Wyrok NSA z dnia 4 sierpnia 2022 r., sygn. II FSK 29/20
Podatnik, który nie wprowadził nieruchomości do działalności, mógł opodatkować przychody z ich najmu ryczałtem.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia WSA (del) Renata Kantecka, Protokolant Katarzyna Kwaśniewska- Ciesielska, po rozpoznaniu w dniu 4 sierpnia 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej U. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 11 września 2019 r. sygn. akt I SA/Kr 814/19 w sprawie ze skargi U. P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z dnia 29 kwietnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2015 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z dnia 29 kwietnia 2019 r. nr [...], 3) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie na rzecz U. P. kwotę 14021,34 (słownie: czternaście tysięcy dwadzieścia jeden złotych i 34/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
1.1. Wyrokiem z 11 września 2019 r., sygn. akt I SA/Kr 814/19, w sprawie ze skargi U. P. (dalej: "Skarżąca") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie (dalej: "DIAS") z dnia 29 kwietnia 2019 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2015 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. : Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej: "p.p.s.a."), oddalił skargę. Pełna treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia, jak i innych wyroków powołanych poniżej, dostępna jest na stronie internetowej https://orzeczenia.nsa.gov.pl/ (dalej w skrócie: "CBOSA").
1.2. Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny. Naczelnik [...] Urzędu Celno-Skarbowego w O.decyzją z 5 marca 2018 r. określił Skarżącej zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2015 r. w kwocie 236.892,00 zł oraz odsetki za zwłokę należne od nieuregulowanych w terminie zaliczek. W jej uzasadnieniu wskazał, że w stosunku do podatniczki przeprowadzone zostało postępowanie kontrolne skarbowe i weryfikacji zostały poddane dane wynikające z ostatniej złożonej 5 lipca 2016 r. korekty zeznania o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za 2015 r. i złożonej 14 czerwca 2016 r. korekty zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2015 r. Ustalono, że Skarżąca w 2015 r. uzyskała przychody z tytułu najmu m.in. lokali użytkowych, lokalu mieszkalnego i części elewacji budynku szczegółowo wskazanych w decyzji organu pierwszej instancji, w łącznej kwocie 1.503.137,44 zł (1.450.679,52 zł - opłaty za czynsz + 52.457,92 - uiszczane przez najmujących opłaty za wywóz śmieci). Organ I instancji ocenił, iż przychody z najmu nieruchomości nie stanowią źródła przychodów, o którym mowa w art. 6 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, ze zm., dalej zwana: "z.p.d.o.f."). Profesjonalny, zarobkowy, zorganizowany i ciągły charakter prowadzonego najmu oraz podejmowane przez Skarżącą czynności wypełniały zdaniem organu wszystkie przesłanki zawarte w art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm., dalej zwana: "u.p.d.o.f."), co dawało podstawę do uznania osiągniętych przychodów za przychody z działalności gospodarczej. Organ ustalił, że w związku z najmem nieruchomości strona poniosła koszty uzyskania przychodu w łącznej kwocie 179.063,13 zł.
1.3. Od powyższej decyzji Skarżącą złożyła odwołanie, a DIAS po jego rozpatrzeniu, utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Organ odwoławczy podtrzymał stanowisko organu I instancji uznające, że Skarżącą zaniżyła także przychody o kwotę 52.457,92 zł dotyczących refakturowania kosztów wywozu śmieci za rok 2013 i 2014 czyli nie odnoszących się do roku 2015, co stanowiło niezadeklarowane przez stronę przychody. DIAS zauważył, że ustalenia w zakresie kosztów uzyskania przychodów nie budziły kontrowersji i nie były kwestionowane w odwołaniu, ani w toku postępowania odwoławczego. Przedmiotem sporu stała się kwestia prawidłowej wykładni art. 22 ust. 1 i 8 u.p.d.o.f., która zdaniem Skarżącej miała dawać jej prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek i różnic kursowych od kredytu zaciągniętego na zakup wynajmowanej nieruchomości, w szczególności. Odnosząc się do powyższej kwestii organ stwierdził, że w przypadku kredytu udzielonego Skarżącej oraz P. C. przez xy S.A. w oparciu o umowę kredytu gotówkowego z 5 lipca 2007 r. odsetki nie stanowią kosztu uzyskania przychodu, mimo podpisania przez Skarżącą umowy przedwstępnej dotyczącej zakupu nieruchomości. Strona nie wykazała by wydatek ten był powiązany z jakimkolwiek przychodem, zarówno osiągniętym, jak i możliwym do osiągnięcia w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Co do nie uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych organ stwierdził, że w związku z faktem, że podatniczka nie spełniła ustawowego wymogu, o którym mowa w art. 22n ust. 6 u.p.d.o.f., tj. z uwagi na brak ewidencji środków trwałych, nie było podstaw do zaliczenia tych odpisów do kosztów uzyskania przychodów.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
