Organ celny jako płatnik - w rozumieniu art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ - nie jest organem podatkowym w znaczeniu określonym w art. 1 Kpa, a czynności przez niego dokonane w celu obliczenia i pobrania należności podatkowej mają charakter jedynie czynności techniczno-rachunkowych, które nie wszczynają postępowania podatkowego

1. Zakres obowiązków organu administracji państwowej wynikający z treści art. 9 Kpa nie obejmuje wszelkiego rodzaju doradztwa prawnego, ani tym bardziej występowania w roli zastępcy procesowego uczestników postępowania. Organ podatkowy nie ma obowiązku faktycznego czy prawnego prowadzić podatnika "za rękę" w toku prowadzenia przez niego działalności gospodarczej, podlegającej obowiązkowi podatkowemu

Wprawdzie art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ stwierdza, że zabezpieczenie następuje w trybie przepisów ustawy o postępowaniu, egzekucyjnym w administracji, jednakże ustawowe odesłanie następuje z uwzględnieniem odrębnych uregulowań zawartych w ustawie o zobowiązaniach podatkowych, co w szczególności odnosi się do decyzyjnej

Odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych będzie kosztem uzyskania przychodu, jeżeli odpis ten zostanie dokonany zgodnie z przepisami ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych Dz.U. nr 43 poz. 163 ze zm./.

Z kontekstu, w którym ustawodawca użył w art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wyrazu "norma", wynika, w sposób nie budzący wątpliwości, że określenie to rozumieć należy w jego potocznym sensie jako "ustaloną, ogólnie przyjętą zasadę", a nie jako "regułę postępowania uznaną przez prawo za obowiązującą". Sankcji podatkowej

Okoliczność, że firma nie prowadziła w 1995 r. przedsiębiorstwa pod wskazanym adresem i nie figurowała wówczas w ewidencji Urzędu Skarbowego, nie przesądza, że w 1992 r. działalności gospodarczej nie prowadziła i że faktury na zakup przez skarżącego towarów w tej firmie nie stanowią dowodu transakcji nimi poświadczonych. Dla oceny takiej niezbędnym było dokonanie ustaleń faktycznych wskazujących, iż

Okoliczność, że skarżąca nie dokonywała odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego, nie stanowi podstawy do uznania, iż koszty uboczne związane z jego zakupem, a zwiększające wartość środka trwałego podlegającego amortyzacji, mogłyby być uznane za koszt uzyskania przychodu.

Sąd stoi na stanowisku, że na okres przedawnienia nie ma wpływu, czy decyzja ma charakter decyzji "ustalającej" czy decyzji "określającej".

Kupno i sprzedaż przez bank akcji dopuszczonych do obrotu publicznego jest działalnością gospodarczą, a dochód uzyskany z tej działalności nie jest zwolniony od podatku dochodowego od osób prawnych.

Jeżeli organ podatkowy zwraca się do Głównego Urzędu Statystycznego o wydanie opinii co do klasyfikacji SWW, to jest wydaną opinią związany.

W przypadku poniesienia straty przez spółki z udziałem zagranicznym, których to dochód /z mocy prawa/ podlega zwolnieniu od podatku dochodowego, możliwość rozliczenia tej straty, oceniać trzeba stosownie do przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./. Zarówno przepisy ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób

Za koszty uzyskania przychodu ustawodawca uznał tylko te koszty, które mają bezpośredni związek z działalnością gospodarczą i wpływają na wielkość przychodu. Wydatki poniesione na likwidację Spółki służyły zakończeniu jej bytu prawnego, a nie poniesiono ich w celu uzyskania przychodu.

W sytuacji gdy uprawnienie podatnika wynika wprost z ustawy, brak jest podstaw prawnych do ustalania takiego uprawnienia w drodze decyzji administracyjnej. Organy podatkowe nie były zatem władne do rozstrzygania w drodze decyzji o prawie do ulgi mieszkaniowej, albowiem prawo do tej ulgi podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych nabywają z mocy samego prawa /ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku

1. Prawidłowe zakwalifikowanie usługi i nadanie symbolu, a przez to zastosowanie właściwej stawki podatku od towarów i usług należy do świadczącego usługę. W przypadku więc, gdy podatnik ma wątpliwości, czy prawidłowo zakwalifikuje dokonywane przez siebie usługi, powinien wystąpić do Wojewódzkiego Urzędu Statystycznego z wnioskiem o zakwalifikowanie usługi do odpowiedniej podbranży SWW, KOB lub KWiU