Wyeliminowanie abuzywnych klauzul przeliczeniowych nie prowadzi do utrzymania w mocy umowy kredytu indeksowanego kursem CHF jako kredytu złotowego oprocentowanego według stawki LIBOR

Stronie, która w wykonaniu umowy kredytu, dotkniętej nieważnością, spłacała kredyt, przysługuje roszczenie o zwrot spłaconych środków pieniężnych jako świadczenia nienależnego (art. 410 § 1 w związku z art. 405 k.c.) niezależnie od tego, czy i w jakim zakresie jest dłużnikiem banku z tytułu zwrotu nienależnie otrzymanej kwoty kredytu.

W przypadku umowy kredytu mieszkaniowego denominowanego w walucie obcej, zawierającej abuzywne klauzule dotyczące mechanizmu indeksacji i waloryzacji, które obciążają konsumentów nieprzewidywalnym ryzykiem kursowym, zarówno umowa, jak i próby jej modyfikacji poprzez ugodę bez należytego informowania konsumentów o abuzywnym charakterze postanowień i bez ich świadomej zgody na sanowanie tych wad, są

Sąd, także w postępowaniu nakazowym, zawsze winien badać umowę stanowiącą podstawę dochodzonego roszczenia pod kątem jej ważności i wiążącego skutku jej postanowień dla jej stron, przy czym ocena abuzywności konkretnych postanowień kontraktowych zawsze należy do zakresu kognicji sądu meriti, z uwzględnieniem konkretnej umowy zawartej przez strony oraz całokształtu okoliczności danej sprawy.

W umowie kredytu indeksowanego do waluty obcej, postanowienia dotyczące stosowania kursów walut ustalanych jednostronnie przez bank, które nie są sformułowane w sposób jednoznaczny i przejrzysty, mogą być uznane za niedozwolone postanowienia umowne naruszające interesy konsumenta, a ich eliminacja z umowy nie prowadzi automatycznie do jej unieważnienia, o ile możliwe jest dalsze wykonywanie umowy bez

Sąd, także w postępowaniu nakazowym, zawsze winien badać umowę stanowiącą podstawę dochodzonego roszczenia pod kątem jej ważności i wiążącego skutku jej postanowień dla jej stron, przy czym ocena abuzywności konkretnych postanowień kontraktowych zawsze należy do zakresu kognicji sądu meriti, z uwzględnieniem konkretnej umowy zawartej przez strony oraz całokształtu okoliczności danej sprawy.

W istocie strony umowy gwarancyjnej nie doszły do porozumienia w zakresie istotnego elementu czynności prawnej (umowy gwarancji bankowej), w związku z czym należało przyjąć, że zamierzona czynność prawna nie doszła do skutku i była czynnością nieistniejącą z uwagi na brak porozumienia stron (dyssens).

Skutek określany mianem upadku umowy, w praktyce w polskim porządku prawnym wiązany w istocie z jej nieważnością bezwzględną, może wystąpić zasadniczo w dwóch sytuacjach. Po pierwsze wtedy, gdy na skutek zastosowania ochrony wynikającej z dyrektywy 93/13 nie da się w ogóle ustalić treści stosunku zobowiązaniowego stron. W takiej sytuacji należy bowiem przyjąć, że strony nie są związane żadną umową.

1. Zarówno w przypadku, w którym dochodzi do upadku umowy kredytowej w całości (gdy po wyeliminowaniu z niej postanowień abuzywnych jej dalsze funkcjonowanie jest prawnie niemożliwe), jak i w przypadku, w którym umowa może w obrocie funkcjonować w pozostałym zakresie, świadczenia spełnione w wykonaniu nieważnej umowy lub na podstawie niedozwolonego postanowienia umowy stanowią świadczenia nienależne

Do końca 2022 r. Bank Gospodarstwa Krajowego udziela gwarancji leasingowych i tym samym wspiera przedsiębiorców w dostępie do finansowania leasingowego. Szczegóły programu określono w rozporządzeniu z 26 lipca 2022 r. mającym zastosowanie do transakcji leasingowych zawartych po 30 czerwca 2022 r. Wydanie nowego rozporządzenia określającego zasady korzystania z tej formy pomocy było konieczne, bo poprzedni

