Każde postanowienie o kosztach opinii biegłego, wydane na zasadach określonych w art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207 ze zm./, musi być poprzedzone ustaleniem podstawy opodatkowania, które - jako dotyczące rozstrzygnięcia istoty sprawy - może być dokonane wyłącznie w decyzji.

Przychód uzyskany z wynajęcia środka trwałego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą jest przychodem z tej działalności, a nie przychodem z innego źródła, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.

1. Oplata skarbowa jest rodzajem podatku i odnosi się do niej przepis art. 175 par. 1 Kpa. O charakterze świadczenia pieniężnego na rzecz Skarbu Państwa nie decyduje jego nazwa, lecz okoliczność, czy z ustawy wynika przymus świadczenia w określonych warunkach. 2. Niezachowanie terminu do wystąpienia o uznanie nieistnienia obowiązku podatkowego z art. 175 Kpa, skutkuje tym, że organy podatkowe nie mogą

Reguła zawarta w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ ma zastosowanie, gdy podatnik tak postanowi i powiadomi o swoim postanowieniu organ podatkowy. Jeśli tego nie uczyni rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./

W żadnym razie nie jest usprawiedliwiona wykładnia, która na podstawie analogiae legis do przepisu późniejszego pozwala na wykładnię przepisu dotychczasowego, skoro analogia w prawie podatkowym nie jest dopuszczalna.

Oświadczenie, o którym mowa w par. 2 ust. 4 wraz z poświadczeniem wymienionym w par. 2 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie szczegółowego zakresu, trybu oraz sposobu ustalania podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży niektórych towarów oraz świadczenia niektórych usług /Dz.U. nr 39 poz. 179/ stanowi dowód w rozumieniu art. 75 par. 1 Kpa uprawniający do zastosowania

Wykładnia gramatyczna użytego przez wykonawcę w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ zwrotu "wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu" oznacza, iż podatnik ma możliwość odliczenia do celów podatkowych wszelkich kosztów, pod tym jednak warunkiem, że uzasadnia ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością

Pomimo tego, iż wznoszony budynek mieszkalny stanowi współwłasność, to każdy ze współwłaścicieli ponosi we własnym imieniu określone wydatki, dlatego też winien mieć prawo do samodzielnego korzystania z ulgi, niezależnie od proporcji jego udziału we współwłasności.

Rada Pracownicza Przedsiębiorstwa podjęła uchwałę o zakwalifikowaniu kosztów działalności międzyzakładowej przychodni zdrowia jako darowizny na cele ochrony zdrowia, podlegającej odliczeniu od dochodu przy ustaleniu podstawy opodatkowania, zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./. Nie uznając tego odliczenia

Sprzedaż spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego jest źródłem przychodu, jeśli prawo to zostało zbyte przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Wszystkie wydatki, związane z zawarciem umowy leasingu operacyjnego, w tym także tzw. kaucja zwrotna powinny być uznane za koszty uzyskania przychodu. Nie ma podstaw do rozdzielania poszczególnych wydatków wynikających z zawarcia tej umowy, i przyjmowania, że część z nich stanowi koszty uzyskania przychodu, zaś część /kaucja zwrotna/ nie jest kosztami uzyskania przychodu.

W stanie prawnym obowiązującym w 1992 r. opodatkowaniu podlegały m. in. świadczenia pieniężne ponoszone przez zakład pracy za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń. Dopiero od dnia 1 stycznia 1993 r. objęte opodatkowaniem zostały również świadczenia częściowo odpłatne.

Niewpłacenie podatku lub niezłożenie oświadczenia w terminie określonym w art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ powoduje, że podatek ten staje się zaległością podatkową /por. art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. Zatem poczynając od 15 dnia od dokonania

Nie można w istocie wieloznacznego terminu "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów" /art. 15 ust. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania - Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ tłumaczyć nie tylko bez kontekstu danej sprawy, lecz również bez uwzględnienia niespotykanych w dotychczasowym życiu gospodarczym

Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416/ nie przewidują możliwości odliczenia w ciągu roku wydatków poniesionych na cele mieszkaniowe podatnika w roku poprzednim. Uwzględnienie tych wydatków może bowiem nastąpić dopiero w rocznym zeznaniu podatkowym.

Pojęcie "zakupu" użyte w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "a" i pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ nie może być zawężane do przypadków nabycia w drodze umowy kupna-sprzedaży prawa własności gruntu lub prawa użytkowania wieczystego w tzw. obrocie wtórnym.

1. Przepisy podatkowe winna cechować jasność rozwiązań umożliwiająca podatnikom ich zrozumienie. 2. Przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "g" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ w pierwotnym brzmieniu nie uzależniał zastosowanie ulgi od tego czy podatnik dokonujący remontu i modernizacji posiada tytuł prawny do lokalu.

W 1992 r. na podstawie przepisu art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ nie można było zaliczyć do przychodów bezrobotnego prowadzącego działalność gospodarczą wartości umorzonej pożyczki zaciągniętej w rejonowym urzędzie pracy i tym samym dochód ze źródła przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej nie podlegał opodatkowaniu

Przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "g" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, w pierwotnym brzmieniu nie uzależniał zastosowania ulgi od tego czy podatnik dokonujący remontu i modernizacji posiada tytuł prawny do lokalu. Zatem zmianę wprowadzoną ustawą z dnia 6 marca 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania oraz

Budownictwo komunalne, o jakim mowa w art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie jest prowadzone w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./, lecz ma charakter wykonywania zadań związanych z zaspokojeniem potrzeb mieszkaniowych gminy przez

O ile w jednym akcie notarialnym zawarto umowę darowizny przenoszącej własność nieruchomości i w tym samym akcie zamieszczono oświadczenie obdarowanego o ustanowieniu służebności, to należy uznać, że jest to wynikiem wykonania polecenia w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207 ze zm./.

Przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416/ dotyczy wydatków poniesionych przez podatników na cele mieszkaniowe od daty wejścia w życie ustawy, tj. w 1992 r. i latach następnych.

1. Termin płatności podatku dochodowego od dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości, ustanowiony w art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, wywołuje ten skutek, że o ile w tym terminie strona nie złoży oświadczenia przewidzianego w tym przepisie, to organ podatkowy wyda decyzję o wymiarze podatku. 2. Nie pozbawia to strony

Dla pozbawienia ksiąg podatkowych mocy dowodowej na podstawie art. 169 par. 1 Kpa nie wystarcza ustalenie, że w pewnym okresie nie dokonano w księdze odpowiadającego rzeczywistości zapisu, o ile tylko sam podatnik zapis ten następnie doprowadził do stanu zgodnego z rzeczywistością. W takiej sytuacji nie tyle o nierzetelności księgi, co o jej wadliwości formalnej można mówić. Organ podatkowy ustala