W przypadku złożenia przez spółkę korekty deklaracji podatkowej, która ma wpływ na wysokość zobowiązań podatkowych, organy podatkowe oraz sądy są zobowiązane do dokładnego rozpatrzenia skutków tej korekty w kontekście odpowiedzialności członków zarządu spółki za zaległości podatkowe spółki.

1. Jednostki samorządu terytorialnego nie mogą korzystać z systemu VAT w sposób wybiórczy i powinny prowadzić kompleksowe rozliczenia podatku VAT, uwzględniające wszystkie swoje jednostki organizacyjne. 2. Po orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 2015 roku, konieczne jest scentralizowanie w samorządach rozliczeń podatku od towarów i usług. 3. Korekta rozliczeń podatkowych przez gminy

Wadliwe jest założenie, że w istocie wtórny skutek w postaci powstawania odsetek od zaległości w podatku VAT będących przecież następstwem zastosowania określonych rozwiązań materialnoprawnych, w sytuacji gdy w wątpliwość poddawana jest ich zgodność z przepisami dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, może być zwalczany w ramach

Czynienie ustaleń w zakresie wykazania dobrej wiary lub należytej staranności strony, w sytuacji gdy sporne faktury okazały się fikcyjne od strony podmiotowej i przedmiotowej, jest bezcelowe.

1. W świetle art. 86 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 1 u.p.t.u. gmina ma prawo do odliczenia podatku naliczonego, udokumentowanego fakturami związanymi z realizacją inwestycji infrastrukturalnej, która następnie została przekazana do jej zakładu budżetowego i była wykorzystywana do świadczenia usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. 2. Obowiązek samoobliczenia podatku poprzez złożenie odpowiedniej

1. W świetle art. 86 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 1 u.p.t.u. gmina ma prawo do odliczenia podatku naliczonego, udokumentowanego fakturami związanymi z realizacją inwestycji infrastrukturalnej, która następnie została przekazana do jej zakładu budżetowego i wykorzystywana do świadczenia usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. 2. Obowiązek samoobliczenia podatku poprzez złożenie odpowiedniej

Wykładnia art. 103 ust. 4 ustawy o VAT dokonywana w zgodzie z przywołanymi już przepisami dyrektywy 2006/112/VAT, w tym przede wszystkim z art. 2 ust. 1 lit. b (ii), prowadzi do wniosku, nie dotyczy on przypadków, w których podatnik podatku od towarów i usług nabywa nowy środek transportu, którego nie rejestruje na terytorium kraju lub który będąc przez niego używany w kraju nie podlega rejestracji

W zakresie rozliczeń podatku VAT podatnik nabywając prawo do odliczenia decyduje o tym, czy w ogóle chce skorzystać z niego, czy nie. Może przy tym realizować je od razu, w ramach składania pierwotnej deklaracji, albo w wyniku późniejszej korekty deklaracji. Natomiast wykazanie samego zobowiązania, jeśli ono powstaje, jest jego obowiązkiem, który nie poddaje się woli podatnika. Ta zasadnicza cecha

W zakresie rozliczeń podatku VAT podatnik nabywając prawo do odliczenia decyduje o tym, czy w ogóle chce skorzystać z niego, czy nie. Może przy tym realizować je od razu, w ramach składania pierwotnej deklaracji, albo w wyniku późniejszej korekty deklaracji. Natomiast wykazanie samego zobowiązania, jeśli ono powstaje, jest jego obowiązkiem, który nie poddaje się woli podatnika. Ta zasadnicza cecha

W zakresie rozliczeń podatku VAT podatnik nabywając prawo do odliczenia decyduje o tym, czy w ogóle chce skorzystać z niego, czy nie. Może przy tym realizować je od razu, w ramach składania pierwotnej deklaracji, albo w wyniku późniejszej korekty deklaracji. Natomiast wykazanie samego zobowiązania, jeśli ono powstaje, jest jego obowiązkiem, który nie poddaje się woli podatnika. Ta zasadnicza cecha