Bank Gospodarstwa Krajowego udziela gwarancji leasingowych i tym samym wspiera przedsiębiorców w dostępie do finansowania leasingowego. Program udzielania gwarancji to forma pomocy publicznej świadczonej w związku ze skutkami COVID-19. Szczegóły nowej odsłony programu określono w rozporządzeniu z 26 lipca 2022 r. mającym zastosowanie do transakcji leasingowych zawartych po 30 czerwca 2022 r.

MF opublikowało przewodnik - Kto może się ubiegać o wakacje kredytowe i jak to zrobić. Przypominamy że wakacje kredytowe to „urlop” od kredytu hipotecznego, czyli możliwość zawieszenia jego spłaty nawet na 8 miesięcy. Wnioski o zawieszenie spłaty rat można składać od 29 lipca 2022 r., przy czym wakacje kredytowe zaczynają obowiązywać od sierpnia 2022 r.

Osobom dotkniętym przez gwałtowny wzrost stóp procentowych i rat kredytów mają pomóc nowe rozwiązania prawne dotyczące m.in. wakacji kredytowych i zamiennika dla wskaźnika WIBOR. Z wakacji kredytowych mogą poza konsumentami skorzystać także podmioty realizujące przedsięwzięcia budowlane, które korzystały z kredytów BGK. Przedstawiamy istotne dla kredytobiorców zmiany, które znalazły się w ustawie o

Wyeliminowanie z umowy zawartej przez przedsiębiorcę z konsumentem postanowień niedozwolonych otwiera wprawdzie drogę do rozważań, czy umowa w pozostałym zakresie jest możliwa do utrzymania, jednak wynik tych rozważań nie poddaje się żadnemu automatyzmowi. Dla oceny tej kwestii nie ma bezpośredniego znaczenia nawet fakt, że bezskuteczna klauzula umowna określa świadczenie główne stron. Wprawdzie eliminacja

Konsekwencją stwierdzenie niedozwolonego charakteru postanowień zawartych w umowie kredytu może być jej nieważność. Jeżeli postanowienia takie określają główny przedmiot świadczenia, utrzymanie umowy uważa się za wręcz niemożliwe. Wskazuje się przy tym na niedopuszczalność uzupełniania przez sąd krajowy umowy przez zmianę nieuczciwego warunku na podstawie przepisu prawa krajowego, a także częściowego

1. Postanowienia umowy z konsumentem przyznające bankowi swobodę kształtowania kursu waluty obowiązującego w ramach stosunku umownego, a przez to swobodę kształtowania wysokości świadczenia własnego ‎i drugiej strony, należy uznać za niedozwolone postanowienia umowne, choćby bank w rzeczywistości korzystał z tej swobody w sposób oględny, nie naruszając rażąco interesów drugiej strony. 2. Uznanie, że

1. Postanowienia umowy zawartej z konsumentem, przyznające bankowi swobodę kształtowania kursu waluty obowiązującego w ramach stosunku umownego, a przez to swobodę kształtowania wysokości świadczenia własnego i drugiej strony, należy uznać za niedozwolone postanowienia umowne, choćby bank w rzeczywistości korzystał z tej swobody w sposób oględny, nie naruszając rażąco interesów drugiej strony. 2. Nie

Sąd rozpoznający sprawę powinien wykorzystać stosowne instrumenty procesowe, w tym także te przewidziane w art. 1561 i 1562 k.p.c. Przewodniczący ma zatem obowiązek pouczyć konsumenta o prawdopodobnym wyniku sprawy w świetle zgłoszonych twierdzeń i dowodów, tj. w szczególności o tym, czy - w ocenie sądu - istnieje możliwość utrzymania umowy po wyeliminowaniu z niej klauzul abuzywnych i jakie będą następstwa