Puste faktury wystawione na rzecz podatnika nie mogą stanowić podstawy do odliczenia podatku w nich wykazanego na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, zaś faktury o takim charakterze wprowadzone do obrotu przez podatnika mogą stanowić podstawę do określenia podatku do zapłaty zgodnie z art. 108 tej ustawy.

Należyta staranność podatnika podatku od towarów i usług w relacjach handlowych (dobra wiara), to stan świadomości podatnika i związana z tym powinność oraz możliwość przewidywania określonych zdarzeń, że uczestniczy w działaniach prowadzących do wyłudzenia nienależnego zwrotu podatku. Aby działać w "złej wierze" podatnik nie musi mieć świadomości, że swoim działaniem (zaniechaniem) narusza prawo,

Określony w art. 87 ust. 2 w zw. z ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług termin zwrotu różnicy podatku zostaje przedłużony, jeżeli przed jego upływem podatnikowi doręczono postanowienie naczelnika urzędu skarbowego o przedłużeniu terminu zwrotu różnicy podatku do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanej w ramach czynności sprawdzających.

Podmiot prowadzący działalność statutową w sferze społecznej, który wspomagająco wykonuje czynności gospodarcze, nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych na realizację zadań społecznych, jeśli te wydatki nie wykazują bezpośredniego ani nawet pośredniego związku z działalnością gospodarczą, a służą wyłącznie realizacji celów statutowych.

Przy ocenie, czy podatnik świadomie uczestniczył w oszustwie podatkowym w postaci karuzeli podatkowej, sąd zobowiązany jest do jednoznacznej i wyczerpującej oceny wszystkich okoliczności sprawy, wykluczając możliwość łączenia zarzutu świadomego uczestnictwa w nadużyciu z brakiem należytej staranności (dobrej wiary) dla stwierdzenia prawa do odliczenia VAT.

Dla pozbawienia spółki prawa do odliczenia podatku naliczonego ze spornych faktur nie jest konieczne ustalenie, że miała ona świadomość swego uczestnictwa w oszukańczych transakcjach – wystarczyło ustalenie, że spółka nie wykazała się dostateczną zapobiegliwością, nie podjęła działań cechujących się należytą starannością i przezornością kupiecką, a w świetle okoliczności transakcji powinna była przynajmniej

W sprawach dotyczących odliczenia podatku VAT na podstawie kwestionowanych faktur, organy podatkowe zobowiązane są do wnikliwego i kompletnego wyjaśnienia stanu faktycznego, w tym faktycznego przebiegu zdarzeń gospodarczych dokumentowanych fakturami. Nieprawidłowe ustalenie stanu faktycznego oraz przedwczesne zakwestionowanie rzetelności faktur na podstawie niekompletnego materiału dowodowego nie może

W przypadku transakcji stanowiących element oszustwa podatkowego, takiego jak karuzela podatkowa, gdzie podatnik świadomie uczestniczy w łańcuchu transakcji wykorzystywanych do oszustwa w podatku VAT, działania takie nie mogą być traktowane jako wykonywane w ramach działalności gospodarczej, a co za tym idzie nie dają prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących te

W przypadku karuzeli podatkowej, działanie podatnika, które pod pozorem formalnego spełniania warunków przewidzianych przez przepisy prawa unijnego skutkowałoby uzyskaniem korzyści podatkowej sprzecznej z celem tych przepisów, nie może być uważane za nadużycie prawa w rozumieniu orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, jeżeli działanie to ma charakter świadomego uczestnictwa w oszustwie

Uczestnictwo podatnika w oszustwie podatkowym typu karuzela podatkowa nie może być traktowane jako nadużycie prawa do odliczenia podatku VAT w rozumieniu art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. c) ustawy o podatku od towarów i usług.

W postępowaniu zabezpieczającym organ podatkowy ma prawo określać przybliżone kwoty zobowiązań podatkowych oraz zabezpieczać te kwoty na majątku podatnika, jeżeli istnieje uzasadniona obawa, że zobowiązanie podatkowe nie zostanie wykonane. Jednak dodatkowe zobowiązanie podatkowe, mające charakter sankcji administracyjnej, nie może być przedmiotem decyzji o zabezpieczeniu, gdyż rozstrzygnięcia w tej

Stwierdzenie nadużycia prawa podatkowego wymaga od organów podatkowych nie tylko wskazania na formalne warunki takiego nadużycia, ale przede wszystkim wykazania, że osiągnięta korzyść podatkowa stanowiła zasadniczy cel transakcji i była sprzeczna z celami systemu VAT, przy czym ocena ta musi się opierać na rzetelnej i wyczerpującej analizie obiektywnych okoliczności sprawy i dowodów.