W zakresie rozliczeń podatku VAT podatnik nabywając prawo do odliczenia decyduje o tym, czy w ogóle chce skorzystać z niego, czy nie. Może przy tym realizować je od razu, w ramach składania pierwotnej deklaracji, albo w wyniku późniejszej korekty deklaracji. Natomiast wykazanie samego zobowiązania, jeśli ono powstaje, jest jego obowiązkiem, który nie poddaje się woli podatnika. Ta zasadnicza cecha

W zakresie rozliczeń podatku VAT podatnik nabywając prawo do odliczenia decyduje o tym, czy w ogóle chce skorzystać z niego, czy nie. Może przy tym realizować je od razu, w ramach składania pierwotnej deklaracji, albo w wyniku późniejszej korekty deklaracji. Natomiast wykazanie samego zobowiązania, jeśli ono powstaje, jest jego obowiązkiem, który nie poddaje się woli podatnika. Ta zasadnicza cecha

W zakresie rozliczeń podatku VAT podatnik nabywając prawo do odliczenia decyduje o tym, czy w ogóle chce skorzystać z niego, czy nie. Może przy tym realizować je od razu, w ramach składania pierwotnej deklaracji, albo w wyniku późniejszej korekty deklaracji. Natomiast wykazanie samego zobowiązania, jeśli ono powstaje, jest jego obowiązkiem, który nie poddaje się woli podatnika. Ta zasadnicza cecha

W zakresie rozliczeń podatku VAT podatnik nabywając prawo do odliczenia decyduje o tym, czy w ogóle chce skorzystać z niego, czy nie. Może przy tym realizować je od razu, w ramach składania pierwotnej deklaracji, albo w wyniku późniejszej korekty deklaracji. Natomiast wykazanie samego zobowiązania, jeśli ono powstaje, jest jego obowiązkiem, który nie poddaje się woli podatnika. Ta zasadnicza cecha

W zakresie rozliczeń podatku VAT podatnik nabywając prawo do odliczenia decyduje o tym, czy w ogóle chce skorzystać z niego, czy nie. Może przy tym realizować je od razu, w ramach składania pierwotnej deklaracji, albo w wyniku późniejszej korekty deklaracji. Natomiast wykazanie samego zobowiązania, jeśli ono powstaje, jest jego obowiązkiem, który nie poddaje się woli podatnika. Ta zasadnicza cecha

Różnica podatku – czyli tzw. nadwyżka podatku naliczonego nad należnym – może być w deklaracji w całości przeniesiona do obniżenia (potrącenia) o nią kwoty podatku należnego za następny okres (tzw. zwrot pośredni) lub w całości zadeklarowana do zwrotu na rachunek bankowy (tzw. zwrot bezpośredni), albo też w części zadeklarowana do zwrotu na rachunek bankowy, a w pozostałej – do potrącenia o nią kwoty

Różnica podatku – czyli tzw. nadwyżka podatku naliczonego nad należnym – może być w deklaracji w całości przeniesiona do obniżenia (potrącenia) o nią kwoty podatku należnego za następny okres (tzw. zwrot pośredni) lub w całości zadeklarowana do zwrotu na rachunek bankowy (tzw. zwrot bezpośredni), albo też w części zadeklarowana do zwrotu na rachunek bankowy, a w pozostałej – do potrącenia o nią kwoty

1. Za przyczynę bezprzedmiotowości decyzji uznaje się w szczególności powstanie sytuacji, w której przestał istnieć jeden z elementów stosunku prawnego będącego przedmiotem decyzji, tj. gdy ustał byt prawny praw lub obowiązków stanowiących treść stosunku prawnego ukształtowanego na podstawie decyzji. 2. Sama deklaracja VAT (podobnie jak i decyzja podatkowa) nie kreuje zobowiązania podatkowego, lecz

Uwzględnienie konsekwencji nieprawidłowego rozliczenia przez podatnika nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy jest zgodne z art. 99 ust. 12 u.p.t.u.

W sytuacji gdy okazuje się, że wielkość podatku naliczonego do przeniesienia powinna ulec zmniejszeniu w porównaniu z wielkością wykazaną w deklaracji, określenie w decyzji prawidłowej kwoty różnicy podatku stanowiącej za kontrolowany okres rozliczeniowy tzw. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym (mniejszej od zadeklarowanej) nie narusza zarówno art. 21 § 3a O.p., jak i art. 99 ust. 12 ustawy o