaniu zawierają zasady zmniejszania nagrody za okres choroby pracownika w rozumieniu art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych

Egzekucja tylko z części majątku lub przeprowadzona z wykorzystaniem tylko jednego ze sposobów egzekucji nie uzasadnia przyjęcia bezskuteczności egzekucji jako przesłanki odpowiedzialności członka zarządu spółki handlowej za dług tej spółki jako płatnika składek na ubezpieczenie społeczne.

Do ustalenia, czy zaistniały okoliczności uzasadniające zmniejszenie lub zawieszenie świadczenia przedemerytalnego, bierze się pod uwagę jedynie łączną kwotę tego świadczenia wypłaconą w roku rozliczeniowym (art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych, jednolity tekst: Dz.U. Nr 120, poz. 1252).

Orzeczenia lekarskie wydawane w sprawach chorób zawodowych mają charakter opinii, o jakiej mowa w art. 84 par. 1 Kpa. Z samej istoty tego dowodu wynika więc, że orzeczenie powinno zawierać uzasadnienie zajętego stanowiska z jednoczesnym odniesieniem się do przedstawionej przez skarżącego wcześniejszej dokumentacji lekarskiej, zwłaszcza gdy prezentowane są w nich odmienne oceny.

Renta inwalidzka z tytułu choroby zawodowej pobierana na podstawie ustaw o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin oraz o świadczeniach z tytułu wypadku przy pracy i chorób zawodowych nie jest rentą odszkodowawczą przewidzianą w art. 444 par. 2 Kc, którą ustala się w orzeczeniu sądu powszechnego lub w umowie. Dochód uzyskany z tytułu renty inwalidzkiej otrzymanej w związku z chorobą zawodową

Dochód faktyczny, osiągany przez emeryta, pozostającego w zatrudnieniu w ramach stosunku pracy, oznacza wynagrodzenie pomniejszone o koszty jego uzyskania w rozumieniu przepisu art. 24 ust. 10 ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (jednolity tekst: Dz. U. z 1993 r., Nr 90, poz. 416 ze zm.).

Dla ustalenia faktycznego dochodu osiągniętego przez emeryta z tytułu wykonywania zatrudnienia w ramach stosunku pracy, należy brać pod uwagę kwotę otrzymanego wynagrodzenia po odliczaniu kosztów jego uzyskania na zasadach przewidzianych w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wypłata części uzupełniającej renty inwalidzkiej rolniczej podlega zawieszeniu w całości, jeżeli małżonek rolnika wspólnie z nim prowadzący działalność rolniczą, ma ustalone prawo do emerytury lub renty inwalidzkiej na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (art. 28 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r o ubezpieczeniu społecznym rolników, Dz. U. z 1993 r., Nr

Nie ma podstaw prawnych do podzielenia poglądu organu odwoławczego, przedstawionego w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji o braku możliwości rozpoznania choroby zawodowej, jeśli upłynęło już pięć lat od zakończenia pracy zawodowej. Tego rodzaju przesłanka ujemna do rozpoznania choroby zawodowej nie wynika bowiem z przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych

Przepis par. 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./ nie wyłącza ogólnych reguł obowiązujących w postępowaniu administracyjnym. Te nakładają na organy administracji obowiązek podejmowania wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego /art. 7 Kpa/, jak też zebrania i rozpatrzenia w sposób

Sąd Najwyższy rozstrzyga przedstawione mu na podstawie art. 391 KPC zagadnienie prawne wówczas, gdy stan faktyczny w zakresie objętym zagadnieniem został ustalony.

Zasadą przyjętą w art. 53 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r., Nr 10, poz. 36) jest odtwarzanie wysokości świadczenia z uwzględnieniem składników uposażenia żołnierza, które przysługiwały mu z mocy przepisów, w dniu zwolnienia ze służby.

1. Gmina uchwalając przepisy gminne może odnieść je do wszystkich placówek handlu detalicznego, zakładów gastronomicznych i zakładów usługowych na terenie gminy, ale także do niektórych z nich /np. oddzielnie do placówek handlu detalicznego i zakładów gastronomicznych oraz zakładów usługowych/. 2. Skoro uchwala w istocie ceduje część uprawnień rady gminy na burmistrza, skoro w sposób generalny określa