Podatnik, który otrzymał zwrot podatku VAT na podstawie nieprawidłowo złożonej deklaracji, musi liczyć się z ryzykiem późniejszego obciążenia odsetkami za okres, w którym dysponował nienależnie otrzymanymi środkami, bez względu na późniejsze zmiany w ocenie prawidłowości deklaracji przez organy podatkowe.

W ocenie legalności odliczenia podatku naliczonego od VAT, istotne jest nie tylko stwierdzenie obiektywnej realizacji transakcji, ale również zbadanie, czy podatnik zachował należytą staranność i działał w dobrej wierze, nie mając świadomości uczestniczenia w oszustwie podatkowym.

Dobra wiara podatnika, rozumiana jako działanie z należytą starannością w transakcjach wewnątrzwspólnotowych, wymaga aktywnej weryfikacji statusu podatkowego kontrahentów oraz śledzenia zmian w ich statusie w całym okresie współpracy, by móc korzystać ze z zerowej stawki VAT na dostawę towarów w ramach WDT.

Podstawą do opodatkowania transakcji wywozu towarów do innego państwa członkowskiego na warunkach właściwych dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT) jest nie tylko fizyczne przemieszczenie towarów poza terytorium Polski, ale również konieczność zachowania przez podatnika należytej staranności w celu upewnienia się o wiarygodności transakcji oraz o prawidłowości działania swoich zagranicznych

W świetle art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza jest kategorią obiektywną i niezależną od tego, jak jest nazywana czy oceniana przez podmiot ją prowadzący. Działalność zorganizowana i nastawiona na osiągnięcie zysku uprawnia do odliczenia VAT naliczonego z faktur zakupowych, zgodnie z art. 86 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

W sprawach dotyczących oceny zasadności odliczenia podatku naliczonego z tytułu faktur VAT, kluczowe jest ustalenie, czy zdarzenia gospodarcze dokumentowane fakturami odzwierciedlają rzeczywisty stan faktyczny, w tym zmianę pracodawcy i przeniesienie zakładu pracy. Formalne zawarcie umów outsourcingowych, niepoparte rzeczywistym przejęciem obowiązków pracodawcy przez inny podmiot, nie uprawnia do odliczenia

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko w przypadku, gdy faktury stwierdzają faktycznie zrealizowany obrót gospodarczy. Podatnik, który uczestniczy w transakcjach będących częścią karuzeli podatkowej, nie zachowując należytej staranności i nie działając w dobrej wierze, nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur odzwierciedlających czynności, które w rzeczywistości nie

Zmiana przeznaczenia towaru w rozumieniu art. 91 ust. 8 ustawy o VAT, dokonana przez jednostkę samorządu terytorialnego, wymaga formalnego aktu prawnego podejmowanego przez właściwy organ, takiego jak uchwała rady gminy, natomiast nie może być oparta wyłącznie na czynnościach faktycznych lub decyzjach organów wewnętrznych, pomocniczych, takich jak komisje rady gminy, które nie posiadają samodzielnych

Dokumenty takie jak faktury, które mają służyć do odliczenia podatku VAT naliczonego, muszą rzetelnie odzwierciedlać rzeczywiste transakcje gospodarcze. W sytuacji gdy organ podatkowy stwierdzi, iż dokumenty te nie spełniają tej funkcji, odmowa prawa do odliczenia jest uzasadniona, co ma na celu ochronę systemu podatkowego przed nadużyciami.

W sytuacji, gdy faktury VAT nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, a skarżąca spółka miała świadomość lub mogła mieć świadomość uczestniczenia w transakcjach o wątpliwym charakterze, nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tych faktur, zwłaszcza gdy nie wykazała należytej staranności w weryfikacji kontrahenta.

Należy odmówić prawa do odliczenia nie tylko wtedy, gdy oszustwo zostało popełnione przez samego podatnika, lecz również wówczas, gdy zostanie wykazane, że podatnik, któremu towary lub usługi służące za podstawę prawa do odliczenia zostały dostarczone lub wyświadczone, wiedział lub powinien był wiedzieć, że poprzez nabycie tych towarów lub usług uczestniczy w transakcji związanej z oszustwem w zakresie

W przypadku, gdy organ podatkowy ustali, że faktura nie odzwierciedla rzeczywistej transakcji gospodarczej i podatnik, działając w obrocie gospodarczym, nie wykazał należytej staranności, to zasadne jest odmówienie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z takiej faktury, nawet jeżeli podatnik twierdzi, że dostawy faktycznie miały miejsce. Odpowiedzialność za nierzetelność kontrahentów